Kapitale steur gevangen!
Door: Peter van der Heijden
Afgelopen maandagochtend 5-8-2013 besloot ik vanwege het fraaie weer, een poging te wagen weer eens op snoekbaarzen te gaan vissen.
Omdat het verticalen op de grote meren de laatste tijd ronduit slecht te noemen was, werd de penhengel en de sleephengel uit de schuur gehaald. Ook 2 zakjes met ingevroren voorntjes gingen mee in de koeltas om eens relaxed genietend van het zonnetje trachten wat aan de schubben te komen.
Aangekomen met mijn kleine visboot op een diepte van ongeveer 8 a 10 meter, liet ik de ankers zakken en werd meteen de 1e hengel beaasd met een klein voorntje in de diepte aangeboden. De penhengel gepakt en met het op diepte brengen van het stuitje werd de blanke haak meteen gepakt door een baarsje van nauwelijks 10 cm.
Hierna werd er een gecrasht diepvriesvisje aan de haak gedaan. Na reeds een minuut of 5 zakte de pen fraai weg en de 1e snoekbaars (ongeveer 60 cm) melde zich na een leuke strijd aan de omgebouwde vliegenhengel in de boot. Een veel belovende start....
Gelukkig was er hulp!
Toen werd het tijd om de sleephengel ter hand te nemen en zag plots dat er wat lijn afgenomen werd . Het was niet veel, hooguit een metertje, dus een twijfelgevalletje dacht ik zo. Toch maar even voelen en bij het binnen draaien voelde ik weerstand. Toch voor de zekerheid maar even aanslaan en de boel leek vast te zitten op zo’n 25 meter van de boot op een diepte van 10 meter.
Aan de over konden we hem goed bekijken.
Tot mijn verbazing plots een ruk en de gehaakte vis begon gestaag van me af te zwemmen en hoe. Zelden heb ik zo’n weerstand gevoeld en de slip deed met het 23/100 nylon gevulde spoel gelukkig zijn werk. Na een 2 minuten dril waarbij ik in de gaten had dat dit een aanzienlijke vis moest zijn, kwam de lijn inmiddels 45 meter van me afgezwommen omhoog en met een gigantische sprong melde de gehaakte vis zich.
Een kapitale vis!
De 1e gedachte die bij me opkwam was dat dit een giga snoek zou moeten zijn en vreesde meteen het ergste. Omdat ik zonder stalen onderlijn viste zou ik op elk moment deze “snoek” kunnen kwijtraken. De dril die exact 5 minuten over 11 begon werd serieus en de vis bleef maar zwemmen. Na een minuut of 5 kwam wederom de lijn snel omhoog en weer kwam de vis bijna volledig het water uit. Ditmaal zag ik vis beter en concludeerde dat dit een STEUR moest zijn gezien de spitse snuit....
Met beleid weer terug naar het water.
Een kameraad van me, had een paar geleden al eens een knappe steur gevangen (ruim 130 cm) op dit zelfde water dus ging ik er van uit dat dit er ook een moest zijn. Hierna brak een kritieke fase aan want het beest veranderde van koers en ging regelrecht op een van de ankerlijnen af. Als een bezetene trok ik het ankertouw naar me toe hierbij gebruikmakend van mijn gelukkig in goede staat verkerende gebit omdat ik met mijn andere hand de hengel in controle moest houden. Met name spanning op de lijn houden was uiteraard het belangrijkste.
Een droomvis zelfs voor Amerikaanse of Franse begrip!
Gelukkig liep dit goed af en had aan een kant vrij veld voor de dril. Toch werd het weer kritiek omdat de vis een langzame maar niet te stoppen run van de boot af inzette. Je raadt het al de spoel begon leeg te lopen zodat ik ook het andere anker moest lichtten. Na een spannende minuut werd ook dit klusje geklaard en nadat ik mijn buitenboord motor gestart had en de 4 PK motor in zijn achteruit gezet had, met nog een meter of 10 draad op de spoel, kon de achtervolging ingezet worden.
Weer terug in zijn element en wellicht zal deze vis ooit de zee bereiken.
Onveranderd bleef de vis diep doorzwemmen en geen enkel moment kon ik de vis hoger krijgen. Inmiddels melden de 1e voorbijvarende boten zich bij het schouwspel en gelukkig kwam er na een kwartiertje een leuk stel langsvaren die een groot karper schepnet aan boord hadden en mij beloofde te assisteren mocht het zover komen.
Nog even een mooie plaats voor de herinnering!
Na een uurtje zo door gevaren te hebben met de opponent diep onder me, lagen er inmiddels 4 boten rond mijn bootje en we trokken de plas over van rechts naar links en weer terug. Onvermoeid bleef de vis diep en met maximale spanning probeerde ik af en toe de vis omhoog te pompen. Elke keer als dit een metertje of 8 lukte, spurtte de vis weer naar de bodem en bleef onversaagd doorzwemmen.
Toch kwam er gelukkig einde aan dit gevecht want na precies 1 uur en 55 minuten (het was 1300 uur) kreeg ik vis aan de oppervlakte waarbij de gelukkig gebleven boot met het grote net, de vis in 1 keer kon scheppen! Met de vis buitenboord in het net, voerden we in kolonne naar de 1e de beste steiger waarna het meten en wegen begon. Uiteraard werden er vele foto’s gemaakt voor het nageslacht. De steur was 157,5 cm en het gewicht moet rond de 50 pond zijn geweest.
Weer op krachten gekomen verdween hij/zij langzaam weer in de diepte.
Het weegapparaat van mijn helper ging niet verder dan 23 kg en sloeg toen vast. De vis was nog niet geheel van de grond zodat we concludeerde dat het zeker naar de 50 pond toeging. Na de fotosessie die afgerond werd in het water, werd de reus weer op adem gebracht en na een paar minuten kon de vis weer op eigen kracht zwemmen. Na nog zeker 5 minuten onder steiger heen en weer gezwommen te hebben, verkoos de steur de diepte en verdween eindelijk uit het zicht.....
Al met al een onvergetelijk avontuur van de grootste vis die ik ooit gevangen heb en die ik nooit zonder de hulp van het aardige stel die mij assisteerde, tot deze goede afloop gerealiseerd zou hebben.
Met vr. vissportgroeten:
Peter van der Heijden
Zoeterwoude.