Kantsnoek 120

Kantsnoek 120  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 28 januari. Met de hondenriem in mijn rechterhand volg ik in alle vroegte onze Woelfie. 

Die weet precies waar wij nu zijn en wijst me trots de weg tijdens de wandeling. Het is lekker buiten en wetende dat januari nog niet op zijn einde is, lijkt het toch al een klein beetje op het voorjaar. 

De vogelgeluiden zijn prachtig en Woelfie, die stevig doorstapt, kijkt vrolijk op. Hij lijkt er volop van te genieten 

Woelfie….

Zo en nu vlug het bospad volgen, de tweede straat linksaf, dan het hondje eten geven, spullen in de auto en hup wegwezen, op naar de veenpolder. 

Vandaag ga ik met shads in een veensloot vissen. Normaal gesproken is hier niet te vissen, omdat de sloot compleet is dichtgegroeid. Maar nu deze dekking in zijn geheel is verdwenen is misschien ook wel die ene veensnoek te vangen. 

De autorit loopt vertraging op want een grote tractor met kar blokkeert halverwege de rit de weg. De politie houdt niet veel later een algemene controle. Tot mijn grote verbazing gaat ook nog de slagboom naar beneden voor een sneltrein die voorbij flitst, terwijl het viswater aan de overkant van het spoor ligt te wachten...

Sneltrein….

Zo en nu vissen want het lijkt er vandaag sterk op dat vooral de vistijd nu al begint te dringen. Want de klok tikt gewoon door. De zoektijd is misschien wel de sleutel tot succes voor een kantsnoek die hier zeker ergens verstopt zit in deze kilometerslange veensloot. 

Ook vandaag hangt er een gifgroene shad van Fox door de speld. Wel een maatje kleiner 10 centimeter groot maar dat is hier ook het doorsnede witvisje.

Veensloot….

Ik vis stroomopwaarts en laat ik de shad vooral in het midden van de sloot wegduiken. Mijn drive is weer enorm en werpend vliegen de uren voorbij zonder enige aanbeet. Maar plots wordt mijn shad met een klap dan toch afgeremd…. Een tweede beuk, beet! In een reflex haal ik automatisch door en direct schiet de hoofdlijn met meters te gelijk achter de rover aan. 

Yes, de vis hangt. Wát een dril zo in een veensloot als deze. Het bodemvuil dat regelmatig opwolkt, als de snoek kort over de bodem sprint, is gewoon spectaculair. Dan komt de rover plots efkes bovenin kijken….

Bovenin kijken….

En weg is-ie weer…. Dit is volgens mij toch een mooie kantvis wat ik zo in deze oogwenk zag! Tjonge, wat een power voor een veensnoek, blijft maar gaan, echt supervet. Te snel landen is nu geen optie want de enkele haak die door de bovenlip zit, is snel gelost als je met te veel geweld de snoek naar het landingsnet dwingt. 

De druk neemt af en regelmatig zie ik de rug opbollen in de bovenste waterlaag. Nog een aantal meters en dan hangt de vis schepklaar voor de kant. Pfff, is toch een beste, gaat zeker naar de 80 centimeter….

Toch een beste…

Hebbes, de shad die nog maar heel dunnetjes door een randje van de bovenlip hangt is meteen gelost. Het meetlint geeft precies 81 centimeter aan en dat is voor een veensloot toch echt een beste vis. Het mooie van deze visserij is zeker het terugzetten van de snoek, wetende dat de vis er nog steeds huist en misschien wel een andere sportvisser ooit een kromme hengel bezorgt! 

Als de snoek weer uit beeld is verdwenen zie ik op mijn horloge dat het middaguur al lang achter mij ligt, sterker nog, het is al bijna half drie in de middag. Dan maar een late kop koffie efkes vlug uit de hand, kan ik ook mooi van de winterzon genieten en kijken naar een leuk stel hoefdieren die hier kort aan de draad rondhangen.
 

Hoefdieren….

Na de koffie gebeurt er eigenlijk nog maar vrij weinig. Tot half vijf werp ik secuur door maar besluit ik, gezien de reistijd terug naar huis, toch te kappen. Zo zie je maar dat heel soms een visdag voorbij vliegt ook al denk je dat je nog genoeg vistijd hebt. Gelukkig is er het aankomend weekend ook weer volop ruimte voor de hobbytijd….

Zie je!