TotalFishing

Karpervissen gold in het verleden als een bezigheid voor einzelgänger, maar tegenwoordig lijkt het haast wel volkssport nummer één. Op zich niet vreemd want het is een ontspannende en tegelijk spannende hobby. Voor de karpervisser die graag leest is Dé Karperwereld hét leesvoer bij uitstek. Weldra zal aflevering no.79 van dit specialistische magazine verschijnen. Speciaal voor de bezoekers van deze site presenteren we één van de artikelen als preview. Bart van den Hurk neemt je mee op jacht naar een heel bijzondere karper…

Harvey Dent A tale about Two Tone

Door : Bart van den Hurk

In het voorjaar van 2009 heb ik het geluk om van mijn hobby ook mijn beroep te mogen maken. Nee, helaas niet betaald vissen, maar een nieuwe uitdaging als bedrijfsleider lag in het verschiet. Samen met deze job begon het heilige vuur ook weer op te laaien, want na de vangst van één van de mooiste vissen in Nederland had ik toch wat minder gevist.

Een ‘queste’ van vier jaar ten einde.

Met grootse plannen zou ik enkele wateren in het zuiden van Nederland onveilig gaan maken. Al mijn opgespaarde vakantiedagen heb ik in het najaar van 2009 opgenomen, om als vanouds weer een nachtje of vijf per week te kunnen vissen. Dit klinkt leuk, maar het is toch echt hard werken als het normale leven gewoon doorgaat. Op zulke momenten ga je de studententijd pas echt waarderen! Een leven zonder stress en verplichtingen dat niet eeuwig kan blijven duren, maar zeker een tijd die ze me nooit meer afnemen.

De kastanjebruine spiegel
Een van de wateren waar ik start dat najaar is een klein putje van krap twee hectare groot. Dit vijvertje heb ik al een aantal jaren op rij met wisselend succes bevist. De hoofdprijs, een hoog gebouwde spiegel, had ik echter nog niet mogen vangen. Voorheen was ik vooral in het voorjaar aan het ondiepe watertje te vinden. Dergelijke ondiepe watertjes zijn immers ideaal om wat tijd in te steken vóórdat de grotere wateren beginnen te lopen. Maar dat ik niet de enige was met dit lumineuze idee, blijkt wel aan de vele vissers die er steevast elk voorjaar te vinden zijn.

Het bleek een pittig putje…

Nu is het eind augustus, als ik ervoor kies om daar mijn plan de campagne te beginnen. Na in de loop van de jaren meer gegevens te hebben verzameld, weet ik precies hoe ik het ga aanpakken. Een weekje voeren met klein aas op een harde plaat in een hoek van het water zou voldoende moeten zijn.

Het is er nu rustig en vissen wordt zoveel gemakkelijker als je zonder concurrentie je eigen ding kunt doen. Binnen twee weken en drie keer vissen is het gedroomde moment al daar. Om half twaalf ’s ochtend schuif ik mijn net onder de korte hoog gebouwde spiegel. Een ‘queste’ die toch alweer vier jaar duurt, komt die ochtend ten einde. Als blij man laat ik me door Ralf fotograferen. “I love it when a plan comes together.”

Het Putje
Het eerste deel van de missie dat najaar is geslaagd en ik laat het vijvertje verder voor wat het is. De voorbereidingen op de andere wateren zijn al getroffen. Enkele Maasplassen heb ik evenals een putje in het zuiden van Limburg al van voer voorzien. Want de vistijd die ik heb, wil ik zo effectief mogelijk benutten. De meeste nachten dat najaar, een kleine 35, vis ik op het putje in het zuiden van Limburg. Dat betreft een pittig watertje, maar met een heel mooie schubkarper.

Het water krijg ik maar niet in de vingers en ik vang slechts sporadisch een vis. Ik acteer haast tegen beter weten in en het verbaast me dan ook niet dat het in oktober uiteindelijk Mario is die aan het langste eind trekt en de door mij gedroomde schub weet te vangen. Natuurlijk baal ik, maar hij heeft zeker hard voor de vis gewerkt en heeft deze daarom zeker verdiend. Zelfs een herkansing is me niet gegund, want die bewuste schubkarper is helaas in het voorjaar van 2010 overleden.

