Het hoeven niet altijd biggen van 20 kilo te zijn

Het hoeven niet altijd biggen van 20 kilo te zijn   

Tekst en foto’s Eli Heyvaert  

Het relaas van een viswedstrijd waarbij Guru-materiaal getest werd. Vrijdagavond, net thuisgekomen van het werk, blijkt dat vrouwlief een pakket in ontvangst heeft genomen. Zou dit het via Beet gewonnen pakket van Guru zijn? Even naar de afzender kijken en ja hoor, dit is het pakket.

Openen die doos, denk ik, maar spijtig genoeg hebben we straks gasten over de vloer. De kinderen lopen ook nog rond. Daar is eentje van nog geen twee jaar bij die graag alles vastneemt en test of het eetbaar is. Voorlopig nog gesloten laten dus. Wanneer de kinderen in hun bed liggen, onze gasten naar huis zijn en de tafel afgeruimd, is het zover.

Het pakket gaat open en de inhoud wordt op tafel gelegd. Mooi materiaal en gelukkig ben ik niet onbekend met het feedervissen. Hier ga ik veel plezier aan beleven. Nu wil het toeval dat de volgende dag een wedstrijd met de werphengel wordt gehouden op onze clubvijver.

Na twee klassementswedstrijden met de vaste hengel is er steeds één die wordt beslecht met de werphengel. Dat is morgen dus. Hmm... al mijn hengels zijn al opgebouwd en moeten enkel nog in de auto geladen worden. Een hengel ombouwen om half twee in de ochtend is niet handig voor het fris zijn van mezelf in de ochtend, dus besluit ik om pas ’s ochtends aan de clubvijver één van mijn hengels uit te rusten met materiaal van Guru.

Veelbelovend gedeelte van de visplas.

Aan de clubvijver
De volgende ochtend is een hevige regenbui het eerste wat ik hoor bij het ontwaken. Gelukkig druppelt het nog slechts tegen de tijd dat ik in de wagen zit. Aan de clubvijver gekomen is het zelfs al over. De weergoden zijn ons goedgezind en blijven dat ook nog tot een uurtje na de wedstrijd, zo blijkt later.

De stekken worden geloot en ik trek één van de betere nummers, een stek in een hoek van de vijver. Alhoewel, de laatste tijd was de vangst op deze stek wel gevoelig minder geworden. Maar de wind brengt vandaag op die stek nauwelijks een rimpel op het water en dat is nu net wat ik graag heb. Dan zie je aan de oppervlakte duidelijker wat zich op de bodem afspeelt. Is er vis aan het azen en nog belangrijker, waar?

Op de stek aangekomen stel ik mijn materiaal op, bevochtig de pellets en begin dan rustig het materiaal van Guru eens te bekijken en besluit om mijn zelfgemaakte onderlijn te vervangen door de voorgeknoopte, nylon onderlijn van Guru, maar de voerkorf die ik reeds had gemonteerd laat ik hangen.

Er moet een dikke 25 meter geworpen worden naar de plaats waar ik vis verwacht en ik vrees dat de voerkorf uit het Guru-pakket de pellets zal lossen door de kracht bij het aanzetten. De onderlijntjes van Guru zijn kort maar zo zijn de mijne ook. Je wilt je haakaas zo dicht mogelijk bij je lokaas (pellets) krijgen dus zijn deze onderlijntjes ideaal qua lengte.

Pellets
De wedstrijd is ondertussen begonnen. Wat doe ik op de hair? Pellet, maïs of toch al een boilie? Ik begin met maïs maar merk na enkele worpen dat de maïs wordt leeggegeten door kleine visjes, enkel het velletje hangt er nog aan. Overschakelen op de pellets dus.

Ik heb geen voorgeboorde pellets mee want normaal gebruik ik baitbands om deze aan de haak te bevestigen. Dat wordt dus handmatig boren. Ondertussen gaan er bij elke worp ook wat brokjes boilie mee met de voerkorf. Bananensmaak, maar dat is van minder belang, als ze maar zoet smaken in de zomer is mijn mening.

Die pellets boren is tijdrovend, er breekt er wel regelmatig eentje en ondertussen moet ik de hengeltop in het oog houden. Ik ga na een half uurtje van vele tikjes op de feedertop maar zonder aanbeet, al snel over op de boilies; zelfs die pellets zijn na een tiental minuten weken al voer voor de kleinste visjes.

