Door Sjak Kroet.
Het is zondagochtend 30 september, alles staat klaar, zelfs mijn fiets!
Precies mijn fiets want vandaag ga ik niet met de auto naar het viswater maar op de fiets. Omdat ik kort aan de rivier woon en het kleine viswater wat hier stroomt zijn uitweg vind in de Maas, waar oude topstekken zijn weggestopt, die alleen maar via smalle paadjes te bereiken zijn, is de fiets nu het ideale vervoer middel.
Om snel en gemakkelijk te verplaatsen van de ene naar de andere stek. Al snel ben ik onderweg en volg ik het fietspad naar de rivier.
Fietspad.
Naar nog geen 10 minuten fietsen sta ik al gretig te werpen en fladdert mijn shad gewaagd voorbij een diepe uitgang, kort aan de rivier. Het rivierengebied is hier prachtig want zo sta ik nu een uitgang van een beek uit te werpen terwijl als ik hier 40 meter de dijk afloop, de taludzijde van de Maas kan uitkammen. Uitmuntend waterland dat is het zeker. Zeker als je een buitenmens bent en als kantvisser wat graag door de natuur struint in ons rivierenland.
De eerste uitloop van de beek levert helaas geen reactie op. En ook de taludzijde van de Maas iets verder door naar beneden blijft in stilstand achter mij. Via een volgend fietspad waar volkstuintjes rijen dik, zij aan zij voorbij flitsen sta ik snel bij een tweede uitloop.
Volkstuintjes…
Ook hier vis ik met een loodkopje van 5 gram, waardoor de fladderende actie van de shad prima in balans is met het viswater en je zeker weet dat je de actie naar de shad op de juiste manier kan weerleggen. Omdat ik van hieruit verder te voet ga om interessante waterplekjes op te zoeken heb ik mijn fiets afgesloten achtergelaten zodat ik strakjes niet ook nog te voet naar huis kan hahaha.
Ook de tweede stek levert helaas geen rover op deze ochtend en het passieve aasgedrag van voorbij gaande week lijkt zichtbaar door te zetten. Werpend, zoekend nadert de rivier waar een vrachtschip langzaam inbeeld komt, het middaguur is een feit.
Vrachtschip…
Als ik dan op de Maaskade sta is er eenvoudig maar gelukkig genoeg tijd voor een kop koffie. Ook de zitplaatsen zijn hier voor het uitzoeken want de Maaskade is hier van betonnen muurtjes en walletjes. Tijdens de koffie geniet ik volop van het uitzicht over de rivier, het grote water en van het stralende herfstweertje. De strak blauwe lucht en het stralende herfstzonnetje zijn buitengewoon fantastisch!!
Dan bedenk ik plots om mijn methode aan te passen wetende dat het onder mijn voeten ineens vier tot vijf meter diep wordt en een dropshotmontage misschien wel meer succes oplevert hier dan een loodkopmontage. Als alles dan is omgezet en ik nog vlug mijn tweede kopje koffie leegdrink, zakt een afzinkloodje van 14 gram naar de bodem. Een gifgroene shad staat door de dropshothaak en danst kort onder mijn voeten over de bodem.
Een groot deel van de kade levert geen aanbeetje op maar als ik dan afzink naar een diepere waterzone kort onder de wal is het plots toch raak, beet!! ( zie filmpje )
Een aarzelend tikje’ doorhalen, hangen! Tjonge, wat een beuk en dat op nog geen meter van de kant. De dropshothaak staat en een snoekbaars bonkt onder mijn hengeltop, zoekend naar de bodem, waar de rover heer en meester is, in de diepte!!
Echt kicken dit, zeker op lichtmateriaal maar ook het drillen vanaf de kant is super. Als het vertrouwen tijdens de dril dan groeit schuif ik het schepnet naar voren. Ook schuif ik zelf nog ietsje verder naar de kant zodat ik nu bijna boven de vis hang.
De snoekbaars die op 5 meter diepte stond, bonkt nu op halfwater en kan elk moment in de bovenste waterlaag opduiken. Een eerste schim is zichtbaar, mijn schepnet hangt landingsklaar, nog een aantal kop stoten, een laatste klap. Vooral nu je hoofdlijn strak houden, controleren want bij het minsten of geringste kan het als nog mislopen, hebbes!!!
Hebbes!!!
Echt supergaaf! Sportvissen loont ook vanaf het kantje en vlug hou ik de zander voor de lens want een selfie is; vastleggen!! Echt in een prima conditie deze zander, mooi getekend en stevig aan de maat. Naar een korte fotosessie verdwijnt ze met een grote plons weer de diepte in en is ze in een oogwenk verdwenen.
Tjonge, dat was werken vandaag voor die ene kantvis en dan ook nog een snoekbaars! Gelukkig want deze kantvis heeft toch mijn visdag opgepoetst wetende dat het de laatste weken zo onstabiel is want zelfs die aanbeet van deze snoekbaars was niet meer dan een heel klein tikje pfff. Om verder niks meer te dwingen besluit ik genoegen te nemen met deze ene vangst vandaag. Ook mijn looproute terug naar mijn fiets gaat binnendoor via een leegstaande greppel, over de prikkeldraad en dwars door een bosrand.
Bosrand.
Volgende week weer met de auto op pad. Nu oktober op de kalender verschijnt, de kalendermaand van de vallende bladeren, is het tijd om een slotenland op te zoeken maar dat is voor later…
Tot dan!!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