Een grote deceptie
Het verhaal van het putje staat helaas niet op zichzelf; eigenlijk loopt het hele najaar uit op een deceptie. Ik neem gewoonweg té veel hooi op mijn vork en ben op een gegeven moment zelfs op vijf wateren tegelijk aan het voeren, zonder ook maar één water aan de gang te krijgen. En dan zegt men dat vissen een rustgevende hobby is…

Zo vis ik onder andere een aantal nachtjes op het water van ‘Harvey Dent’. Een ‘two tone’ schubkarper die me een aantal jaren daarvoor al eens is opgevallen. Met inmiddels enkele kilo’s aan extra gewicht is de vis een echte hoofdprijs geworden, eentje die ik zeker zelf eens zou willen bewonderen. Wanneer ik begin op het water van Harvey, zijn daar al verschillende jongens aan de slag en kom ik eigenlijk te laat. De nachtjes die ik er vis, brengen me niets, maar geven me wel weer feeling met het water zelf. Ik treur zeker niet, want door de jaren heen heb ik geleerd om mezelf in een water vast te bijten. Vroeg of laat keren de kansen, zoveel is zeker.

Harvey’s huis
Na een winter van rust en vertrouwen kweken, zonder de hengels aan te raken, begin ik vol goede moed aan het nieuwe voorjaar. Ik heb geleerd van het voorgaande jaar en doseer mijn aandacht en energie. Ik kies voor het water van Harvey en laat de andere plassen even voor wat ze zijn. Op één paard wedden heeft zo z’n voordelen, maar met een heel laag bestand weet ik dat ik maar weinig vissen zal gaan vangen.

Een uitdaging zoeken in mijn visserij is me echter niet vreemd. Zolang ik maar een doel heb om naar toe te werken, ben ik een pitbull. Waar anderen regelmatig vis moeten vangen, zou ik eerder gek worden op wateren waar je er vijf keer op een nacht uit moet voor een aanbeet. Laten we maar zeggen dat ik liever lui ben dan moe…

Jezelf voorbij lopen met een droog net in je handen…

Het is half april wanneer ik de eerste balletjes te water laat. Aangezien ik weet dat Harvey al een aantal keer op een zoet kruidige boilie is gevangen, kies ik ervoor om met de Big Activator mix aan de slag te gaan. Het zal immers niet de eerste keer zijn dat een vis echt een voorkeur heeft voor een bepaalde smaak. Ook de stek is zorgvuldig gekozen, want hier is Harvey door de jaren heen al diverse keren gevangen.

Harvey bezoekt normaliter maximaal een keer per jaar de oever en dus probeer je alle handvaten aan te grijpen om je kansen te vergroten. Natuurlijk ben je hierin altijd afhankelijk van de andere vissers. Gelukkig is het er rustig dit voorjaar en maken de aanwezige vissers goede afspraken onderling, zodat iedereen lekker zijn eigen ding kan doen. Ik ben blij dat dit nog kan, want er zijn inmiddels voldoende wateren waar het er anders aan toegaat.

De eerste vissen
In april is het behoorlijk koud geweest en het duurt dan ook even voordat de natuur opstart dat voorjaar. In de tweede week van mei weet ik mijn eerste vissen van het water te vangen. Aan de hele natuur is te merken dat het gaat beginnen dat weekend en die bewuste zaterdagochtend schuif ik mijn net onder een donkere schubkarper. Normaal voer ik een aantal keer voor ik weer ga vissen, om zo de stek verder op te bouwen en de vissen meer vertrouwen te geven.

Een chocoladebruine veertiger geeft me volop vertrouwen.

Nu zegt mijn gevoel dat het anders is en kies ik ervoor om de volgende nacht op dezelfde stek te vissen. Met die ochtend een nog grotere chocoladebruine schub op de mat, geef ik mezelf een schouderklopje… Het zijn dan ook de eerste twee vissen die dat jaar worden gevangen, dit geeft me volop vertrouwen voor de komende weken.

Een ongeplande break
Na de vangst van de chocoladebruine veertiger is het de daaropvolgende keer alweer prijs, ik heb de stek dus echt aan het lopen gekregen! Het komt me daarom eigenlijk niet uit, dat ik de voorgaande week Eddy heb toegezegd om met hem mee naar Frankrijk te gaan. Hij heeft een weektrip naar een Frans water gepland en omdat Kristof verstek laat gaan, vraagt hij of ik mee wil.

Ze zitten goed op het aas!

Aangezien er op dit water geweldige spiegels zwemmen met fraaie schubpatronen en je er beslist de moeite voor moet doen om te vangen, vind ik het zeker een uitdaging en ga ik dus graag mee. Voor vertrek voer ik de stek ‘thuis’ nog een keer aan, in de hoop de boel daar tijdens mijn afwezigheid aan de gang te houden.

De week in Frankrijk treffen we het; het is de eerste echt warme week dat voorjaar en de vissen zijn goed actief. Er worden die week ruim 40 vissen gevangen, waarvan er een behoorlijk aantal ons deel zijn. Helaas blijven de echte toppers uit, maar ik besluit om zeker nog eens naar het betreffende water terug te keren.

De seizoensopening.

