Kantsnoek (103)

Kantsnoek (103)  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 24 september, ik loop al door een muisstille omgeving waar een grote groep ganzen in een weiland hebben overnacht en kraaien zoekend rondvliegen naar een snel ontbijt.

Deze afgelegen Maasvlakte is vooral in de vroege ochtend uurtjes als kantvisser een perfect gebied om naar rovers te zoeken. 

Verschillende beken en sloten eindigen hier in de rivier. Juist deze zones waar de laatste stuwtjes staan om het slootwater te lozen in de rivierstroming zijn interessant om met shads uit te kammen. 
Het is daar vaak wat dieper dan elders in de sloot. Door de stroming is de bodem uitgesleten waardoor deze harder is van structuur.

Deze harde bodemstructuur loopt verder de rivier in wat heel prettig is als je met een 14 grams loodkop vist en je telkens weer contact kunt maken met de bodem. Maar zodra de taludzijde van de rivier is bereikt, verdwijnt deze fijne dieptemeter de vaargeul in.

Na een behoorlijke wandeling is het eerste stuwtje bereikt en glij ik met mijn visspullen voorzichtig naar beneden. De aflopende betonnen wand is glad en de doornstruiken die hier uitbundig groeien zijn gevaarlijk maar prachtig te gelijk. 

Gevaarlijk maar prachtig te gelijk.

Als ik dan eindelijk helemaal onder aan het kantje sta, fladdert er al heel snel een shadje van HM dwarrelend op en neer. Het contact met de bodem is prima en al heel snel sta ik een baarsje te drillen. 

Maar meteen terugzetten deze dapperen krijger, die echt niet heel veel groter is dan de shad zelf! Direct bij de volgende inzet is het weer raak en zo vang ik slag op slag verschillende, gulzige baarsjes die leuke sport geven in de stroming van het kleine water. 

Ze zijn hier echt keimooi getekend, de donkere afscheiding tussen de rug en de flank, de stekelkam en de vuurrode vinnetjes, herfstbaars. 

Herfstbaars.

Na een dik uur besluit ik om naar de volgende stuw te struinen en dit baarzenfeestje te verlaten. De rivier komt ook al langzaam inbeeld. Het gegil van de meeuwen die luidkeels boven een gekneusd maïsveld vliegen maken een euforische indruk, tijdens deze zonnige herfstzondag.

Effe spring ik over een klein greppeltje, stap over een heel smal aanlegsteigertje, klim over de prikkeldraad waar gelukkig geen stroom op staat en loop ik stapvoets van links naar recht voorbij tientallen koeienvlaaien door het weiland.

Dan sta ik plots in het ondiepe, waar kiezels en rivierstenen de stroming opvangen; tweede stuw bereikt, wat een kansen.

Om de kleinere baarzen niet meer te prikkelen tot een aanbeet vervang ik mijn shad in een iets groter model van Fox. Dan werp ik gestaag telkens weer een metertje verder stroomafwaarts en tik ik de shad zodra deze de bodem heeft bereikt met een felle tik op! 

Al vrij snel klapt er een iets grotere baars op die ik meteen in het ondiepe los van de shad. Zo en nu eerste een bakkie koffie, zin in! Effe lekker genieten van alles wat ook vissen is; de omgeving en het geklotst van de stroming.

Na de tweede bak koffie loop ik naar de schuine, oplopende graskant zodat ik van bovenaf de loodkop net over de taludzijde van de rivier kan werpen. Zo kan ik de shad vanuit rivierdiepte, stap voor stap terug vissen, naar de uitloop van deze sloot.   

Prachtig is het, als de shad vanuit de rivier opduikt en in de stroming tegen de kiezels wegspringt…. Maar dan zie ik plots een flinke kolk vlak achter mijn shad en wordt deze werkelijk met een zware dreun terug de diepte van de rivier ingesleurd. Ik twijfel geen moment en haal zwaar door, beet!

Bonken, bonken en nog eens bonken dat zijn de eerste signalen van de rover die aan de ander kant van de hoofdlijn meters lijn door de vismolenslip trekt.... 

Wat een sport echt kicken dit.... Stevig verzet vanonder de taludzijde, hengel hoog, druk op de hoofdlijn en boven de stenen sturen die vechtjas. Dan komt ze tussen de stenen in het ondiepe gedeeld voor het eerst inbeeld…. 

Whooo een prachtige snoekbaars die zelfs in de ondiepe zone bonkend tegen de bodem naar de nooduitgang zoekt. Het schepnet hangt al onder mijn voeten klaar…. Ze kantelt over de rand, het schepnet is behoorlijk gevuld en de blijdschap is groots, wat een strakke Zander.

Zander.

Het shadje dat al onder de vis in het schepnet hangt is snel verwijderd, wat een mooie rover. Het meetlint geeft 71 centimeter aan en zonder na te denken loop ik direct met het schepnet de stroming in, om de snoekbaars terug te zetten. 

Langzaam schuift ze uit het schepnet de ondiepe plaat op, aarzelt effe maar zodra ze de tegenstroming van de Maas voelt verdwijnt ze uit beeld. Tjonge…. Vergeet ik helemaal een selfie te maken van deze zander…. 

Tja, dat heb ik dus echt heel vaak. Dat ik na een bepaalde vangst alweer bezig ben met het direct terugzetten van de vis, het moment blijft gelukkig wel efkes hangen hahaha

Kort naar die prachtige zander vang ik nog twee dappere baarzen die deze visdag super afsluiten, ook al was de snoek vandaag niet te vinden!
Wie weet volgende week….