Heilbot om de hoek (deel 2)
Door ~Geert Luinge
Afgelopen juni waren we dus op heilbot-expeditie in Nordskot Brygge bij de Noorse Lofoten en ik heb je in het eerste deel van dit verslag al wat kiekjes laten zien en wetenswaardigheden verteld over de visserij op heilbot.
Ik heb je beloofd dat de grotere heilbotten nog gaan komen....maar je zou als sportvisser toch gèk zijn als je niet ook een paar kneiters van kabeljauwen zou willen vangen. Dus dat hebben we gedaan. Ik moet zeggen: de gullen lusten die shadjes ook wel!
Ik schets je even een standaardsituatie: De boot drift over een onderwater-berg waar volgens de fishfinder op 12 meter grote bananen tegen het talud staan.. Peter staat voorin de boot. Dat is de beste stek, omdat hij altijd uptide kan ingooien en dus beter vertikaal kan vissen dan de anderen, maar je moet wel zeebenen hebben (wij hadden een paar dagen windkracht zes).
Hij slaat vast op een zware vis. Twee tellen later hoor ik Rein gillen van genot omdat hij ook een dreun krijgt en drie tellen later zie ik Chiel aanslaan en zijn hengeltop diep doorbuigen. Ik wil de camera pakken om dit tafereel vast te leggen, maar mijn hengel wordt bijna uit m'n hand gerukt door de volgende hongerige gul.
We staan met vier man tegelijk te drillen en te jodelen van plezier. Zo ging het vaak. Heerlijk.
Wij hadden deze keer geen echte jumbo's, maar er is hier onlangs nog een kabeljauw gevangen van 26 kilo en dan heb je het over héle grote vissen. Die lopen tegen de 1.40 meter en dat wordt echt een zware klus.
De grootste en de meeste mega-kabeljauwen worden hier trouwens gevangen in maart en april, als de enorme scholen 'skrei' langskomen. Maar dan is het hier aanzienlijk donkerder en kouder, dus dat kanjer-kabeljauw-festijn is alleen weggelegd voor de echte diehards, die dan misschien ook een glimp kunnen opvangen van het noorderlicht, dat altijd zorgt voor een bijzonder sfeervol kleurenschouwspel.
Het is hier vanaf Nordskot Brygge een klein half uurtje varen voordat je voorbij de verste eilanden bent en je (als het weer het toelaat) op open zee kunt vissen op dieptes van meer dan 100 meter. Daar komen 's zomers de grootste joekels vandaan.
Maar omdat het toch vaak lastig is om op zulk diep water te vissen wijken wij dan meestal uit naar de meest vooruitstekende rotspartijen in zee, die het dichtst in de buurt liggen van diep water. Daar hangen niet alleen knappe gullen rond, maar kunnen ook scholen hongerige koolvis op de loer liggen.
Daar kun je op half water ook mega-pollakken tegenkomen die zich vol overgave op je kunstaas storten en dan is het feest! Je bent gek als je dan niet gauw je zware heilbothengel aan de kant legt en overschakelt op een lichter stokkie. Dan kan het een drilspektakel worden met pollakken van een meter, en zal zelfs de meest verstokte heilbotfanaat uit zijn dak gaan.
De Savagear zandspiering-imitaties van 25 tot 50 gram werkten op half water feilloos voor de pollak en de gullen boven de bodem vonden een 150 grams shad een ware lekkernij, dus binnen een paar uur hadden we ons quotum aan filets al in de vriezer liggen, zodat we de rest van de week alle gevangen vis (ik heb het over honderden stuks) weer de vrijheid hebben gegeven.
Maar er waren nog een paar tips die ik je wou geven, voor het geval je binnenkort zelf een grote heilbot tegen het lijf loopt. In de eerste plaats: gebruik stevig materiaal !
Een grote heilbot die gehaakt is kan er niet alleen met een noodgang vandoor gaan, waardoor de slip van je molen het zal uitkrijsen en er genoeg lijn op de spoel moet zitten. Maar soms gaat hij eigenwijs plat op de bodem stil liggen en dan zul jij met pure hengel-trekkracht dat loodzware gevaarte van de bodem moeten tillen. Dan heb je echt sterk materiaal nodig, anders ga jij die heilbot niet in de boot krijgen.
Voordat het zover is moet de platterik eerst langszij komen en dan is het de bedoeling om de vis netjes in de onderlip te gaffen, waardoor je hem straks weer puntgaaf kunt terugzetten. Dat is altijd een lastig klusje.... en dan maar hopen dat die gaff sterk genoeg is ...
Op de foto zie je Rein die voorover leunt om een heilbot te gaffen. Maar als je weet dat Rein een reus van een vent is dan snap je dat de boot flink scheef gaat hangen.
Als je daarbij optelt dat een heilbot (en dit is nog maar een ukkie) heel hard gaat klapperen op het moment dat hij de gaff in zijn kin voelt prikken en als je daar nog eens bij optelt dat de andere mannen in de boot ook een glimp willen opvangen van de vechtende deurmat, dus ook dezelfde kant op leunen, dan snap je dat de boot héél scheef gaat hangen en het was een wonder dat de fotograaf niet overboord sodemieterde.
Hou dat in de gaten. Zou zonde zijn van je natte pak en betekent waarschijnlijk een vroegtijdig einde van de visdag. Ergo: blijf altijd letten op het evenwicht in de boot en realiseer je dat niet alleen de golven, maar ook de bewegingen van je metgezellen je uit balans kunnen brengen.
Op de foto zie je Peter die zo'n krachtpatser in bedwang probeert te houden, maar zie je links onderin dat mooie hengeltje liggen ? Als die heilbot nu op de grond valt slaat hij met zijn machtige klapstaart gegarandeerd dat dure grafietstokje aan gruzelementen. Ik spreek uit ervaring.
Gelukkig hebben de meeste boten tegenwoordig handige rechtopstaande hengelsteunen, maar wees gewaarschuwd als je in een kleiner bootje op heilbotjacht gaat en je hebt een paar losse hengels door de boot slingeren. Heilbotten zijn meedogenloos.
Een heilbot van anderhalve meter (of meer) heeft trouwens een kop die vele malen groter is dan jouw hoofd en een gapende muil waar gemakkelijk een voetbal in past.
Zo'n enorm grote muil geeft problemen bij het onthaken, want het is niet verstandig om een tangetje te pakken en je hand in de bek van de heilbot te steken om de haak los te wrikken. Je zul dat anders moeten oplossen.
Bij mij in de schuur lag een oude verroeste vleesvork van bij de barbecue en als je daar de lange punten vanaf zaagt heb je een geweldige heilbothakensteker. Zet die maar op je paklijst voor de volgende keer.
Na een lange dag (of was het een nacht?) vol kromme hengels kwamen we op de terugweg een paar collega-vissers tegen die hun duimen omhoog staken en vertelden dat ze vandaag allebei hun eerste heilbot hadden gevangen. Aan hun big smiles kon je zien hoe gelukkig die mannen waren. En het leek zelfs even alsof er een glimlach kwam op het gezicht...dat hier aan de horizon gevormd wordt door de bergen....
Helaas moeten we nu weer even afscheid nemen, maar in het derde deel van dit artikel zullen we de veiligheid in de boot nog even onder de loep nemen, want heilbotten kunnen echt gevaarlijk sterk zijn. En ik beloof je een plaatje van de grootste platterik van deze trip.
Visvriendelijke groeten van Geert Luinge en zijn vismaten.
Klik hier voor meer informatie en boekingen.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
