TotalFishing

Kantsnoek! (deel 45)

Door Sjak Kroet

Zaterdagochtend 17 november, 08:15 uur. Het slootje over en het haventje is bereikt dat er rustig en verlaten bij ligt in deze koude novemberochtend.

Het slootje over…

Echt een vismoment voor doodaas zou je zeggen, nu alles trager en kalmer gaat in de natuur. Al snel staan de dobbers en is ook deze sessie gestart waarbij een sardine op links en een spiering op rechts het viswater laden. Het is zo goed als windstil in deze hoek van het haventje. Het viswater is kraakhelder en een aangenaam zonnetje maakt het plaatje compleet.

Al snel staan de dobbers.

Hopelijk is die hattrick van afgelopen week een bepaalde trend en wordt een havensnoek hier vandaag het vervolg? Langzaam komt het haventje tot leven. Een oud echtpaar loopt achter mij door, het hondje uit te laten en een eerste bootje wordt vakkundig via de trailerhelling te water gelaten. Het zijn geen roofvissers maar een man met een zeer mooie speedboot.

Nu zijn dit soort haventjes, wanneer de winter nadert, een supermarkt voor de snoek. De witvis ligt hier dan letterlijk opgestapeld; voorraad onbeperkt, houdbaarheidsdatum onbekend! Al snel is er reactie op rechts, daar waar de spiering uitdampt als een soort stinkbommetje.

Het gaat wel allemaal heel traag voordat de dobber wegloopt. Een moment van aarzeling en poefff, dan is die ineens vertrokken. Met de hengel in de aanslag zie ik de dobber diep onder een boot wegzakken… Tjonge, wat een moment! Heel even het signaal volgen en dan stevig doorhalen… Beet!

Meteen gilt de slip, gevolgd door een paar zware stampen. Wat een geweld, niets tegen in te brengen. Dit is een grote snoek… afremmen lukt nauwelijks. Een fikse sprint de diepte in… Nee, los… Het contact is verbroken! Ik baal gigantisch want dit was een beste kans! De spiering is wel meegenomen door die slimmerik.

Hoezo, met legen handen staan op de dag dat Sinterklaas weer in het land is?! Na een korte check staat ook de dobber op rechts weer snel, geladen met een nieuwe verse spiering. Zo, nu snel een kop koffie drinken om het zuur weg te spoelen.

Maar zelfs een tweede en een derde kop koffie voldoen niet om de nasmaak van die gemiste kans te verdrinken. Tja, moet eigenlijk gewoon hangen, wetende dat een dergelijke grote dame meestal geen tweede keer terugkomt! De dag vliegt werkelijk voorbij in het haventje maar de dobbers blijven verder stilhangen.

Het haventje!

Zelfs na het voeren van wat staartjes en koppen en het vervangen van de aasvissen, levert niets op. Als het dan tegen de avond ook nog gaat motregenen geef ik er niet veel later de brui aan. Wegwezen, op naar de soep! Misschien dat ik daarvan opkikker, wat een dag.

Aankomende zaterdag ga ik de snoek zoeken in een inham van de Maas. De scheiding is dan het mikpunt om de beide dobbers te lanceren.

Zie je dan!