Door Sjak Kroet.
Het is zaterdagochtend 6 oktober.
Ook vandaag lijkt het weerbeeld niet op een herfstdag maar op een prachtige zomerdag, ook al is de herfst al enige tijd in het land!
Voor de zonaanbidders is dit een extraatje, zeker als het gaat om het genieten van de zon. Voor mij als snoekvisser is al die zonneschijn niet best want de snoek zal nu elke vreemde beweging of schaduw in het viswater waarnemen en alert reageren en de kiezen stevig op elkaar houden. Ik sta al aan het viswater.
Een slotenland waar tientallen slootjes een zandland doorkruisen en de landerijen voorzien van water.
Zandland…
Het shadvissen is hier geweldig want ik kan hier zomaar van viswater veranderen want de aanliggende duikers wijzen mij de weg zodat de shad zomaar een geheel andere sloot kan uitkammen. Hierbij is het wel goed opletten dat je de juiste looproute goed onthoud voor de komende terugweg later op de dag haha. Een bruggetje wat hoofdwaarschijnlijk door de plaatselijke scouting is aangelegd nadert op mijn pad. Een eerste inworp onder het bruggetje door, levert direct een stevige beuk op en een mooie baars verzet zich stevig in het midden van de sloot. Tjonge, is nog een flinke knaap ook, deze zal ik dan toch maar effe scheppen en meten.
Scheppen.
Het haakje is meteen gelost en het meetlint geeft 41 centimeter aan, een beste baars zeker voor een dergelijk slootje. Als de baars kort daarna wegzwemt, besluit ik linksaf te gaan via een aanliggende duiker. Een totaal andere sloot kruist hier zomaar dwars door de polder. Het viswater lijkt hier ook een stukje helderder, breder dan in de vorige sloot en er staan prachtige, natuurlijke, hoge rietkragen.
Rietkragen.
Door al het regenwater staat het slootwater weer op een topniveau want ik kan mijn shad weer lekker kort aan de overzijde van de waterkant plaatsen waardoor de opstartsnelheid perfect via de schoepstaart van de shad doorkomt, topactie! Als ik dan bijna aan het einde van deze prachtige rietkragenstrook sta en mijn shad voor een volgende duiker optik waar weer een geheel andere sloot binnenkomt is het op nieuw raak.
Ook dit is een beste baars die hele leuke sport levert en zelfs kort mijn slip trotseert. Naar een mooi knokpartijtje zwemt ze kort daarna in mijn schepnet. Waarin ik ze direct verlos van de haak, efkes op meet en weer zonder toestanden laat wegzwemmen. Zo, lekker, iets dikker dan de eerst baars vanochtend maar met 39 centimeter iets kleiner. Zo, efkes het schepnet uitspoelen.
Schepnet uitspoelen.
Omdat de volgende sloot er prachtig uitziet besluit ik deze te volgen. Mooi lelies staan hier verspreidt en de omgeving lijkt langzaam te veranderen in een boerengemeenschap. Dan sta ik niet veel later voor een ingang of een uitloop van een prachtig oud gemaaltje.
Het mooie van deze stek is dat ik hier en het voorbij komende slootje kan uitkammen en de bredere vertakte zone kort aan het gemaal wat breed en dieper lijkt te zijn. Maar eerst een kopje koffie want een klassieke koffieplaats zoals dit gemaaltje komt niet wekelijks voorbij. Van weleer, ouds en een klassieke uitstraling!
Klassieke uitstraling!
De koffie is prima en de koffiebroodjes die Maria vanochtend in mijn tas heeft gestopt zijn kei lekker, hoezo genieten. Wat wel opvalt in deze streek waar tarwe en roggen worden geoogst en verwerkt zijn de goed onderhouden visslootjes. De loopkanten zijn hier prima en er zit baars, grote baars wat vroeg of laat ook een dikke snoek kan opleveren hahaha.
Als de koffiekan dan leeg staat en de plasticfolie opgeruimd zit in mijn draagtas, spring ik op en laat ik mijn shad weer te water. Secuur pielen met het shadje langs de betonnen wanden, de palen, en het trappenhuis van het gemaaltje leveren helaas geen aanbeet op.
Langzaam nadert mijn shad de bredere zone achter het gemaal. Ook hier is alles qua omgeving ineens heel verschillend. Een tuinpad loopt hier langs het viswater op, er staan woonhuizen, een keienweg doorkruist de gemeenschap en er staat een oude graanmolen.
Oude graanmolen.
Het is hier wel een stukje dieper dan in de voorbij gaande slootjes deze visdag. De hoop op een dikke kantsnoek groeit met de minuut als mijn shad het speldaas paniekerig laat opspringen. Meter voor meter laat ik mijn shad gefocust terugkomen met telkens weer die tegen reactie van de opgezweepte snoepvisjes.
Dan is het ineens raak, een harde beuk, doorhalen, hangen! Tjonge, wat een dreun dit is zekers geen snoek… Controleren is het tijdens de dril als de rover kort tegen de bodem het trappenhuis van het gemaaltje probeert je bereiken. Dan kan ik opwaartse druk uitvoeren en zie ik voor de derde keer deze dag een zeer dikke baars in de bovenste waterlaag wegdraaien. Ook nu moet het schepnet te water want ook dit is een prachtig exemplaar. Vol trots en met een ‘big smile’ hou ik de oude stekelridder voor de lens!!
Oude stekelridder.
Tjonge, wat zijn ze toch prachtig, deze oude baarzen die echt al heel wat hebben doorstaan, zoetwaterjuwelen. Als het juweeltje dan uitbeeldt verdwijnt en zijn plaats weer opvult tussen het speldaas en de waterlelies is het einde van deze visdag zo goed als nabij. Tja, zo zie je maar, wordt een snoekvisdag in een prachtig najaarszonnetje, zomaar een baarzenbal! Goed volgende week gaan we weer op pad, wel te verstaan snoekvissen en zal ik nu de maïs er zo goed als af is door een afwateringszone gaan struinen opzoek naar snoek!!
Tot dan!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
