Kantsnoek 136

Door Sjak Kroet.

Het is zondagochtend 18 november, mijn auto staat al geparkeerd, gewoon in een parkeervak tussen de woonhuizen. Een nieuwe woonwijk waar tientallen slootjes het transport regelen van het regenwater in de omliggende singels en het opkomende overschot aan kwelwater afvoeren naar de hoofdader, het kanaal buiten de bebouwde kom.

Het mooie van deze maatschappelijke innovatie is dat hier het kleine viswater voor het uitzoeken ligt en je gewoon met je Vispas’ opzak heerlijk of linksom of rechtsom een prachtige wandeling kunt maken, met je spinhengel in de hand. Zo, linksom, schepnet vastklikken, shad aanhaken en starten….

Starten….

Verschillende futen drijven hier alert in de bovenste waterlaag en duiken kopje onder zodra ze de witvisjes gegroepeerd in het vizier hebben. Een fiets kort tegen een rietkraag aan waar een vaste hengel op lengte, met enige regelmaat topkrom wordt getrokken en een glimlachende witvisser het ene voorntje naar het andere voorntje vangt, zegt mij genoeg, snoek! Meteen haal ik door en echt binnen het kwartier schuift er een mooi snoekje over de rand van het schepnet, die ook direct weer terug kan. Catch en release!!

Catch en release!!

Efkes de shad controleren, schepnet uitslaan en door een bruggetje nadert! Ook hier wordt de shad meteen gepakt, de enkele haak staat en een tweede snoekje geeft zeer leuke sport deze ochtend. Dit is een visje nabij de vijftigcentimeter en is in een oogwenk weer verdwenen als ik ze uit het schepnet laat weg zwemmen. Zo, vang ik voor het middaguur 4 vette snoekjes die qua lengte nog wel een stukje achter blijven maar gezien hun buikjes aan de juiste tafel zitten komende winter. Dat een buikje regelmatig gevuld moet worden merk ik als mijn eigen buikje begint te rommelen en ik wat graag een lunchpauze in las, tijd voor een kop koffie en een boterham. Het uitzicht is beeldig tijdens de lunch waar eendjes rondhangen, futen wegduiken en Bambi staat!!

Bambi staat!!

Dit zijn toch ook de kantvismomenten die een zondag in november fantastisch maken, gewoon het echte genieten. Naar de koffiebreak controleer ik eerst mijn zitplaats want je wilt toch zeker niet verder gaan met snoekvissen als er nog achtergebleven verpakkingsmaterialen of andere resten rondslingeren!! Nee’ opruimen, denk aan je gedragscode.

De wind is zwak tot matig tussen de huizen waardoor ik prima kan werpen en peuteren met mijn shad op de moeilijkere plekjes tussen het riet en de hinderlagen die de singels herbergen vanaf de kant. Een volgend bruggetje nadert en wel bij de eerste inzet onder de brug door, krijg ik een flinke ram op mijn shad’ tjonge, mis!! Efkes mijn shad controleren, haakpunt rechtzetten, loodkopje draaien check dubbel check.

Check dubbel check.

Omdat het zichtveld onder deze brug door prima is kan ik de rietkraag waar de snoek mijn shad attaqueerde goed inschatten. Secuur werp ik mijn shad terug naar de rietkraag, die perfect onder het bruggetje door zweeft en voor de rietkraag opduikt, Bammm! Yes, hangen, het viswater ontploft en een vijfde kantsnoek test mijn gevlochten vislijn van Berkley. Goed ook dit is geen knoepert maar een cultuurrover nabij de zestigcentimeter, heerlijk knallen! Het rubberen schepnet van Rapala hangt landingsklaar een veilige haven, beter voor de snoek.

De snoek laden met een rubber schepnet is niet alleen beter voor de vis maar ook veiliger voor jezelf. Het is echt niet stoer om een snoek met de kieuwgreep te landen als je kort daarna bij de huisartsenpost zit met een haak door je hand. Nee’ echt helemaal fout, gewoon scheppen in een rubber schepnet zodat je de vis ook in het water kunt lossen en dus nat blijft. Voor een fotootje en terugzetten heb je ze al in handen, genoeg vrijheid….

Vrijheid….

Tjonge, wat een dag! Goed deze snoeken in cultuur slootjes zijn geen monsters maar de sportvisserij wat uitgedrukt wordt in aantallen vangen is fantastisch. Als de avondschemering dan inzet en mijn shad voor de laatste keer terug komt naar het kantje, is het opnieuw raak. Het is een heel, klein snoekje, gewoon prachtig, cultuurrovertje….

Cultuurrovertje….

Weer snel te water, een aarzeling, een tikje en foetsie weg is het snoekje. Ook ik ben er weg van’ en zeg foetsie, het is klaar voor vandaag. Aankomend weekend weer nieuwe kansen als ik via een oplopende dijk, dwars door een bos en wandelend over grindpaden, verschillende duikers uitkam, waar het kleine viswater opgesplitst wordt naar aanliggende zandafgravingen. Hier is alles mogelijk waar grote baarzen huizen, dikke snoekbaarzen de bodem aftasten en grote snoeken secuur door de bovenste waterlaag jagen….

Tot dan!!