Terug opstarten
Eenmaal terug uit Frankrijk rijd ik meteen weer naar de plas om te kijken hoe het ervoor staat en om nog eens wat aan te voeren. Ik hoop dat ik de vissen op de stek vast heb weten te houden, maar de blank twee dagen later vertelt me wat anders. Zo zie je maar dat het leuk is om naar Frankrijk te gaan, maar het kan je wel degelijk vissen kosten op je thuiswater!

Samen met Eddy een weekje vissen in Frankrijk.

Het duurt uiteindelijk ruim een week voordat ik de eerste aanbeet weer weet te forceren. Helaas zwemt de vis zich vast in één van de talrijke wiervelden en schiet de haak los. Had ik maar een boot bij me gehad! Maar, zoals ik al zei ben ik een luie visser. Om een kilometer met 30 kilo rubber op de trolly te gaan zeulen, zie ik niet echt zitten. Het zal je misschien niet verwonderen dat hier de eerste vonken in de hersenpan oversloegen, wat later zou leiden tot het idee voor de mini Commando.

We vangen die week ons deel aan mooie vissen.

Met het steeds warmere weer kan het niet lang meer duren voordat de vis gaat paaien. Eenmaal in de paai weet je dat het lastig wordt om nog een vis aan de schubben te komen en ik wil Harvey graag nog vóór de paai zien te vangen.

Omdat het wier ook steeds dikker wordt en het daardoor nog moeilijker is om überhaupt veilig een vis te kunnen landen, heb ik besloten om tot de paai zoveel als mogelijk aan het water te blijven. Voor mijn gevoel keert het geluk zich de volgende sessie, ruim drie weken na de laatste vangst, wanneer ik eindelijk weer een vis weet te landen. Deze ‘horkige’ dertiger zegt me dat het nog kan en dat het tijd is om nog even vol gas te vissen!

Harvey Dent
De volgende nacht zit ik er weer, over een paar dagen zal het al juni zijn en voor het einde van de week is er warm weer voorspeld. De paai kan elk moment beginnen en het is voor mijn gevoel een van de laatste kansen om Harvey alsnog te vangen. Harvey Dent, de goedaardige schizofrene schurk uit de Batman films, vind ik wel een toepasselijke naam voor deze schub.

Net als het filmkarakter betreft het namelijk een karper met twee gezichten. Aan de ene kant een normale puntgave schub, maar verder niet zo bijzonder. De andere kant is echter perfect ‘two tone’, waarbij het lichte deel van de flank abrupt overgaat in het donkere staartdeel. Dit maakt deze schub tot een heel bijzondere vis. Precies hetgeen waar ik op zoek ben in mijn targetvisserij, ik houd nu eenmaal van mooie en bijzondere Nederlandse vissen.

Een ‘horkige’ dertiger, de eerste vis na drie weken.

’s Ochtends zit ik op de rand van mijn stretcher en blijft het angstvallig rustig. Het is zondag en ik hoef niet te gaan werken. Ik kan dus lekker wat langer blijven zitten en het zal niet de eerste keer zijn dat ik later op de ochtend alsnog een aanbeet krijg.

Harvey een Nederlandse ‘two tone’ in perfectie.

De kromme hengel een half uur later bewijst mijn gelijk. De vis komt direct omhoog in het water en ik kan hem rustig over de wiervelden heenleiden. In het kraakheldere water zie ik van ver een grote vis door het water scheren. Een meter of tien voor de kant draait hij zijn flank en verdubbelt zich mijn hartslag. Het is Harvey! Ik word nog voorzichtiger en neem de tijd, want het laatste wat ik wil is hem nu verspelen.

In extase til ik Harvey even later op de mat en een grote glimlach maakt zich van mij meester.

Hier doe je het allemaal voor, hier haal ik mijn energie uit als karpervisser en dit geeft me de motivatie om door te gaan. Ik hang hem kortstondig even weg in de bewaarzak en vraag Frans om foto’s te komen maken. Genietend van een dampende kop koffie is er weer een hoofdstuk uit mijn eigen jongensboek dat afgesloten kan worden.

Aan de andere kant een puntgave schub,

...een hoofdstuk uit een jongensboek gesloten.

Door : Bart van den Hurk

Bovenstaand artikel is een van de opnieuw uiterst informatieve en lezenswaardige bijdragen die zijn opgenomen in de maar liefst 132 pagina’s tellende nieuwe uitgave van Dé Karperwereld.

Nummer 79 van dit magazine ligt zo rond 14 juli a.s. in de bus bij de abonnees en is te koop voor slechts € 8,75 in de boekhandel en kiosk. Kijk voor een interessante abonnementsaanbieding op www.hengelsporthuis.com