Je eigen vrouw als vismaat! Hoe gelukkig kun je zijn?

Je eigen vrouw als vismaat! Hoe gelukkig kun je zijn?

Tekst en fotografie: Luc Mom

Mijn vrouw Yvonne, die ik 27 jaar geleden heb leren kennen, komt uit Den Bosch en had gelukkig al een ’visachtergrond’ in het Brabantse land. Zij ging met haar helaas al overleden vader vissen in de Maas en omstreken, maar ook in de dichterbij gelegen Oosterplas en overige binnenwateren in de buurt.

Je eigen vrouw als vismaat!

In het donker ging zij zittend achterop de brommer bij haar vader en de hengels vasthoudend naar hun meestal vaste stek aan de Maas bij Rossum. Daar vingen zij de gebruikelijke zoetwatersoorten, maar er is ook wel eens een mooie meerval uit gekomen van 1,20 meter.

Helaas was de vader van Yvonne geen echte fotograaf, en het was ook de tijd van het rolletje, dus er werden veel minder foto’s gemaakt. Hierdoor nam het ongeloof in de vangst van deze vis bij haar vaders vismaten toe en stak enige jaloezie de kop op. Even de vis opmeten dus en dan weer snel retour in de Maas om verder te leven.

Toen ze mij ontmoette en ze hoorde van mijn verregaande passie voor het zeevissen, die toen nog in ontwikkeling was, hadden we meteen een enorme klik. Bij de eerste ontmoeting heb ik haar meteen meegenomen op een romantische nachtwandeling over de zuidpier van IJmuiden waar ik de eerste 20 jaar van mijn reeds 36 jarige viscarrière heb doorgebracht.

Regelmatig samen te vinden op de pier.

Het moet voor haar een beetje vreemd zijn geweest dat ik midden in de nacht vele vismaten tegenkwam die mij ronduit groetten bij mijn voornaam. En de vismaten vonden het natuurlijk raar dat ik nu weer eens wat anders in mijn armen had dan mijn toen vertrouwde glasstokken.

Toen moet ze al hebben gevoeld dat dit niet zomaar een hobby was, maar een ware levensstijl die ons leven tot op de dag van vandaag beheerst in de goede zin van het woord.

Volop ideeën

Door het kijken naar visprogramma’s op tv, maar ook door het spreken van fanatieke vismaten kom je natuurlijk al snel op ideeën om samen eens een vakantie te ondernemen waarvan ook het vissen een belangrijk onderdeel is.

Samen in het programma ‘Man bijt Hond’

Ik was vroeger niet zo’n wilde reiziger, maar toen mijn vrouw opperde om, na het lezen van de zoveelste vispublicatie over Ierland, het daar eens te gaan proberen op onze zomervakantie, hoefde ik niet lang na te denken. Ik was al eens eerder in Ierland geweest samen met Hengelsport Cupido te Wijk aan Zee, die toen nog bestond en waarvan de eigenaar een huisje had te Castletown Bere.

Dus ik wist al hoe prachtig het daar was. Knallen dus maar met de kleine Suzuki Jeep naar Ierland! Volledig afgeladen met visspullen via Cherbourg met de boot naar Rosslare en dan met de auto richting Cork. Het is toch een prachtig gevoel als je vrouw je passie begrijpt en weet en aanvoelt dat de zogenaamde goedaardige visspanning toeneemt als je het doel van de vakantie nadert.

Op naar Ierland.

We hebben genoten in Ierland, geluk gehad met het weer en nog leuke congers, haaitjes en diverse platvissen aan wal gebracht. Alles vanaf de kant, dus niet bijzonder groot, maar alles wat we vingen was nieuw en dus geweldig! Mijn vishobby en vislevensstijl kreeg een enorme boost en zou zich door de gedeelde passie met Yvonne alleen maar verder gaan uitbreiden. 

Alleen maar vissen?

Het mooie van de meestal veel langer dan een week durende vakantie met je vrouw als vismaat is, dat je eigenlijk een totaalvakantie beleefd. Met mannen onder elkaar, wat ik natuurlijk ook doe, is het doel eigenlijk altijd alleen op het vissen gericht, wat ik natuurlijk ook niet vervelend vind.

Meer dan vissen alleen.

Het vissen maakt wel degelijk een groot onderdeel uit van de vakantie, maar ook het gezamenlijk delen van andere indrukken in zo’n nieuw vakantieland behoort natuurlijk ook tot het totale genot wat je kunt beleven op vakantie. Bij iedere visvakantieplanning kiezen we dan ook een  gezamenlijke bestemming uit waar we goed kunnen vissen, maar waar we ook nog van de verdere schoonheden van het land kunnen genieten.

