Kantsnoek! (deel 68)

Door Sjak Kroet

 

Het is zondagochtend 27 oktober kwart over zeven, eigenlijk kwart over acht. Ik heb zonet alle uurwerken teruggezet, de winterklok is vandaag ingegaan…Heerlijk! Tja, als kantvisser op snoek, is dit de tijd in het jaar, om naar uit te kijken. Nu de dagen korter worden en de nachten langer zullen zijn, zal op een gegeven moment ook de temperatuur dalen.

 

Door deze biologische klok en de komende winterkou zal de honger van de snoek toenemen om reserves op te bouwen voor de wintertijd, waardoor in de slotmaanden van het jaar de trefkans op een dikke kantvis aanzienlijk wordt vergroot. Mijn aangeboden aasvis is dan het liefst spiering. Wetende dat de geur van dit aasvisje ongetwijfeld de juiste prikkel doorgeeft en zelfs een doorgewinterde kantsnoek zal aantrekken, als een soort vismagneet!! 

 

Nu staat vandaag een viswater op het programma wat geteisterd wordt door dressuur. Kunstaas wordt daar volkomen genegeerd en wat voor jaren terug een ware snoekput bleek te zijn is nu een verlaten singel. Een prima uitdaging om met spiering te gaan dobberen, slepend vanaf de kant. 

 

Slepend vanaf de kant.

 

Het is acht uur, zodra de auto afgesloten achterblijft. Een megaparkeerplaats leeg en verlaten, tussen de fabrieksbedrijven door moet worden overgestoken, om vervolgens via een smal slootje bij de voordeur van de singel te geraken. Meteen een pittige wandeling met alle visspullen onder de arm, zeg maar rustig een uitstekende warming-up! 

 

Het is allemaal net een beetje anders dan normaal gesproken op zondagochtend maar de nieuwsgierigheid of er nog snoeken huizen in deze singel, is voor mij reden genoeg om hier vandaag te gaan vissen. Een prachtig viswater waar verschillende zijsloten in uitmonden. Bezet met plantenbedden, rietkragen en duikers. Schuilplekken waar onze vriend de snoek, prefect kan staan en een verrassingsaanval kan plaatsen.

 

Een stevige westenwind, een glimp van de zon, een drup regen en donkere wolken die over schuiven maken deze herfstdag tot een echte klassieke snoekdag. De dobber die al enige tijd rond zeilt, heeft de spiering nog niet op het juiste adres afgeleverd. Of zal de geadresseerde toch echt niet thuis zijn? Een verlaten snoekput…

 

"Nee...driften met die spiering, wordt vanzelf een keer gepakt en anders maar niet!" Voor de middag gebeurt er werkelijk niets, op de westenwind na, die in kracht toeneemt en alles nog onstuimiger maakt dan het al is. Dressuur, het woord alleen al is geen pretje, laat staan als je er lang over nadenkt…Hoezo negatief! 

 

Dan maar een uitgebreid koffiemoment, ik lust wel wat! Hengel op de kant, de beugel van de vismolen openen en inschenken dat warme zwarte gloedje… Jammie! Maar als ik dan net van de dampende koffie wil nippen, knalt mijn dobber steenhard onder, precies in het hart van de singel, midden erop. 

 

Meteen zet ik de kop koffie aan de kant en richt de hengeltop de hoogte in, om de hoofdlijn gecontroleerd strak te draaien. Wat een moment, signaal volgen, controleren, doorhalen…Hangen! Direct jankt de slip van de molen…Niet verslappen, druk erop want ineens duikt ze kort voor de kant op! Een grote kolk en een eerste glimp van de snoek laten de dobber opnieuw in de diepte verdwijnen.

 

Een grote kolk en een eerste glimp…

 

Tjonge, dit wordt letterlijk buigen of barsten, wat een power! Minuten lang blijft ze doorgassen maar de orange snoekdobber verraadt telkens weer waar ze zich bevindt. Dan komt ze bovendrijven een meter of tien vanuit de kant, kopschudden of dat ze wil zeggen: "Goeden middag"… Ik ben er gerust over, die dikke is binnen!

 

Die dikke is binnen!

 

Uitzonderlijk mooi, deze diepgekleurde kantsnoek, moddervet, met een opvallend grote staart. Die naar zes keer nameten toch echt geen meter blijkt te zijn: slechts 99cm, maar wat een dikke!! Als ik niet veel later de vis aan de staartwortel laat bijkomen van de inspanning, is de bevrijding in de duisternis van de singel een feit, als ze in de diepte verdwijnt. 

 

Tjonge, wat is dit toch gaaf, gigantisch toppie!! De kop koffie die nog ingeschonken klaar stond, is ijskoud geworden… Dan maar naar huis, een verse warme kop koffie zetten, deze visdag is finished! In de auto onderweg naar huis denk ik terug aan het woordje dressuur! Of is hier misschien wel sprake van een aantal grote snoeken bijeen? "Veelvraat", zo zag die kantsnoek er wel uit… Toch nog maar eens terug gaan, komende zondag, wie weet?!

 

Wordt vervolgd!

 

Sjak Kroet