De boilies van 18 mm zijn wat groot om op deze vijver te gebruiken, zeker bij een wedstrijd, dus trim ik ze bij met een mes tot ik er eentje over heb met een diameter van maximaal 10 mm. De rest van de boilie gaat tussen de pellets mee in de voerkorf, dus niets gaat verloren.

Een van de eerste karpers die op de onthaakmat komt.

Weerhaakloos
Op die eerste boilie gaat ook een beetje Goo van Guru. Daar gaat ie, de voerkorf met het aas landt op de goede plek. Een metertje van de overhangende struiken schuin tegenover mijn plek. Ik leg de feederhengel in de hengelsteunen en houd de top van de hengel in het oog. Vrijwel onmiddellijk tik... tik, tik... en dan wordt de lijn van de spoel getrokken. Het is zover.

Een eerste schubkarpertje van een kilo of drie glijdt even later het landingsnet in. Dankzij de weerhaakloze haak is het onthaken simpel en gaat het vooral snel, zéér belangrijk voor de eventuele wedstrijdvissers onder de lezers. Ik gebruik al langer weerhaakloze haken en de nadelen, zo die er al zijn, wegen niet op tegen de voordelen, maar daar hebben we het misschien een andere keer over.

Ik blijf doorvissen op dezelfde plek maar houd het wateroppervlak meer naar links en dichter bij mij eveneens in het oog. Daar was vroeger steeds alle actie maar die plekken zijn sinds enkele weken zo goed als stilgevallen. Toch plaats ik daar elk kwartiertje een tiental pellets en wat maïs.

Goudkleurig
Het was een trage start deze wedstrijd voor alle vissers, de vangsten zijn op elke stek lager dan verwacht maar toch wordt er hier en daar een vis gehaakt. Een tweede vis wordt door mij geland en dit blijkt een giebel van ongeveer 30 cm lang te zijn. Kort voor het middaguur zorgt een ietwat traag weglopende lijn voor een leuke verrassing.

Ik voel onmiddellijk dat dit wel wat anders is dan de meeste vissen op onze clubvijver. Mijn vermoeden wordt bevestigd wanneer ik een oranje staartvin even het oppervlak zie beroeren. Het is de op één na grootste vis op deze vijver. Een mooie goudkleurige spiegelkarper (kruising?) van rond de 5,5 kilogram. De vis wordt geland, onthaakt en snel nagekeken op eventueel letsel.

Gelukkig wil een clubgenoot van de stek naast me wel even een foto komen nemen. De vis glijdt kort daarna van de onthaakmat de vijver in. Het is ondertussen bijna middag, de barbecue brandt al en een laatste giebel landt wederom in het net. Even onthaken en terug het water in.

Nog even wat pellets droppen op de stek en dan wordt het begin van de pauze geblazen. De pauze is bij ons altijd een gezellige boel. Er wordt gepraat over het vissen en strategieën om de vis op bepaalde plekken tot een beet te kunnen verleiden. Al snel zijn de sateetjes klaar en zit iedereen te smullen. Een klein uurtje later zit iedereen weer op zijn stek en gaat de tweede helft van deze wedstrijd van start.

Een van de grootste en bijzonder gekleurde vissen van de visvijver.

Score
Mijn montage plaats ik weer op dezelfde plek en voer de plek linksvoor opnieuw wat bij. Regelmatig komen er voorzichtige tikjes op de hengeltop waarna soms de hengel bijna uit de steun wordt getrokken. Weer een vis gehaakt! Regelmatig bezoeken giebel en vriend karper de onthaakmat van ondergetekende en worden er punten aan de score toegevoegd.

Die stek linksvoor wordt natuurlijk niet vergeten en alhoewel er geen actie te zien is, d.w.z. geen belletjes die azende karper verraadt, werp ik mijn montage na het landen van een vis even op die stek. Na vijf minuten toch weer naar de andere plaats werpen want er is totaal niets van actie op die plek linksvoor, zelfs geen minitikje dat in de buurt azende vis verraadt.

Zo gaat het de drie resterende uren van de wedstrijd door tot het eindsignaal weerklinkt. De lijnen worden uit het water gehaald, de scorebladen worden afgegeven en de punten opgeteld. Ja, bij ons geen leefnetten vanwege de nogal ruwe vijverbodem die je leefnet kan beschadigen bij het uit het water halen.