De afwisseling houdt de gemoederen fris en is zeker, op een visvakantie waarbij visgarantie natuurlijk niet bestaat, een welkome afwisseling. Na zo’n dag worden er in de avond onder het genot van een borreltje of wat anders al weer nieuwe tactieken besproken om de volgende dag ons geluk op onze gevinde vrienden te laten
doen toenemen.

Machtig mooie bezienswaardigheden.

Denemarken en Noorwegen, onze topvislanden

Na vele gezamenlijke visavonturen op de pieren en aan de stranden van Nederland hebben we toch op een gegeven moment onze vishorizon verbreed door richting Scandinavië te trekken. Het idee dat je binnen acht uur rijden op je visbestemming (Denemarken) zou zijn en daar volledig onafhankelijk van een boot of vliegtuig gewoon zelf naar toe kon gaan, sprak ons enorm aan.

Op naar Denemarken dus in 1985. Dit moest een walhalla zijn voor zeehengelaars zoals vernomen uit de literatuur van vismaten en dat was het in die tijd ook. En nu nog steeds, ook al is de vis kleiner van formaat helaas. De gul die je vanaf de kant ving was van een mooi formaat (4-6 pond) en de scharren en de schollen waren waanzinnig.

Maar wat ons allebei het meeste aansprak was de ultieme vrijheid en ruimte die je daar als zeehengelaar ondervond aan de waterkant. De visstrip naar Denemarken hebben we zo’n vijftien keer met elkaar ondernomen voordat het tijd werd voor de volgende stap: Noorwegen. Wel weer een langere trip met de auto en meer afhankelijk van een boot, maar ook langer genieten van elkaar tijdens de reis.

Richting hoge noorden.

Natuurlijk gaat het tijdens zo’n autoreis niet alleen over vissen, maar ook hoe je bijvoorbeeld vis kan bakken, schoonmaken, fileren, onthaken en zonder al te veel noemenswaardige verwondingen weer retour fjordbodem kan doen afdwalen. Vele gespreksonderwerpen dus!

Mocht het Yvonne wat al te veel “Latijn” worden, dan liep ze rustig naar de bar van de boot om daar wat sterkers voor me te halen, wat mij dan een beetje rustiger zou moeten maken. Kansloos! We zijn samen nu ook al weer meer dan tien keer in Noorwegen geweest en genieten iedere keer weer opnieuw van ons ultieme visland.

Samen in de huurboot

Altijd spannend zo’n moment waarop je samen je gehuurde visboot gaat bekijken die bij het huisje hoort. Je weet wat je te wachten staat uit de beschrijving, maar toch. Hoe gaat het allemaal in zijn werk met de motor en waar moeten we de vissen zoeken op het bijna onmetelijk lange en diepe fjord? Het zijn allemaal vragen die bij ons opdoemen.

Kijken hoe het allemaal in z’n werk gaat en dan zo snel mogelijk vissen!

Na enige uitleg van de booteigenaar en het goed opletten door Yvonne, zodat je ook samen de problemen kunt oplossen, steken we van wal. Natuurlijk laten we niets qua kleding en visgerei aan het toeval over. Dat moet top zijn in het land van de Vikingen, want anders kom je letterlijk in de kou en met lege handen te staan.

Het bootvissen is veruit favoriet bij Yvonne omdat het nou eenmaal zo eenvoudig is en maar aan enige basisvoorwaarden hoeft te voldoen. Basisvoorwaarden zoals veiligheid d.m.v. zwemvesten en een communicatiepunt op de wal. Bovendien moet het visgerei goed in orde zijn.
 
Tezamen met een doelstelling voor ogen betreffende de nog te vangen vis, heb je al gauw een uitstekend uitgedacht systeem in elkaar geflanst door middel van een running boom met een dwarrellijn of een verenpaternoster met een pilker daaronder of iets anders zwaars, of als je op de bodemvis gaat; wat paternosters met afhouders.

Heerlijk rustig genieten in de avondzon.

Natuurlijk nooit bezuinigen op je haken en de grootte daarvan aanpassen op de vis. Aas eraan doen, knop van de reel indrukken en laten zakken maar, richting de meestal 40 tot 80 meter. Een prettige diepte met de toenmalig one-speed reels van Abu, die ons nu na bijna dertig jaar nog steeds vergezellen op onze trips, maar nu toch vervangen gaan worden door two-speed reels.

