Kantsnoek 140

Door Sjak Kroet.

Het is zondagochtend 16 december en het mooie van alles is, ik sta in de sneeuw!! Eerst maar eens mijn capuchon goed opzetten. Want als je hoofd en je voeten nu lekker warm blijven tijdens een dergelijke decemberdag waarbij de ochtend koude, de sneeuw maar ook zeker de mist anders opspelen, is kou leiden absoluut onnodig!!

Gewoon zorgen dat je met deze winterse prikkelen goed voorbereid te werk gaat want dan blijft snoeken zoeken super leuk, fantastisch! Mijn dobber stroomt trouwens al langzaam stroomafwaarts in de richting waar ik laatst een dikke bak miste, zeg maar een dergelijke herhalingskans alleen dan in de decembersneeuw.

December sneeuw.                                                                      

Goed een geweldig pak sneeuw is het zeker niet waar ik nu doorheen loop maar het laagje sneeuw wat er ligt maakt de omgevingsomstandigheden compleet waardoor ik nu door een prachtig decemberplaatje loop, wat mijn als snoekvisser inspireert, iets wat het snoekvissen in de winter bevorderd.

Dan gaat het allemaal heel doortastend als mijn dobber een meter of vijftien voor de welbekende stuw stagneert en langzaam de diepte inloopt!! Ik zie direct aan het wegzakken van mijn dobber dat dit een gecontroleerde aanbeet is. Heel langzaam draai ik mijn hoofdlijn opspanning en zet de haak!

De haak is gezet en de eerste meters vislijn vliegen mijn dobber achterna. De snoek bevind zich nu kort voor de stuw. Door mijn hoofdlijn te volgen kan ik ze weerhouden om de stuwdam te raken waar ze probeert om mijn takeltje te rammen en te lossen, als ze wild met haar grote staart slaat.

Een eerste glimp in de bovenste waterlaag vermoedt dat we te maken hebben, met die dikke bak van afgelopen weekend die in de stromende regen mijn takel losten maar nu stevig hangt maar er vol inklapt en mijn sardine opgeslokt heeft.

Het vertrouwen in een goede afloop vandaag groeit beetje bij beetje maar ze is nog niet binnen want het verzet is enorm, wat een gewicht, wat een power, wat een duurvermogen.

Vanuit het midden van de sloot zie ik ze plots wegdraaien en kopschuddend te keer gaan waardoor ze voor de zoveelste keer tijdens de dril mijn Stella zwaar test maar deze gelukkig alles goed verwerken kan, wat een toppertje die Shimano.

Dan zie ik mijn dobber steeds vaker boven drijven en heb ik mijn schepnet al klaar liggen wetende dat deze zeker kleiner is dan de vis. Nog een metertje, scheppen, wat een staart heeft deze kantsnoek. Meteen los ik mijn takeltje en leg mijn dobber en hengel opzij als ik ze vol inbeeld heb liggen met haar enorme staart die verover het schepnet bengelt. Het is een prachtige snoek, een mooie sportvis, super getekend!

Super getekend.

Vol bewondering aanschouw ik deze indrukwekkende wintersnoek die in verhouding met de rest van haar body een opvallende grote staart heeft, wat een klapstaart niet normaal. Op een aantal centimeters na passeert deze snoek net de magische metergrens niet maar dat maakt helemaal niks uit want ze is gewoon weg geweldig om in handen te hebben. Een selfie met deze slootjesreus mag wat mij betreft niet ontbreken. Een wintersplaatje op het kantje, met de rover veilig op het rubber schepnet, december wintersnoek!

December wintersnoek!

Kort daarna hangt ze al weer voor de stuw in het viswater waar ik ze nauwelijks hoef te stabiliseren want zodra ze het slootwater voelt slaat ze ene keer krachtig met die klapstaart en is ze weg en gezien, wat een knoepert, super blij, top! Tja, dat is voor mij ook heel belangrijk het welzijn en terugzetten van een dergelijk sportvis.

Ik kan hier echt intens van genieten als ze dan zonder enige beschadiging, uitbeeldt verdwijnt en geen seconden te lang op de kant is geweest. Ik raap mijn spullen bij elkaar, haak een nieuwe sardine aan de haak en zet mijn looproute weer opgang, achter de stuw. Waar een hele meute witvissen paniekerig reageren zodra mijn sardine inbeeld verschijnt! Ook het middaguur is al ruim gepasseerd dus tijd voor een warm bakje koffie. De koffie is gewoon superlekker, zeker naar de vangst van die klapstaart.

Tjonge, wat een witvissen liggen hier toch achter die stuw als ik mijn sardine tijdens de koffie langzaam verplaats’ een welgestelde winterplek misschien!! Wat stukjes sardientjes voeren nu en hier de rest van de namiddag blijven zitten!? En jawel zo zit ik tijdens de koffie, sardientjes stuk te knippen. Ofwel in de ene hand een kop koffie en met de andere hand stukjes zeebanket voeren, dobber in de gaten houden en genieten van de winterse omgeving, ofwel toverland!!!

Toverland!                                                                                 

Het is nu laat in de namiddag en langzaam komt de avondschemering opgang. Nog een allerlaatste keer laat ik mijn snoekdobber afdrijven en haal ik mijn dobber beetje bij beetje terug totdat deze alsnog spontaan onder knalt!! Controleren, strak draaien, doorhalen, hangen. Het verzet is matig maar ook nu wolkt de meute witvisjes uiteen zodra de snoek halfwater onder de stuw te keer gaat. Wonderbaarlijk is het om telkens weer als de snoek onder de stuw opduikt, deze wolk witvis uiteen te zien ploffen, als vliegen op een mesthoop.

Dan heb ik ze onder de stuw vandaan, scheppen, onthaken, een tweede kantsnoek is binnen. 72 cm schoon aan de haak, een sardientjesdief! Want bij het onthaken zag ik verraderlijk veel stukjes sardine zitten, de smulpaap maar meteen via hetzelfde schepnet terug de stroming in, doei!!!

Doei!!!

Als ook deze kantsnoek uitbeeldt verdwijnt, is het gedaan voor vandaag. Het was een mooie dag zeker omdat de methode uitstekend werkte en het voeren van de stukjes sardine zelfs de tweede rover tevoorschijn toverden, sterker nog het verbaast mij helemaal niks als er nog meerdere rovers tussen al die witvissen liggen haha. Tja, zo zie je maar weer, volg altijd je intuïtie ofwel waar de witvissen nu rondhangen kun je kantsnoeken vangen!! Zo, nu in de benen, een eerste zijsloot linksaf, een bruggetje over en dan als maar rechtdoor, ben ik misschien nog voor het donker thuis.

Een bruggetje over….

Tjonge, ik wist niet dat ik al zover was afgedwaald maar dat merk ik meestal pas als ik mijn auto weer opzoek, hoezo speurneus hahaha. Volgend weekend zal ik zeker weer met doodaas gaan snoekvissen. Kan zaterdag maar kan ook zondag zijn, eerst efkes op de gezinsplanning kijken. Voor nu zeg ik, hou vooral de weerkaarten in de gaten want bij een dergelijk weersomslag zal ook het onderwaterleven weer anders reageren wat zowel positief als negatief je vangsten kan beïnvloeden. Het kan vriezen maar ook zomaar weer dooien maar als je niet gaat vang je zeer zekers niks….

Tot dan!!