Ook vonden we dat leefnetten niet zo gezond zijn voor karpers en vooral voor andere vis die samen met de wilde karpers tijdelijk in de krappe ruimte opgesloten zit. Daarom is er een puntensysteem uitgedokterd waarbij iedereen z’n vangsten aanduidt op een scoreblad.

Aan de hand van dit scoreblad, waarbij de grootte en soms het gewicht van bepaalde vissoorten extra punten kunnen opleveren, wordt uiteindelijk de individuele score van elke deelnemer bepaald.

Uitslag

Met een drankje wordt de wedstrijd geëvalueerd door de aanwezigen terwijl de wedstrijdleider de scores nakijkt en uitrekent. Het is zover. De uitslag is bekend. Nu blijkt dat ik niet gewonnen heb maar toch een eervolle tweede plaats kon behalen en dat op een stek die het toch al enkele wedstrijden had laten afweten.

Hoe zit het nu met die onderlijnen van Guru wordt me daar gevraagd. Wel, deze hebben me aangenaam verrast. De korte onderlijnen zijn ideaal voor het feedervissen, omdat het nylon vele malen stijver is dan onze eerder gebruikte gevlochten lijn, was ik bang dat de vis het zou opmerken omdat er meer weerstand is en de vis vervolgens de haak alsnog uit de bek zou spuwen.

Nu bleek dat niet het geval te zijn, nou misschien wel, maar door de korte lengte van het nylon en het feit dat de voerkorf de onderlijn met zachte dwang steeds naar beneden drukt, denk ik dat de vis zichzelf maar moeilijk kan onthaken.

Er wordt immers een constante tegendruk uitgevoerd. Bij de schrikreactie van de vis die daarop volgt, haakt de vis zich definitief, je hengel krijgt een dreun en je begint met het drillen van de vis. Slechts één vis kon aan mijn montage ontkomen tijdens de dril, maar die vis was waarschijnlijk maar heel nipt gehaakt.

Bij het heffen van de hengel kwam er wat extra druk op de haak te staan, vervolgens schoot de vis los. Dit was na een twaalftal vissen te hebben geland, waarschijnlijk was de scherpte van de haak er ook wat minder op geworden.

Daarom heb ik in het midden van de wedstrijd wel de onderlijn vervangen door een nieuwe onderlijn van Guru. Als dit geen wedstrijd was geweest had ik die wel even gescherpt met een blokje wetsteen die ergens in de viskoffer ligt. Maar tijdens een wedstrijd heb ik de luxe niet om daar tijd in te steken.

Een mooie vangst aan de Guru-onderlijn.

Tip
Dit is misschien een tip die ik menig visser nog kan meegeven. Hoe goed je haken ook zijn, na een aantal vissen is de haakpunt duidelijk minder scherp, wordt het inhaken wat moeilijker en is de kans om vis te verspelen duidelijk groter. Dan kun je de haakpunt eventueel met een wetsteentje weer aanscherpen.

Doe de test maar eens met twee identieke haken waarvan de ene nog nieuw is en de andere al wat vissen heeft gehaakt. Inmiddels zijn we al enige tijd verder en zijn de onderlijntjes van Guru een vaste waarde in mijn viskoffer geworden.

Ik heb ondertussen al nieuwe aangeschaft want verspelen doe je toch als je montage ergens achter blijft hangen en daarbij heb ik ook andere maten gekocht dan degene die in het pakket zaten. Op onze clubvijver zitten nu ook geen monsters van karpers maar met een lichte feederhengel is de sport zeker zo intensief als wanneer je een grote, zware vis kunt drillen met een gewone, meestal strakkere, karperhengel.

Als de redacteuren van Beet het toelaten komt er binnenkort nog een artikeltje over het gebruik van de voerkorven en de cupjes die bij het Guru-pakket zaten. Die items uittesten moest ik een andere keer doen maar één ding kan ik je wel al vertellen. Guru was voor mij als een kennis waar je wel eens naar knikte als je hem tegenkwam, maar het is nu een goede vriend geworden die steevast meegaat naar de waterkant en dat dankzij Beet. Bedankt.

Eli Heyvaert