Kantsnoek! (deel 56)
Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 1 februari. Ik heb wat koffie gezet. De regen die door de zuidwestenwind tegen het keukenraam aantikt, voorspelt niet veel goeds op deze winterochtend, wat meer lijkt op de start van een herfstdag. Ook op buienrader.nl zijn de weersverwachtingen voor vandaag niet best; kletsnat met misschien een droog moment!
Tja, dan moet die extra overjas vandaag maar omgeruild worden voor een regenjas, maar snoekvissen gaat sowieso! Het is ook maar gewoon hemelwater wat er naar beneden komt en daar smelt je echt niet van. Na een stevig ontbijt met de nodige koppen koffie daarbij, verlaat ik kort daarna het thuisfront. Een beek die aan een woonwijk stroomt net iets buiten het dorp, biedt tijdens het struinen met deze herfsttaferelen maximale beschutting. Een baarsgetekende shad speelt vol overtuiging de catcher vandaag.
Het water in de beek staat hoog en stroomt gigantisch wat de vertoonbare actie van de shad vergroot. De snoek zal nu superalert zijn, zeker na een periode van winterijs, een lage waterstand en een toenemend hongergevoel! Hopelijk is mijn shad dan ook snel de pineut. De regen die onvermoeibaar doorklettert, dwingt mij om diep in mijn regenjas de shad te volgen die bij elke hinderlaag, kort vanaf het kantje, zichtbaar is in de beek.
De beek.
Het is echt ongelofelijk hoe de natuurlijke elementen in nog geen week tijd kunnen veranderen. Het dikke pak sneeuw is compleet verdwenen en de temperatuur van gemiddeld -4 graden is opgelopen naar +12 graden. Zelfs de illusie dat er misschien wel een Elfstedentocht zat aan te komen, is definitief van de baan.
Dan, na ruim een uur vissen, krijgt mijn spinhengel een zware klap te incasseren. Een eerste aanbeet is een feit. Direct slaat het spinhengeltje dubbel. Beukend door een zwaar afgestelde slip heen, ramt de rover de stroming in.
Het geweld wordt alsmaar groter wat mede door de stroming veroorzaakt wordt. Een explosieve kolk vanuit het midden van de beek laat een grote rug even bovenkomen. Whooow, dat is een mooie rover. Wat een power! Het ene na het andere rondje wordt beslecht. Dit baasje zit blijkbaar vol energie en is nog niet opgebrand, want opnieuw sprint ze kort over de bodem tegen de stroomnaad aan.
Ik probeer ze te remmen maar jammer genoeg schiet de enkele haak los! Het contact met de vis is verdwenen. Tjonge, ook dat nog… Is al die regen nog niet voldoende vandaag, moet ik dan ook nog die kantsnoek missen?! Het zwart/gele bordje met de letter K (klote) erop, is precies de plek waar snoek de shad heeft gelost en mij verder stroomafwaarts stuurt op zoek naar een volgende treffer!
Het zwart/gele bordje…
De shad die zwaar gehavend is, moet eerst worden vervangen. Na een korte pitstop is alles weer in beweging. Ik baal werkelijk als een stekker van die gemiste kans, zonet een 50 meter terug. Tja, dat blijft nog wel even hangen. Je bedenkt dan echt van alles, hoe of wat je had kunnen doen om dit ongedaan te maken. Gewoon domme pech.
Wie weet komt er nog een kans! Positief blijven, dat is de succesformule bij het vissen vanaf de kant. Het weerbeeld wat langzaam opklaart, blijkt in de namiddag te kantelen naar een droog moment. Vlug een kop koffie, de regenjas uitslaan en door… Ze staan er vandaag, dat zegt mijn gevoel.
Werkelijk bij de eerstvolgende inzet is het voor de tweede keer raak vandaag. Het baarsshadje is gepakt en vanuit het midden van de beek is een eerste boeggolf zichtbaar. Ook dit voelt goed, doorhalen! Het viswater dat voor mijn ogen ontploft, laat plots een enorme vissenrug in de bovenste waterlaag opkomen. Met de camera in de aanslag is het alles of niets om dit moment vast te leggen… Kantsnoek!!
Kantsnoek!!
Na een prachtige dril heb ik niet veel later een dikke tachtiger in de hand. Een foto maken op de zelfontspanner is hier helaas niet mogelijk en op de grond leggen is al helemaal geen optie. Dus, de shad lossen en terugzetten. Zo, en nu snel naar huis! Een warm bad, een verse kop koffie en nagenieten van dat positieve vismoment. Of toch nog piekeren over die eerste losser…?
Zie je vrijdag!