Kantsnoek! (deel 58)
Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 15 februari en een zoveelste dooimoment is deze winter een feit! Het gaat werkelijk op en af met het winterse weer in Nederland. Zo ging het gisteren nog laat in de middag volop sneeuwen bij temperaturen rond het vriespunt, terwijl nu de sneeuw van gisteren alweer in de smeltstand staat… hoezo onstabiel?!
Omdat vandaag de buitentemperatuur kan oplopen tot wel 5 graden, is actief vissen vanaf de kant op snoek geen slecht idee. Je kunt in een korte vistijd verschillende stekken goed uitvissen waardoor de trefkans altijd groter is dan wanneer je stil gaat zitten aan de kant. Nee, lekker met de spinhengel aan de gang waardoor je ook heerlijk warm blijft en je ook nog van alles ziet en aantreft in de natuur, dat wat een dagje struinen vanaf de kant speciaal maakt!
Al snel staat alles klaar; de koffie in de thermoskan, spinhengel gecheckt, nieuwe shads en prima loodkopjes voorzien van een vlijmscherpe haak! Vlug de camera en het mobieltje in de tas en wegwezen, op zoek naar een kantsnoek. Het viswater is binnen 20 minuten bereikt als ik uit de auto stap en over de maasvlakte kijk. Precies hier, waar verschillende sloten samenkomen, is de vangkans het grootst, zeker wanneer ze kort bij elkaar staan in de omgeving van de rivier. De aanliggende zijslootjes maken het plaatje compleet, in een omgeving waar de snoek geen natuurlijke vijand kent!
De aanliggende zijslootjes…
Een felgekleurde shad met een geel gekleurde flank en een rood staartje moet het doen vandaag, een catcher die zeker opvalt in het smeltwater van de sloot.Voor de middag is er op een volger na verder geen activiteit te bespeuren.
De middagpauze komt dan als geroepen en wanneer een warme kop koffie met een overheerlijk broodje kaas je energiebanen dan weer positief laden, is de hoop op een aasmoment na de koffiebreak weer een stuk groter. Al snel ben ik weer aan het hengelen. Een grote waterkruising nadert bij een volgende inzet van de shad. Drie verschillende sloten die hier samenkomen veroorzaken een ware hotspot voorzien van verschillende aanliggende duikers, een watertrap en twee kleine stuwtjes.
De eerste inzet wordt direct verzilverd, doorhalen! Heerlijk dat gebonk op die hengeltop… Geweldig! Het is geen grote snoek maar het doorbreekt de stilte en het veegt de nul van tafel, dat wat alles anders maakt vanaf de kant. Na een korte, stevige dril, los ik niet veel later de shad, die dubbelgevouwen achterin de bek van de rover zit. Zo, die had hem nodig, gulzigheid of toch hebzucht? Toch maar even meten, 66 cm, want wie weet ligt er nog een groenjas.
Wat ik verwacht had wordt ook snel werkelijkheid, want binnen 5 minuten staat op dezelfde stek mijn spinhengel weer hoepelkrom, snoek! Meteen sla ik aan en een zware stamp zet voor het eerst vandaag mijn slip in beweging. Een strakke rover met de shad op de neus komt even boven kijken om te zien wat er aan de hand is!
Shad op de neus!
Na een aantal heerlijke rondjes geeft ook dit dominante mannetje van 78cm zich gewonnen en staat binnen het halve uur na de koffiepauze zomaar de teller op twee… Deze rover is in topconditie en prachtig getekend tot onder op de buik. Kort daarna krijgt hij zijn verdiende vrijheid. Omdat ik alles uit deze visstek wil halen loop ik via de duikers mooi kort aan het kantje naar een andere invalshoek, waardoor de shad elke meter viswater raakt. De snoeken die goed uitgedrild zijn hebben even alles flink door elkaar geschud waardoor een doodse stilte overheerst.
Dan, wanneer een laatste zijsloot net voor een watertrap afbuigt, is het opnieuw raak! Meteen loopt de hoofdlijn door de slip van de molen. Ik haal stevig door. Heel even blijft alles traag stil hangen waarna de snoek gewoon wegloopt, naar het midden van de kruising en de diepte opzoekt. Niets maar ook helemaal niets heb ik te zeggen of in te brengen, dit is een beul!
Omdat ik ze niet wil missen of lossen laat ik de druk niet onnodig oplopen, wat een eerste schim van de vis oplevert. Thjoo, die gaat naar de meter, wat een dikke kantsnoek en opnieuw ramt ze door de slip en duikt weg. Opeens lijkt het contact verloren te zijn wanneer ze snoeihard terugsnelt naar de kant en alsnog de shad lost… Tjeu!
Tjeu!
Tjonge, dat zie je nu altijd, gaat die bak eraf… Zonde!! Omdat de loopafstand terug naar de auto nog een heel eindje is, besluit ik te kappen voor vandaag. Tja, wie het kleine niet eert, zeggen ze wel eens… Maar had die dikke toch wat graag gevangen, ondanks die twee mooie kantsnoeken. Zo zie je maar, ze staan korter op elkaar dan je denkt en als ze een beetje los zijn kun je er enkele vangen in een bepaald moment!! Wie weet komt er volgende week vrijdag wel weer een dergelijke kans…
We gaan het zien…
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
