TotalFishing

Kantsnoek! (deel 41)

Door Sjak Kroet

Zaterdagochtend 20 oktober, een nieuwe uitdaging lonkt!Geheel onbekend terrein ‘bosven’, midden in de natuur. Een kronkelpaadje tussen de bomen door maakt het geheel nog mysterieuzer tijdens de wandeling naar het viswater. Het water is kraakhelder en kikkers zitten er ook volop, die om beurten kwakken en brullen.

Met een bruine shad zal ik hier stapvoets, meter voor meter, het vennetje uitkammen om er zeker van te zijn dat alles is geraakt. Eenvoudig zal het niet zijn. De waterlelies, de wildbegroeide waterkant en het riet zorgen voor extra hindernissen tijdens het peuteren met de shad.

Eenvoudig zal het niet zijn.

Het is windstil, nog geen rimpel die enigszins het viswater in beweging brengt. Geert, die hiervoor Staatsbosbeheer al velen jaren het natuurlijkevenwicht behartigt, heeft in dit vennetje regelmatig visjes zien springen. Reden genoeg om dit vennetje een keer grondig uit te vissen. Als kantvisser tref ik vaak dit soort mensen aan: boswachters, controleurs en natuurliefhebbers. Geert is iemand die ook nog oog heeft voor mijn hobby.

De eerste uren zijn het vooral de kleine snoepvisjes die onrustig worden van de shad. De eerste rovers zijn ook al gesignaleerd want een groepje baarsjes zwemt constant achter de shad aan. Ze zijn misschien net iets groter dan de shad, maar niet groot genoeg om de shad te pakken. Brutaal zijn ze wel, want regelmatig tikken ze vinnig tegen de rubbervis aan. Stoer!
Bij het verplaatsen van mijn draagtas valt mijn oog op een paddenstoel die kort aan de waterkant tussen de grondwortels omhoog komt.

Tussen de grondwortels

Geconcentreerd vis ik verder. De shad die de vorige invalshoek nog net raakt, wordt opnieuw geplaagd door baars. Het middaguur is inmiddels al ruim gepasseerd.Tijd voor koffie en een boterham, de hengel op de kant en de draagtas als stoel! Tussen het riet geniet ik van mijn lunch. Zullen die baarsjes dan de oorzaak zijn van dit mirakel? Zou zomaar kunnen, maar wie weet... Direct na de koffie danst mijn shad al weer gretig tussen de waterplanten door.

Opnieuw zijn de baarsjes de actieve volgers die tot aan mijn voeten meezwemmen met de shad. Het geloof in het vangen van een kantsnoek wordt met de minuut minder, maar wanneer plots 20 meter verderop het water ontploft en een kettingreactie van witvisjes voordoet, is dat ineens anders. Ook de baarsjes zijn verdwenen wanneer de shad naar de kant komt.

Voorzichtig gooi ik de shad op de plek van onrust en werkelijk meteen wordt deze in de plons gegrepen. Snoek! Het is geen grote snoek maar het plezier is er absoluut niet minder om. Springend duikt de snoek dwars door de waterlelies die nu behoorlijk wankelen op hun stelen. De hoofdlijn is de baas tijdens de dril en niet veel later mag ik het mirakel in de nek pakken. Een snoekje van 56 cm die mooi getekend is verpulvert de nul op deze visdag!

Verpulvert de nul op deze visdag!

Snel een plaatje en weg is ze om de hiërarchie in dit bosvennetje te handhaven. De visdag is mooi rond en tevreden loop ik terug naar de auto om naar huis te gaan.

Aankomende zaterdag ga ik op een beek vissen waar een aantal weken geleden de waterkanten zijn gemaaid en geveegd! Voorlopig een laatste visdag met shads, want de doodaashengels staan al klaar om vanaf 3 november ingezet te worden.

Dit is meteen een viswater waar ik in de winter regelmatig slepend met doodaas kom. Reden genoeg om eerst met shads af te tasten hoe de zaken ervoor staan, want een goede voorbereiding is het halve werk. En zo is het maar net!

Komt goed!