Kantsnoek (104)

Kantsnoek (104)  

Door Sjak Kroet

Het is zondagochtend 1 oktober, ik sta nog in de keuken, ben zonet terug met Woelfie na zijn ochtendrondje, die nu kwispelend op zijn ontbijt staat te wachten.

Zo’n eerste ochtendrondje is ook een prima half uurtje om wakker te worden en de beentjes los te lopen; zeg maar rustig een prima warming up’ hahaha. 

Zodra Woelfie lekker staat te smikkelen van zijn ontbijt, gaan de handelingen in de keuken ineens vliegensvlug! Het lijkt dan net of dat ik dan automatisch een tandje bij schakel: koffie in de kan, broodjes in de trommel, camera in de draagtas, visspulletjes checken, buienrader bezichtigen en dan als de wiedeweer snoeken zoeken. 

Al snel ben ik aan het dropshotten in een omgeving waar ik tot op heden nog nooit een collegaroofvisser heb gezien. Deze beek is echt een hindernisbaan vanaf het kantje. De beschoeiing aan de kant is uitbundig, de waterplanten in het viswater zijn massaal aanwezig maar ook de obstakels die op de bodem geankerd liggen, tevens schuilplekken voor de rovers, dwingen je goed op je kunstaas te letten. 

Dan is het peuteren/pielen met een klein shadje vanaf de kant met een strak dropshothengeltje de beste optie om zo de meest moeilijke plekjes te raken. Met een 7 grams dropshotloodje kan ik in deze beek het kleine shadje prima vertraagd presenteren en langzaam voorbij de waterplanten vissen waar heel vaak de rovers tussen staan. 

Een eerste serieuze hindernis nadert mijn dropshotshadje, echte een plekje waar ik de snoek verwacht en waar de hakken iets steviger de grond ingaan…. 

Serieuze hindernis….

Heel langzaam laat ik mijn shadje wegzakken, een grote kolk van onder het vuil vandaan…. Direct een kromme hengel…. Doorhalen, hangen snoek! De dril is echt alles of niets aan dit lichte hengeltje maar vooral spectaculair. 

Pfff, het haakje zit perfect in het schaniertje van de bek, wat een snoek, echt een beste die mij tot het uiterste dwingt. Ik zie ze komen… Aarzel geen moment… Schepnet eronder, binnen!


Echt kicken dit vooral als ze met een grote klap uitzicht verdwijnt tussen de waterplanten, heerlijk! 

Tegen het middaguur na kilometers peuteren lijkt het net of dat de accu langzaam leeg raakt of is het gebrek aan cafeïne hahaha. Tuurlijk, het is koffietijd en dat onder een heel oud bruggetje zodat een eventuele herfstbui mijn boterhammetjes niet onnodig nat maken kan. Een prima koffieplek!
    

Koffieplek!

Wel kun je vanonder het bruggetje vandaan goed zien, dat het waterschap de lage stand van de stuwtjes hanteert in deze beek. De waterspiegel is wel een halve meter gezakt’. 

Na een heerlijke lunch stuitert mijn dropshotloodje weer over de bodem van de stroomnaad van het beekje en zijn er nog een aantal baarzen die compleet over het shadje schuiven. Ze zijn prachtig van kleur en diepgetekend, ook geen wonder dat hier de snoek huist.

Diepgetekend…

Na het terugzetten van nog een derde baars, klik ik mijn dropshotloodje vast aan mijn hengel; kappen en naar huis, het is mooi geweest voor vandaag. 

Tijdens mijn wandeling terug naar de auto die nog echt kilometers stroomafwaarts staat, besef ik dat de herfst met zijn wisselvallige karakter nog behoorlijk kan opspelen. De snoek zal vanaf nu ook vaker op jacht gaan en hopelijk ook vaker mijn shads grijpen hahaha Tot volgende week….