Kantsnoek! (deel 36)
Door Sjak Kroet
Het is zaterdagochtend 15 september, 07:15 uur. De koffiekan is gevuld, de boterhammen zijn gesmeerd en het mirakel van de laatste week wordt misschien vandaag wel opgelost. Een nieuwe snoekdag lonkt!
Meestal bij het intreden van de herfst, wanneer de witvisjes in grote getalen aanwezig zijn, is een ontbijtje scoren voor de snoek geen probleem. Al regelmatig heb ik in deze periode van het jaar snoeken gevangen en bij het lossen van het shadje, een muil vol visjes aangetroffen. De snoeken zijn nu echte veelvraten, geen witvisje blijft gespaard. Een run dwars door een dergelijke school levert dan ineens meerdere visjes op, inclusief het shadje… Ha ha ha!
Vandaar dat ik het liefst in deze periode met kleine shadjes vis van 7-9 cm. Mijn favoriete kleuren zijn bruin, blauw en oranje. De toestand van het viswater bepaalt uiteindelijk de kleur van het kunstaas. Bruin wanneer het viswater kraakhelder is, zodat de overeenkomst heel natuurlijk is, blauw wanneer het hard stroomt en de flanken van de shad prima oplichten, een extra verleider.
Oranje zet ik in wanneer alles muurvast ligt (troebel viswater) en de snoek puur uit irritatie alsnog toeslaat. De focus van de roofvis is nu gericht op kleine witvisjes dus die kleine rakkers moeten toch echt het verschil kunnen maken!
Die kleine rakkers!
Het kanaaltje ligt er supermooi bij en een eerste bruggetje is meteen een prima startpunt deze ochtend. Vanaf deze brug kun je echt kilometers viswater gericht afzoeken naar snoek. Het kanaal stroomt vanaf hier dwars door de Peel! De eerste inzet onder de brug wordt meteen gepakt en een dikke baars komt naar de kant.
De baars geeft leuke sport en verzet zich tot het uiterste en rolt eraf! Als dit een voorteken is voor de rest van de visdag…? De bruine shad is nauwelijks beschadigd, heeft waarschijnlijk heel dun aan de baars gehangen en is door te veel druk los geraakt, jammer!
Langzaam struin ik verder de Peel in en peuter met mijn shad secuur naar roofvis. Voor een eerste stuwtje is het weer raak, opnieuw een baars, maar ook deze lost de enkele haak tijdens de dril… De verbazing is enorm!
Het kanaal heeft een klassiek uiterlijk; de vele bunkers die aan de waterkant vereeuwigd zijn spreken boekdelen. Rond het middaguur wanneer de hengel en de draagtas tegen een bunker aanstaan, is het koffiemoment daar.
Koffiemoment.
Ondanks de missers deze ochtend smaakt de koffie fantastisch. Het vissen alleen al is in deze omgeving top! Niet veel later gaat de zoektocht verder. Een zijsloot die het kanaal binnenkomt is altijd een plek om goed uit te vissen. De witvisjes die verbaast opspringen bij het zie van de shad, geven enigszins vertrouwen, hier kant het gebeuren.
Niet veel later sta ik met een kromme hengel en is de shad vol gegrepen door een snoek die dwars door de waterplanten zwemt. Dan komt ze naar boven op een meter of drie uit de kant. Ik schat ze op een 75cm, een mooi exemplaar voor dit soort viswater.
Opnieuw ramt ze vol door het gewas en springt tot drie keer toe uit het water, wat een power! Als ik de druk opvoer om de snoek te landen, is daar zomaar het gevoel van leegte, geen contact, alweer los!
Tjonge, wat een visdag, veel spektakel maar geen visje op de kant, het moet niet gekker worden. Tot laat in de middag probeer ik nog een rover te vangen maar zelfs in de blessuretijd blijft de teller op nul staan.
In de blessuretijd…
Aankomende zaterdag ga ik naar een zandgat. Niet allen een prima viswater maar ook een druk zwemwater! Hopelijk wordt het een stukje frisser en wisselvalliger zodat ik geen last heb van zwemmers. Er is een heel mooie gezegde: ‘Als ze me zoeken dan ben ik snoeken!’
Tot volgende week!
