Kantsnoek 109

Kantsnoek 109  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 5 november, ik sta al aan de rivier die op steenworp afstand vanaf mijn huis stroomt.

Ik heb er de laatste winters heel wat uurtjes struinend doorgebracht om vooral de betere winterstekken te ontdekken waar de snoek huist! 

De kribben en de steenstort zijn hieraan de Oeffeltse Maaskant vandaag helaas niet te bevissen want er kabbelt gigantisch veel maaigoed en ander groenafval, wat het secuur uitpeuteren met een loodkop verstoort. Op zich is dit geen enkel probleem want het kleine water lonkt aan de andere kant van de dijk.
 

Het kleine water…

De Oeffeltseraam stroomt hier kriskras vanaf de Maas door de gemeenschap van Oeffelt en gaat dan dwars door het prachtige natuurgebied Erfgoed De Vilt naar Beugen. Het mooie van een dergelijke sloot als deze Oeffeltseraam is dat er knappe rovers huizen. 

Niet alleen de snoek vindt hier zijn weg tussen de waterplanten maar ook knoeperts van baarzen en snoekbaarzen peddelen hier regelmatig rond. Het zijn meestal wel echte winterstekken: een stuk dieper met harde stroming tegen de stroomnaad en de bodemstructuur met een uitgesleten ligplaatsen. 
 

Ligplaats vormt zich.

Als een vogel zo vrij is het gevoel tijdens het vissen en wordt elk interessant hoekje of gaatje nauwkeurig door mijn shad uitgepeuterd. 

Plots is er paniek tussen de witvisjes en zie ik vanonder de geschoren kant, een flinke boeggolf opbollen. Heel even vertraag ik het binnenvissen van de shad en laat deze hoog in de bovenste water zichtbaar hangen. 

Nog wat kleine verleidelijke tikjes…. Maar helaas, van een aanbeet komt het niet. Zo word ik tot aan het middaguur wel drie keer verrast door een opleving van een rover, die wel effe los komt maar niet toeslaat. 

Dan maar een bakkie koffie met een boterham, ik lust wel wat hahaha. Tijdens de lunch komt er zomaar een zwaan langszij, die deels van mijn lunch krijgt. 


Een zwaan….

Na de lunch besluit ik om van koers te veranderen en loop ik via een bospad over verschillende bruggetjes naar een bredere aanliggende sloot. Een dik pak herfstbladeren zijn hier door de zuidwestenwind tegen de kant aangedrukt en ook drijft er redelijk veel eendenkroos op het viswater.

Verder stroomafwaarts staat er een prachtige oude duiker waar een klein stuwtje het overtollige regenwater doorlaat. Echt een klassieke snoekstek waar verschillende snoeken overwinteren zodra de watertemperatuur drastisch inzakt. 

Al heel snel is het hier wel raak en sta ik binnen vijf minuten een dappere baars te drillen. Yes, heerlijk, eindelijk contact hahaha. Is toch wel regelmatig op zo’n visdag als vandaag dat een stekelridder je visdag oppoetst. 

Whooo, maar dan ineens breekt er paniek uit bij de baars en schiet deze werkelijk van links naar rechts door het viswater. Vlug schuif ik het schepnet onder de baars want in het midden van de sloot ontploft een grote kolk waar vermoedelijk een bek vol met tanden wegdraait.

Omdat ik de baars wil sparen en niet wil opofferen, zet ik de gestreepte rover in een aanliggend slootje terug zodat deze effe kan bijkomen. 

Dan check ik vlug het shadje en werp deze een metertje achter het incident daar waar de baars zocht naar de nooduitgang! Bammm…meteen is het raak, het shadje is gepakt, beet! Opnieuw kolkt het viswater, grote waterkringen ontploffen kort aan de kant, wat een sport. De dril is kort en krachtig maar de beloning is prachtig; een bek vol met tanden!


De mooie zeventiger zakt niet veel later tussen het eendenkroos en de herfstbladeren terug in zijn element waar die vermoedelijk van de winter ook wel zal huizen.

Laat in de middag vang ik een paar honderd meter verderop ook nog een tweede baars die gelukkig niet werd opgejaagd door de zoete dood hahaha. 

Tja, de snoek kent of heeft in het kleine viswater absoluut geen natuurlijke vijand. Op zijn eigen soort na dan, want het zijn grote kannibalen die als het echt niet anders kan ook zijn soortgenoot pakt. Ondertussen ben ik al aan mijn wandeling terug begonnen, een boerenhekwerk over en dan een geschoren slootkant volgen tot aan de dorpsweg.


Geschoren slootkant.

Zodra de watertemperatuur beneden de 10 graden is, kom ik hier vast en zeker terug maar dan wel met een lekkere haring of hartig makreeltje... Voorlopig blijft het te mild om met doodaas te gaan slepen en staan de waterplanten nog te uitbundig in het kleine water. Nog maar effe mijn shads oppoetsen dan hahaha.

Tot volgende week