De grootste vis 

Je kunt het hele jaar een aardig ego opbouwen door met grote vissen thuis te komen of nog grotere verhalen aan je vrouw te vertellen als je weer thuiskomt van een vissessie, want zij is natuurlijk niet bij al mijn visescapades. Het is voor een man ook noodzakelijk om regelmatig met je mannelijke vismaten op stap te gaan en daarbij ook gesprekken van een soms bedenkelijk niveau te hebben.

Meestal is het niveau van de gesprekken zo ‘hoog’ dat het voor de meeste vrouwen gewoon onbegrijpelijk is. Gelukkig kan Yvonne tot op zekere hoogte aardig meekomen in deze ‘fish minded-achtige’ discussies.

Je doet er niets aan, maar zelfs tussen man en vrouw ontstaat er ook altijd enige strijd om de mooiste of grootse vis van de dag. Helaas heb ik toch vaak genoeg het onderspit moeten delven qua bijzondere visvangst. Je hebt dan bijvoorbeeld twee weken gericht op zeewolf zitten vissen met opgebonden krabben en zo…

Opeens krijgt Yvonne dan het heilige vuur en krijgt doodleuk aan een verenpaternoster een prachtige zeewolf te pakken, waarvan ik voorlopig alleen nog maar zal dromen. Een vis van over de meter en ruim 16 pond zwaar! Het glunderende gezicht onder het weelderig blonde kapsel (ook al meer haar dan mij!) spreekt boekdelen en breekt je ego terplekke af.

Dit is een tegenstander van formaat die je in de gaten moet houden. Doodleuk halen ze dan ook nog eens roodbaarzen of lommen naar boven die jij zelf nog nimmer hebt gevangen. “Prachtige vis hoor Yvonne…” je probeert toch vriendelijk te blijven op zo’n kleine boot.

Vaak genoeg heb ik moeten aanhoren: “Ik kan echt niet meer verder draaien hoor Luc, de vis is te groot…” kijkend naar je vrouw met een van pijn vertrokken gezicht met een stompende kromme hengel richting fjord, breekt het zweet je uit en kan je alleen maar bidden tot de visgoden dat dit goed zal aflopen. Gelukkig zijn over de gehele vakantie de vangsten goed verdeeld zodat ik ook met mijn weelderige kapsel een gelukzalige glimlach niet kan onderdrukken.

Op naar nieuw avontuur

Meer dan een half jaar van te voren wordt onze volgende reis meestal al gepland en besproken. Je hebt dan een prachtig doel om naar toe te leven. Eind mei 2010 gaan we gezamenlijk de Lofoten onveilig maken. Mijn visreis naar Lauklines is qua omgeving en visserij zo goed bevallen dat ik dit nog een keertje met Yvonne wilde overdoen, maar we gaan nu toch nog wel weer beter voorbereid op pad.

Omdat de Lofoten gewoonweg te ver weg liggen om met de eigen auto te gaan, vereist dit wel enige voorbereiding, zeker qua vliegreis en autohuur terplekke! Het huisje is al direct geboekt met alle gemakken van dien. Natuurlijk zit daar ook weer een boot bij van een goede afmeting (5 m) plus dito motor.

Omdat wij meestal wel ‘vissershuizen’ boeken via het Dansk Feriehus Buro, maar niet met een touroperator meegaan, moet je zelf toch alles wel reistechnisch voor elkaar hebben. Je moet dan denken dan diverse soorten reishengels die in de koffer passen van een verschillend lbs-gehalte.

Ook een demontabele dieptemeter behoort tot de uitrusting evenals het basismateriaal aan visgerei. Omdat we wederom gericht op heilbot gaan vissen gaat er dit keer ook  een topgaff van het merk Solvkroken mee en ook een schietgaff voor het geval dat ik toch een eventuele recordvis zou moeten en willen landen.

Dit laten we over aan het moment, maar als je je niet voorbereidt, ben je bij voorbaat al kansloos en dat vind ik geen prettig gevoel. Yvonne en ik zien nu al weer enorm uit naar deze twee en een halve week durende trip, waarvan nu al weer de verdere voorbereidingen door ons hoofd spoken. Het gezamenlijk met Yvonne op de grote heilbot gaan houdt natuurlijk wel een enorm gevaar in. Waarschijnlijk zit ik straks weer tegen een glimlachende krullebol aan te kijken met een enorme heilbot tussen haar benen!

Nou ja, dat moment moet je haar maar gunnen en je prijst haar terplekke dan nog maar even de hemel in onder het maken van vele tientallen foto’s van ‘jouw’ droomvis.

Trots met mijn grootste vangst en tevens vismaat.

De visgroeten van Lucky Luc Mom