Kantsnoek 122

Kantsnoek 122  

Door Sjak Kroet  

Het is zaterdagochtend 10 februari, ik sta nog in de keuken wat extra boterhammetjes te smeren die nu zeker welkom zijn tijdens een visdagje in de winterkou. 

Gezien de vorst van afgelopen week lijkt het me vandaag heel verstandig om een actief rondje te maken in een afwateringszone waar ik misschien wel een ijskoude kantsnoek kan vinden en uitlokken tot een aanbeet. 

Dit is nu voor mij als kantvisser de beste methode om lekker actief met shads de kantjes uit te werpen. Waardoor je veel meters viswater raakt maar bovenal lekker warm blijft. 

Ook heb ik zonet nog efkes vlug mijn hoofdlijn in de siliconenspray gezet. De ogen van mijn spinhengel zijn ook meteen meegenomen zodat mocht het nog lichtjes vriezen alles toch ijsvrij blijft en lijnbreuk uitblijft door de vorst. 

Vandaag vis ik met shadjes van Fox. Ze zijn 10 centimeter groot. Omdat de snoek in deze afwateringszone vooral baars op de menukaart heeft staan, zijn de shads van Fox ook prachtig met een baarsprint afgedrukt wat misschien wel de bijtlust van de snoek extra inspireert. 

Als alles dan niet veel later in de auto ligt vergeet ik bijna het belangrijkste; de koffiekan die nog op het aanrecht staat. Dat zwarte, warme, gloedje is nu het zelfde als de werking van een toverdrankje waardoor je het buiten langer vol houden kunt! 

Zo, en nu wegwezen, de Maasroute volgen. Tja, deze afwateringszone ligt kort aan de rivier. Verschillende beken uit de regio Boxmeer monden hieruit in de Maas en juist die laatste stromende zones zijn nu interessant voor de snoek.

De ondiepe kanten van een dergelijk beek warmt in de winterzon sneller op en omdat het er nu stevig stroomt kan de snoek in die gedeeltes op de loer liggen. Om snel toe te slaan zodra er een makkelijke hap passeert. Echt vet om hier kilometers viswater met een baarsshadje onveilig te maken. Een handje vol baarsjes, effe een shadje aanprikken.

Handje vol baarsjes…

Prachtig zoals het shadje van Fox onder het kantje wegduikt. De kleuren combinatie is perfect en de actie is prima als ik het baarsje effe duidelijk in de bovenste waterlaag laat hangen om zelf te checken wat de rubberen catcher doet. Toppie, dus verleidelijk van kop tot staart. 

Dan is er al direct een klein tikje en een flinke dreun er bovenop. Meteen haal ik door en is er vol contact met de rover die hard mijn kant op komt zwemmen, opspringt en het shadje lost onder de kant, pffff!

Pffff!

Was gelukkig maar een klein snoekje maar dat er vis zit is duidelijk en dat het baarsje opvalt is een feit want dit ging rap. Na nog wat verleidelijk worpen waarbij ik de shad langzaam laat passeren en op tik om de snoek als nog te strikken blijft een tweede aanval uit.

Denk toch dat ze het haakpuntje gevoelt heeft tijdens die beuk onder tegen de kant. Maar goed het blijft jammer het is niet anders, opzoek naar de volgende, hopelijk een dikkere. 

Zo, vliegen de uren onder een grijs wolkendek deze ochtend voorbij. Tijdens de middagpauze als ik mijn tweede kop koffie inschenk blijkt het grijze ochtendje plaats te maken voor een zonnig middagje deze winterzaterdag in februari. 

Heerlijk die winterzon, is ook net of dat die tweede kop koffie ineens lekkerder smaakt en de extra boterhammetjes sneller op zijn, wat een feest. Ook aan de overkant van de beek wordt de winterzon opgemerkt door een groepje schapen, die er volop van staan te genieten.
 

Groepje schapen.

Naar de heerlijke lunch vliegt mij shad weer vrolijk rond. Meter voor meter wordt uitgekamd en daar waar ik een snoek verwacht, laat ik het baarsshadje iets uitgebreider rond hangen dan elders in de beek. 

Prachtig zoals de winterzon deze afwateringszone oplicht. Alles kijkt ineens veel kansrijker als vanochtend in die grijze wereld. Een versmalling in de beek nadert, altijd een interessant plekje waar een snoek kan huizen. 

Langzaam nadert mijn shad de doorloop van de beek als plots een gigantische kolk uiteen spat…Bammm! Beet, wat een klap. Nu slaat de haak direct in en een stevige dril kort aan het kantje is spectaculairder als ooit te voren, supergaaf echt kicken. Naar een paar stevige, knokkende vechtrondjes kan het schepnet eronder, hebbes!  

Hebbes!

Whooo, wat een geblokte, dikke, ijskoude wintersnoek. Lag toch in het ondiepe, in de versmalling, waar de winterzon makkelijk doorheen prikken kan. Snel open ik haar bek. Het baarsshadje wat achter haar kiezen zit geplakt is direct verwijderd want dat ene haakpuntje is met een lange tang zo gelost. 

Goed, ze is geen meter maar dat deze tachtiger verzot is op baars lijkt me duidelijk. Baars staat hier hoog op de menukaart, als hapklare koek, zeker voor deze kantsnoek. 

Kantsnoek!

Heel even laat ik ze kort onder aan de kant bijkomen, nog effe genieten en dan Goodbye. Ook ik zeg Goodbye want thuis gaan ze zo meteen beginnen aan vier dolle pretdagen. We zitten hierin Brabant/Limburg midden in het carnavalsfeest. Tja, vlug omkeren en mars terug naar de auto en weg van de winterse waterkant, wat een stralend eindsignaal. 
 

Winterse waterkant.

Voor nu zeg ik: glaasje op laat je rijden of eigenlijk proost, tijd voor een feestje. Volgende week gaat de zoektocht verder en wie weet waar we dan tegen aanlopen nu februari halfweg is….
Zie je!