Kantsnoek 112

Kantsnoek 112  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 26 november. Ik ben heel benieuwd hoe sommige winterstekken er nu bijliggen.

Het was een week met veel extra regenwater in de sloot, een stevig zuidwester en het massaal loslaten van de resterende herfstbladeren. 

December nadert. Voor mij is dit meestal het moment om de shads in te ruilen voor dode aasvisjes, zoet of zout. Als kantvisser op snoek is dit echt doorslaggevend, om kort voor deze omslag nog effe een dagje met shads een viswaterinspectie te houden. 

Gewoon een rondje werpen om te kijken hoe de zaken er hier en daar bijstaan. Dit zal zeker je vangkansen bepalen want elk detail telt. Alles moet echt kloppen om met een doodaasvisje onder een snoekdobber te gaan slepen. Anders houdt het werpen met kunstaas gewoon wat langer aan. 

Zo mag het water absoluut niet troebel zijn. Want de snoek moet het dode visje goed kunnen zien, zodra deze passeert en voorbij fladdert. 

Verder mogen de waterplanten die tegen de stroomnaad aanstaan niet meer te uitbundig opbollen. Dat belemmert het transport van het dode aasvisje en zal je snoekdobber regelmatig stil blijven hangen zodra je aasvisje weer tussen de waterplanten hangt… niet handig. 

Verder is het heel belangrijk dat het herfstblad en het groenafval van het snoeien niet meer op het viswater drijft. Dit hindert elke drift gigantisch en ben je uiteindelijk meer aan het werpen dan aan het slepen. 

Bij de eerste stek aangekomen waar een beek een t-splitsing nadert, sta ik onder de bomen voor een uitgesleten bocht. Een diepe geul waar winters gigantisch veel witvis huist en als een soort ‘Meatbal’ rond blijt hangen.

Onder de bomen….

Op het eerste oog lijken de omstandigheden redelijk en prik ik een gekleurde shad aan de haak om het iets wat troebele viswater te doorkruisen. Ook de stroomnaad wordt meteen getest op de stand van de waterplanten. 

Effe laten afzinken naar de bodem en dan stapsgewijs terug vissen. Je klopt als het waren gewoon met je loodkop de bodem af. In dit geval daalt mijn shad meteen de waterplanten in… pffff. 

Zo blijkt deze heel geul nog te uitbundig begroeid te zijn. In een paar worpen zijn er dus meteen een aantal factoren getest: waterplanten te uitbundig, kleurviswater iets troebel en geen drijfobstakels zoals blad en maaigoed. 

Nu nog effe kijken of de witvisjes wel aanwezig zijn. Om de witvisjes te paniekeren, vis ik de shad tegen de stroom in; gretig terug net boven de waterplanten. 

Yes, een kettingreactie van opspringende snoepvisjes volgt. Maar ook net voor de kant, onder mijn voeten, wordt de shad keihard geramd, beet! 

Onverwachts staat ik ineens met een hoepelkromme hengel, zelfs de slip wordt kort getest. Snoepvisjes maar ook snoek aanwezig… Een heerlijke dril volgt en met het schepnet in mijn linkerhand til ik de rover voor een overhangende tak, precies op het juiste moment het net in, binnen pffff.


Binnen, pffff!

Na het terugzetten van deze mooie 60+ snoek zijn er dus meteen weer een aantal zaken duidelijk. Zowel de witvis als de snoek huizen hier deze winter. 

Om zoveel mogelijk stekken vandaag even te checken, loop ik binnendoor langs greppels, bosranden, akkers en stap ik over bruggetjes, stuwtjes van aanliggende zijslootjes. 

Geen hekwerk of wegversperring is me te veel want juist daar waar niemand komt lonkt het succes! Maar ook de rust voor een vers bakkie koffie is welkom naar een dergelijke hindernisbaan hahaha.

Wegversperring….

Na de koffie en de nodige boterhammetjes, loop ik dwars door een kletsnat weiland waar een waterdoorgang ligt, een diepere kolk van meerdere sloten. Ook dit is een fantastische winterstek waarin het diepere deel zomaar een grote kantvis kan huizen. 

Het stroomt hier wel hard, waterplanten worden nauwelijks getoucheerd, het viswater is redelijk helder en er zit snoek’ want binnen vijf minuten beukt er een groenjas volop de shad. Tjonge, wat een beuk…. 

Tijdens de dril kijk ik naar de diepgang waar de snoek zich bevindt en of dat er in zijn omgeving witvisjes opspringen. Ook dit is een mooie zestiger, donkerder van kleur, een stuk voller aan de maat dan de eerste maar nog goed in het nekje te pakken! 
 

In het nekje….

Na het terugzetten krijg ik op deze stek nog tot twee keer toe ‘last’ van een nog dikkere volger die mijn shad mist maar laat weten dat ook zij hier verblijft aankomende winter. 

Wat hier dus vooral opvalt is dat deze rovers hier een stuk forser zijn en vermoedelijk met meerdere een goed gedekte tafel bewaken waar het kerstmaal wordt voorbereid…

Zo maak ik deze visdag een tactische ronden. Verschillende winterstekken in een straal van acht kilometer komen langszij. 


Winterstekken….

Akkers, weilanden, bosranden zijn in deze regio toonaangevend in een omgeving waar binnenkort heel wat kerstbomen als warme broodjes over de toonbank rollen!


Kerstbomen….

Thuis aan de keukentafel zijn de meeste details wel duidelijk alleen blijft de grote vraag; Wanneer krijgen we serieuze nachtvorst? 

Deze nachten met vorst aan de grond zijn voor mij het belangrijkste detail en een groot gemis om al te gaan slepen met doodaas. Die koude nachten zorgen er gewoon weg voor, dat sowieso de waterplanten inzakken, ze staan nu nog gewoon te uitbundig in het kleine water. 

Verder zal door die koude nachten ook de watertemperatuur snel indalen waardoor de geur van een makreel bijvoorbeeld, sneller wordt verspreid via de stroomnaad. 

Dit alles zorgt er dus voor dat dan ook de grotere kantvissen naar voren zullen schuiven en een grote dode aasvis zomaar effe wegtikken. 

Conclusie, het fladderen met een doodaasvisje komt in de wacht. Het is allemaal nog te mooi en te vriendelijk buiten qua omstandigheden. Ik zal van de week is beginnen met wat grotere shads te sorteren want kunstaas kan nu nog steeds prima….

Tot dan!