Kantsnoek 115

Kantsnoek 115   

Door Sjak Kroet

Het is zondagochtend 17 december, ik zit nog aan de ontbijttafel. In de tijd dat ik zonet met het ons hondje Woelfie buiten was heeft mijn lieve vrouw een lekker ontbijtje op de keukentafel gezet. 

Ze denkt ook echt aan alles; zelfs mijn koffiekan staat al nokvol klaar, boterhammentrommel is gevuld en mijn winteroutfit ligt startklaar voor vertrek. Alleen zo meteen nog effe de diepvries in, spierinkjes pakken! Nog vlug een dikke knuffel en dan rijden want thuis plopt je dobber niet onder… 

Winteroutfit….

Vandaag hangt er dus een ingevroren spiering kort onder mijn snoekdobber die niet alleen opvalt door zijn lichte flanken maar vooral zijn dieppakkende vislucht over de stroomnaad verspreidt. 

Dit is echt ideaal want nu wordt de snoek al op scherp gezet door de visgeur van de spiering voordat deze überhaupt is gepasseerd. 

Het eindpunt van afgelopen week is vandaag het beginpunt, alleen dan in de winterzon. Het schitterende zonlicht straalt over het decemberlandschap waar het kleine water mijn looproute bepaald. Het onwetende is mijn doel, de dobber is de zoeker!

Het eindpunt is nu het beginpunt….

Het struinend snoekvissen gaat hier echt fantastisch want ik kan hier kort vanaf het kantje perfect mijn dobber controleren of afremmen waar ik een interessante ligplaats vermoed of waar de waterstructuur afwijkend is dan elders in de beek. 

Opnieuw is er een opleving van speldaas als ik de dode spiering op laat bollen in de bovenste waterlaag. En waar mijn dode voorntje afgelopen week rustig doorgang verkreeg, is de spiering nu wel binnen het uur de klos en zakt mijn dobber de diepte in, beet!

Meteen sla ik aan….hangen! De eerste stampen worden goed opgevangen door mijn hengeltop die lekker doorbuigt als de snoek versnelt tijdens de dril. Langzaam laat ik de snoek komen. Nog een laatste slotsprint en binnen. Het takeltje onder de dobber is meteen verwijderd, geweldig.

Na een laatste slotsprint. Geweldig!

Vlug check ik mijn montage, controleer de afstand van de dobber naar het stuitje, prik een nieuwe spiering aan de haak en dobber snel verder via de stroomnaad. Een prachtige duiker nadert die normaal gesproken niet zo hoog staat maar nu door al het sneeuwwater tot de nek is gevuld. 

De beek versmalt hier ook iets van structuur waardoor mijn dobber iets meer gang maakt en sneller afdrijft. Kris kras stuur ik mijn snoekdobber langs dit natuurlijke waterobstakel.

Duiker tot de nek gevuld…

In eerste instantie gebeurt er heel weinig in deze versmalling, ook niet voorbij de duiker. 

Maar als ik mijn dobber dan in het bredere deel uit het viswater van de beek wil trekken om de dode spiering te checken ontploft het viswater en plopt mijn dobber voor de tweede keer vandaag in een flits onder, beet! 

Ook nu haal ik meteen stevig door. De haak staat en het spelletje tussen beide jagers is gestart. Ook dit is geen megasnoek, zou Co gezegd hebben, maar de zestiger geeft gas. 

Tijdens de inspanningen laat hij heel wat witvisjes angstig opspringen. Door de prachtige winterzon schitteren ze in de bovenste waterlaag. Dan is de batterij compleet leeg en kan het schepnet eronder. 

De spiering is verdwenen maar het takeltje dat voorin de bek zit, is meteen gelost. Deze zichtjager met een dodelijk oog zal hier in deze beek alles pakken wat die maar pakken kan. 

Dodelijk oog….

Zo, even terugzetten en een bakkie koffie, zin in! Die trommel met boterhammen moet ook nog leeg vandaag, en dan kan ook meteen het schepnet efkes opdrogen en luchten… 

Het schepnet mag even drogen….

Tja, zo was er afgelopen week nog een vraag bij de redactie binnengekomen betreffende mijn schepnet. Beste lezers dit is een Rapala schepnet, echt ideaal als je van struinend snoekvissen houdt. 

Het schepnet is uitschuifbaar, sterk, vederlicht, degelijk en van rubber zodat elke snoek ongedeerd terug kan. Wel is het zo, dat ik de grotere snoeken boven de 85 centimeter met de hand land en het schepnet dan effe opzij leg. 

Een grote snoek slaat namelijk het net kapot en loopt daarbij zelf schade op en dat laatste wil ik zeker niet!!

Na de overheerlijke boterhammetjes en de koffie is een derde spiering snel te water. De dagen zijn nu kort dus na een dergelijke laat koffiemoment is het ook vrij snel donker. 

Het laatste uurtje verstrijkt zonder enige aanbeet. Ik haal mijn dobber binnen, los het spierinkje van de haak, hang mijn schepnet op de rug en loop in een stevig tempo terug naar de auto waar ook ineens een kraan geparkeerd staat! Pfff, dat voorspelt niet heel veel goeds als deze maandagmorgen door het viswater gaat roeren; het is maar goed dat ik hier al rond ben… 

Ineens een kraan.

Volgende week net voor de Kerst staan er een aantal interessante bruggen op het programma. Ik weet uit ervaring dat daar nu veel witvisjes huizen. Een getakeld spierinkje kan daar nu zomaar als een bom binnenvallen en als een geurend voorafje de hele meute opscherp zetten! Wie weet plopt mijn snoekdobber daar dan ook plots onder….

Tot dan!