Kantsnoek!  (deel 64)

Door Sjak Kroet  

 

Het is zondagochtend 29 september iets na de klok van zeven, als ik stapvoets via een trailerhelling het viswater, 'een zijarm van de Maas', bereik! Prachtig maar zeker ook mysterieus zoals de mist langzaam wegtrekt en de rivier in het vizier komt, kort aan het kantje vandaan. Hierdoor wordt tevens ook de invalshoek vergroot om de shad geconcentreerd in te zetten en struinend terug te vissen. Aan de overkant van deze zijarm verschijnen een aantal witvissers in beeld, die blijkbaar ook al vroeg uit de veren zijn.

 

Het water is glashelder en de shad die de bonte kleuren van de herfst met zich meedraagt, valt gigantisch op…Wat een prachtig stukje rubber! Een zwerm roepende kauwen vliegt over, een reiger iets verderop onder aan de kant rekt zich uit en een krijsende groep meeuwen pioniert op de wind naar iets eetbaars. 

 

Ook een vrouwelijke wandelaar boven op de dijk, kijkt verwonderlijk op en roept luidkeels haar hondje tot de orde, bij het zien van de vliegende rubbervis. Ze zal wel denken…..Mafkees!! Een regenbuitje komt langszij en dwingt mij even in de regenkap te duiken. Zo, hopelijk hebben we dat dan ook weer gehad, vandaag!

 

Een regenbuitje…

 

Gelukkig is het maar een plaatselijk ochtendbuitje. Stelde eigenlijk niet zoveel voor want kort daarna klaart het stevig op en neemt de zon de regie in handen. De oostenwind die in kracht toeneemt, blaast over het viswater waardoor het grilliger en stiller wordt. Diverse keren is de shad al getoucheerd: de afdrukken in de rubbervis zijn goed zichtbaar in de staart en de onderflank. Maar alles duidt erop dat ze vandaag niet gigantisch los zijn. Na bijna twee uur vissen is er dan plots een schrikmoment! Zodra ik de shad via de taludzijde ophaal, explodeert onder mijn voeten vandaan een grote waterkolk: een grote kop, een brede flank en een dikke rug, tjonge, dat was een kanjer! 

 

Na vele verleidingspogingen, komt de vervolgreactie niet en blijft een aanbeet tevergeefs uit. Specifieke kenmerken onthouden van de plek is nu alles wat rest, om het hier later in het seizoen met doodaas te proberen. De rivier die al kilometers uit beeld is verdwenen brengt mij uiteindelijk tot aan de voet van de Molenbeek. Een laatste schuilkamer, deze ochtend! 

  

Schuilkamer.

 

Wat een uitzicht zo boven vanaf de kant! Een prima plek voor een welverdiende kop koffie, dacht ik zo. Als de batterij na de nodige koppen koffie weer voldoende is opgeladen, spring ik op, strek mijn benen, controleer de shad, hang de tas over mijn schouder en sta weer in de aanslag. Die blanco score, is nog te doorbreken vandaag! 

 

Zo secuur als mogelijk laat ik de shad door de stroomnaad duiken, afzinken en wegspringen. Tegen de stroming in en met de stroming mee, fladdert de rubbervis uitbundig dwars door de schuilkamer heen. Maar geen snoek lijkt er geïnteresseerd te zijn in die bontgekleurde vis!

 

Totdat ik de shad kort langs het muurtje verticaal omhoog tik. Een vastloper? Nee…Beet! Meteen zet ik de haak en een eerste dreun op de hengeltop volgt. De vis die meteen de stroming opzoekt, jaagt door de slip van de molen. Tjonge, wat een krachtsexplosie, als ze tegen de stroomnaad omhoog komt. Zo, dat is een mooie snoek…En opnieuw duikt ze de diepte in. Gewoon laten gaan, totdat ze volledig is opgebrand! Zeker geen landing forceren want dan kun je de vis in de laatste fase van de dril alsnog verspelen. Echt kicken, sportvissen vanaf de kant in wild stromend viswater. 

 

Volledig uitgeteld, in de reservestand, hangt ze niet veel later, pakklaar boven de ondiepe kiezelbodem. De enkele haak, die perfect vast zit in het scharniertje van de snoekbek, is snel gelost. De herfstkleuren en de bonte kleuren van de shad, matchen fantastisch!

 

Matchen fantastisch!

 

Een schitterende kantsnoek van 81 centimeter maakte uiteindelijk toch nog alles goed in deze stille ochtend, die vooral geteisterd werd door de straffe oostenwind! Zo zie je maar, het komt altijd onverwachts, als je de hoop al bijna hebt opgegeven!! Terugzetten, shad van de speld en naar huis…Wat een ochtend! 

 

Volgende week ga ik heerlijk slepen met een dode aasvis onder de dobber. Nu de bladeren gaan vallen en er steeds meer ander drijvend vuil op het viswater komt, is dit de ideale methode. De sardines liggen al klaar!

 

Tot volgende week!

 

Sjak Kroet