Kantsnoek 123

Kantsnoek 123  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 18 februari en mijn baarsshadje zwemt al enige tijd rondt. De verleiding is weer groot want direct vanaf de start was het tot twee keer toe bijna raak. 

Loskomen en aanvallen maar niet haken en dat op een frisse, prachtige, zonnige, heldere winterdag. Een schim maar geen kromme hengel.

Tja, dit is in de staart van het snoekseizoen een veel voorkomende bijtreactie. Waarbij de snoek wel geïrriteerd raakt maar niet vol voor de catcher gaat en direct na de misser stil gaat liggen zoals nu hier onder deze duiker. 

Duiker.

Nu februari al half weg is, zijn de snoeken al weer bezig met de paai. De periode van het volvreten en stapelen voor genoeg winterreserves is zo goed als voorbij. Daarom is het belangrijk dat je nu elke serieuze aanbeet meteen verzilvert want een tweede kans is zo goed als nihil. 

Ook vandaag hier in dit kleine water zullen de snoeken vooral in de ondiepe zones te vinden zijn. Daar waar de laatste resten van de waterplanten de bodemstructuur bepalen. 
Een prima plek voor het afzetten van het nageslacht. Bij een vangst zal de nadruk vooral liggen op het netjes terugzetten, zeker bij een snoekdame. Een ondiepe zone nadert….

Ondiepe zone.

Omdat ik stroomafwaarts vis kan ik mijn shad mooi hoog in de bovenste waterlaag presteren. Dat vertraagt de actie aanzienlijk en vergroot de pakkans. Vooral in dit kniediepe viswater is dit echt supervet! Want mocht er een snoek interesse tonen in de fladderende shad dan zal de klap heel goed zichtbaar zijn en het viswater doen exploderen. 

Het middaguur is een feit en ook de stevige trek in een kop koffie is groots. Een aanliggende zijsloot waarvan de duiker een mooi zitje biedt maakt het uitzicht tijdens dit rustige middagmomentje relaxed en heerlijk, koffietijd!  

Koffietijd!

Na het koffiemoment besluit ik mijn looproute om te gooien. Goed, die extra brug over die aanliggende beek kost me op de terugweg naar de auto wel meer dan een halfuur looptijd maar misschien is hier de pakkans groter. 

Want deze beek stroomt harder en ligt vol met hinderlagen waar de snoek huizen kan. Soms doet een andere ingeving wonderen, sterker nog, deze beek is voor mij ook onbekend. Let’s Go!

Let’s Go!

Stapvoets nader ik de ene na de andere hinderlaag en laat ik mijn shad hoog fladderend doorkomen waardoor de actie goed zichtbaar is. 

De strakke, blauwe winterlucht is werkelijk prachtig en de zonnige, heldere omstandigheden dwingen mij om aan de schaduwzijde te lopen zodat mijn schaduw niet op het viswater komt en ik van te voren de snoek al wegjaag. 

Omdat mijn baarsshadje wel al een aantal keren gevolgd is maar tot op heden nog niet is gepakt gaat deze van de haak en krijgt een krijtwitte shad nog even de nodige zwemles. 

En of dat de duivel er mee speelt: Bammm...meteen na de eerste inzet wordt de witte shad vanaf de stroomnaad van de beek keihard aangevallen. Een schim duikt op, een waterkolk klapt uiteen, effe wachten en doorhalen, hangen!

Whooo, die had het shadje dus wel hard nodig als de eerste meters vislijn lichtjes door de slip worden gedwongen. Heerlijk die kromme hengel, wat een wintersport, echt klapperen, kicken!

De uitrusting van Shimano is weer heer en meester tijdens de dril. Want de hengel vangt alle klappen goed op en de molen controleert de dril fantastisch.   

Het schepnet ligt al landingsklaar aan het ondiepe kantje, als de snoek net voor de kant met een flinke klap nog even wegdraait. Tjonge, wat een power, gewoon geweldig. De enkele haak zit dwars door het schaniertje vast en de enige nooduitgang is mijn schepnet, hebbes!

Prachtig getekend is deze strakke vis die nog behoorlijk naspartelt in het schepnet voordat ik ze kan bevrijden van de shad. Zo, de haak lossen en voor de camera deze schoonheid. Want na al die volgers zorgt zij ervoor dat ik niet met lege handen sta. Het is een schitterende zondagvis.

Zondagvis!

Tja, zo zie je maar weer dat een afwijkende looproute en het vissen in een onbekende beek toch nog vis kan opleveren. Of was het toch die wissel van een baarsshadje naar een krijtwit shadje dat vandaag het verschil maakte?  

Het blijft allemaal ‘hocus pocus’ maar dat is juist het mooie van het kantvissen. Want zoeken is vangen. Wat rest is de aftocht terug naar de auto, wetende dat dit nu nog een hele wandeling is door al dat speurwerk vandaag, hahaha.

Terug naar de auto….

Het eind van februari nadert. Nog ene zoektocht te gaan….

Zie je!