Kantsnoek 106

Kantsnoek 106  

Door Sjak Kroet  

Het is zaterdagochtend 14 oktober, ik ben al onderweg en rij binnendoor vanuit Boxmeer naar een prachtig poldergebied, het land van Maas en Waal. 

De autoradio staat op 100%NL, een dampende kop koffie beslaat lichtjes de linker binnenkant van mijn autoramen, de herfstzon komt al op en de drive is weer enorm, kantsnoeken! 

Dit poldergebied is interessant om naar snoek te zoeken. De weteringen die hier stromen worden bijgestaan door tientallen zijsloten en laat ik nu precies geïnteresseerd zijn in die aanliggende zijslootjes. 

Vooral de aanknopingspunten met de wetering waar de snoek op en af kan peddelen van zijsloot naar zijsloot. Maar ook de duikers die altijd in contact staan met de wetering zelf, precies daar verwacht ik nu de snoek.

Nu de herfst doorzet en al het regenwater van de laatste periode wordt afgevoerd via deze weteringen naar de rivier, trekt het hele kleine speldaas de aanliggende zijslootjes op. 

Dit is een natuurlijk proces wat jaarlijks terugkeert. Het energieverbruik in een stilstaand zijslootje is nihil voor het speldaas, de waterplanten zijn idealen verstopplaatsten en het overschot aan waterlarven vult de hongerige buikjes. 

Optimaal omstandigheden voor deze kleine snoepvisjes zou je zo denken maar niet altijd dus’ want dit proces zit ook in het DNA opgeslagen van de snoek die deze zijslootjes regelmatig bezoekt voor een prima pitstop of een heerlijk tussendoortje hahaha.

De polder is hier gigantisch groot en als je hier de weg niet weet of kent dan vind je de juiste loopzones nooit. 

Bloemenvelden, bietenvelden en aardappelvelden komen langszij tijdens de autorit. Ook op zaterdagochtend wordt hier volop doorgewerkt want die aardappels moeten gerooid worden en van het land worden gehaald.


Aardappels gerooid….

Bestemming bereikt; visspullen lossen, auto afsluiten, overjas aan, in de laarzen stappen en vooruit met de geit. 

Wel heel belangrijk is, als je in je eentje struinend gaat vissen, dat je tijdens de looproute op herkenningspunten let, de auto goed afsluit, je autosleutels goed opbergt en een mobieltje opzak draagt zodat je bereikbaar bent of kunt bellen zodra er calamiteiten voordoen! En nu vissen…. Shadje aanhaken, slip goed afstelen…. Wat een hobby zo tussen het riet!


Tussen het riet!

Al heel snel sta ik een snoekje te drillen, die ik direct los onder aan de kant. Voor het middag uur raak ik vier snoeken die niet veel groter zijn dan 60 centimeter maar echt super, leuke sport leveren in het ondiepe slootwater. 

Meestal verraden de snoepvisjes dat er een rover huist zodra de shad passeert want het nerveuze gedrag prikkelt de jager hahaha. Een volgende zijsloot nadert waar een omgevallen boom een soort van rustplek creëert en een bloemenweide alles opvrolijkt voor een lekker bakkie koffie, pauze!
 
Pauze!

Tijdens de lunch staar ik naar het zijslootje, achter de omgevallen boom waar de visjes werkelijk bijna op de kant springen. Ik beëindig snel mijn pauze, pak de hengel in de hand, zet het shadje in en…. Bammm, hangen! 

Tjonge, wat een klap, een zwaar gewicht trekt direct de hoofdlijn door de slip, snoepvisjes duiken alle kanten op, dit is een beste’. Meteen komt ze vol in beeld, de kleibodem wolkt gigantisch op, het vertrouwen groeit…. Wat een dikke…. Ik loop het slootje in, twijfel geen moment hebbes…. Yes, wat een joekel, trillend als een rietje til ik ze omhoog….

 

Kantsnoek op schoot.

Ze is prachtig, in een topconditie, een slootjesmonster die gezien haar omvang al heel wat speldaas heeft opgepeuzeld. Trots geniet ik heel efkes van het schootmomentje in de herfstzon, leg het meetlint eronder…. 107 centimeter.

Het terugzetten is misschien wel net zo mooi als het vangen wetende dat ik ze in handen heb gehad en zonder enige beschadiging uit beeld zie verdwijnen tussen het speldaas, daar waar ze thuis hoort.

Door de jaren heen heb ik al heel wat metersnoeken gevangen vanaf de kant maar deze mocht er zeker zijn, dat dikke schootvisje pfff. Het is dan ook net of dat je de jackpot hebt gewonnen naar het treffen van een metersnoek, het gevoel van een dergelijke hoofdprijs hahaha. 

Gezien de tijd en de reis terug naar huis besluit ik iets eerder terug te lopen door de klei en te stoppen. Maar dat is gezien de vangsten vandaag ook niet echt vervelend hahaha. 

Shad verwijderen, spulletjes over de schouder, effe snel een appje sturen naar mijn vrouwtje thuis Maria en dan marcheren, links, rechts met de benenwagen dwars door de kleipolder, stroomafwaarts richting de auto. De rit terug gaat snel en ook de visspullen zijn rap opgeruimd. 

In de keuken staat een vers bakkie koffie te pruttelen, nog vlug efkes douche, terug in de keuken zegt Maria “wat lach je toch”, hahaha….  Nee, die lach krijg je niet van mijn gezicht ook al zou je dat willen hahaha. Het speldaas zoeken is voor nu de sleutel tot succes….
Zie je!!