Kantsnoek 105

Kantsnoek 105   

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 8 oktober, mijn shad fladdert al gretig door de bovenste waterlaag.

Meerkoeten en verschillende waterhoentjes reageren paniekerig op het geplons van mijn shad waardoor ze ijverig beginnen te watertrappelen. 

Ook een koppeltje zwanen en hun vier grote jongen kijken verbaasd op en deinen langzaam op de wind uit beeld. 

Dit is vanaf het kantje een mysterieuze zone waar verschillende afwateringskanalen dwars door een boerengemeenschap lopen, omringt door velen akkers, maïsvelden en bosranden.

Maïsvelden… 

De boerderijen geven precies aan wanneer je een ander perceel doorkruist. Achter mij loopt een bosrand waar een aantal kraaien roepen dat de natuurlijke ochtendbel is gegaan. Langzaam komt alles tot leven.

Een boskikker kruipt gestaagd naar de bovenzijde van de waterkant, waar verschillende bostakjes liggen door de laatste  pittige zuidwestenwind.

Paddenstoelen staan hier in alle kleuren en maten, het lijkt wel of dat alle soorten hier de perfecte voedingsbodem hebben zoals champignons hahaha. 

Zoals champignons hahaha.

Verder staan hier de bramenstruiken rijen dik, waar allerlei vogelsoorten hun ontbijt in ophalen. 

Het lijkt wel een luxe doorlopen buffet maar dat is ook niet raar gezien het fruit wat hier aan deze struiken hangt. Lekker en gezond, echt knotsen van bramen!  

Knotsen van bramen!

Dan is het plots raak…. Even een klein tikje en dan de volle beuk, hangen! Meteen knalt ze naar de overzijde van het kanaal en neemt meters vislijn mee. Tjonge, lijkt wel een raket die ze los gelaten hebben, hoezo gas erop!

Tijdens de dril leg ik mijn draagtas stilletjes op de grond, klik mijn schepnet los, controleer de afstand van de steel en leg deze landingsklaar voor mijn voeten. 

Prachtig is het verzet van de rover, die kopschuddend nog niet van plan is om op te geven.... Dan sprint ze richting de stroomnaad, komt opnieuw omhoog…. Een driftige sprong…. Whooo, powerrrr!!

Whooo powerrrr!

Nog effe wat kopstoten, ze is uitgeraasd, het schepnet eronder, shad lossen, meten…. 68cm en direct terug te water. 

Zo gaat dat toch regelmatig tijdens het struinend vissen op snoek. Dat je na uren vissen geen enkel stootje krijgt en heel onverwachts ineens geconfronteerd wordt met een groenjas, echt vet.

Zo, en dan nu hier linksaf de poort door, het zijslootje over, bosrand passeren, voorbij een boerenerf waar ze stoofperen verkopen, nieuw kanaaltje in het vizier maar eerst koffietijd! 

Hèhè dat is dan echt heerlijk, een bakkie koffie met een krentenbol. Tja, dat struinend vissen kost ook de nodige energie dus op tijd bijtanken hahaha. Na de koffie, als alles weer is aangevuld en opgeruimd, gaat de zoektocht naar een volgende rover weer gepassioneerd verder. 

Koffietijd!

Tot laat in de namiddag dauw ik door; verander tientallen keren van shad, pas het gewicht van de loodkopje aan, maar geen aanbeet lijkt me meer gegund.

Tja, dat is ook vissen, het is niet alleen maar vangen. Die ene aanbeet in de ochtend was raak en dat moet je dan koesteren want zoals ze wel is zeggen; is het eerste gewin katten gespin hahaha.  

Nee, met zulke dagen waarin ze absoluut niet los zijn krijg je vaak geen tweede kans en dan moet je die ene aanbeet gewoon verzilveren. 

Volgende week weer nieuwe kansen, mijn manier van rovers zoeken kort aan het kantje en elke interessant plekje raken voor die ene aanbeet of wel Kantsnoek….

Tot dan!