TotalFishing

Kantsnoek! (deel 46)

Door Sjak Kroet

Het is zaterdagochtend 24 november en het is nog vroeg als de spieringen en de sardines mijn koeltas vullen voor een sessie aan de Maas. Een klassieke snoekstek waar je mooi op de kop kunt gaan zitten en gebruik kunt maken van de rivier.

Die een inlaat vormt voor een aanliggend grindgat. De scheiding waar het viswater samenkomt, is het mikpunt om beide dobbers te lanceren. De autorit is kort wat prettig is en de vistijd aangenaam verlengt. Het is rustig buiten, een beetje grijs, nauwelijks wind. Ideaal bij het inzetten van de dobbers. Al snel hangt een grote spiering op rechts tegen de taludzijde aan, een meter of 15 uit de kant. Op links staat de dobber 30 meter vanaf de kant, geladen met een sardine.

Deze fladdert op half water en fungeert als een soort traktatie. Voor elke rover die het grindgat verlaat of betreedt! Het uitzicht is hier echt fantastisch, geweldig om zo je dag te beginnen. Al snel is er reactie. Alleen niet bij de snoekdobbers, maar van achter mij vandaan. Een grote waakhond, probeert indruk te maken en laat weten dat hij hier de baas is!

Een grote waakhond…

Een speculaasje verandert al snel de houding van de hond. Nog ff en ze ligt op de onthaakmat, ha ha ha! Hoezo, liefde gaat door de maag! Echt zo mak als een lammetje wanneer ze voldaan, uit beeld verdwijnt. Het is waarschijnlijk de waakhond van de betoncentrale, hier iets verder terug aan het grindgat. Een grijze visochtend vliegt zonder een aanbeet voorbij. Een lekkere kop koffie is dan met een speculaasje welkom wanneer alles zo passief is. Nee, niet alleen die waakhond is dol op speculaas! Het geeft mij weer energie en vertrouwen om te volharden tijdens taaie visuren.

De eindfase waarin de herfst zich nu bevindt, veroorzaakt een behoorlijke omslag in het aasgedrag van de snoek. Deze rover kiest wanneer de winter nadert echt zijn momenten uit, om toe te slaan. Vandaar dat het vismoment ook zo bijzonder is wanneer er een dobber zomaar onder ploft. Geconcentreerd volg ik elk signaal van de dobbers die heel langzaam naar elkaar toe kruipen. Door de tegenstroming, hierop de kop!

Hierop de kop!

De lucht die nu helemaal is dichtgetrokken. Maken het visdecor nog donkere en passiever, dan dat het al was. Het vertrouwen zakt met de minuut en het geloof dat een van die zoute rakkers nog gesignaleerd gaat worden, bereikt een bepaald dieptepunt!

Zelfs de hoop dat het wel droog zou blijven vandaag blijkt te veel gevraagd. Want niet veel later start een depressie van lichte regen die de rest van de dag zal voortduren. Dan wanneer je echt denkt, van dit wordt helemaal niks meer vandaag, is er onverwachts beweging op rechts! Daar waar de spiering tegen de taludzijde aanhangt.

Meteen heb ik de hengel in de hand. Een tweede kring bij de dobber gevolgd door een subtiel hupje… Hoogste concentratie en weg is de dobber, beet! De dobber die mooi uitbolt en vervolgens diep wegzakt, zet alles opscherp!

Ik wacht een tel en sla kiezelhard aan, hangen. Een explosie, vervolgd door een zware kolk, die werkelijk uiteen ploft… Wat een dril! Echt super wanneer de snoek de stroming van de rivier opzoekt. Na 3 minuten stevig drillen in de stromende regen, is het gedaan.Een mooie kantsnoek die prima te landen is met de hand, is op de mat, snel verlost van die ene dreg!

Mooie kantsnoek.

Aan het kantje van het grindgat, in zeer natte omstandigheden, maak ik vlug een fotootje. De vrijheid voor deze rover is wat mij betreft, een prima beloning. Ook mijn beloning wordt een uurtje later ingelost, zodra een warme douche de koude regen weggespoeld!

Aanstaande zaterdag ga ik slepen op het kleine water met doodaas. Iets wat ik het liefst doe! Nu de laatste bladeren van de bomen vallen kan de dobber weer rustig stroomafwaarts zijn route volgen…

We gaan ze weer zoeken!