‘Groeten uit Patagonië 2011’ deel 7

‘Groeten uit Patagonië 2011’ deel 7

door Gerlof van den Berg

Eigenlijk is de titel “Groeten uit Patagonië” niet meer van toepassing, ben namelijk alweer terug in Nederland en ik kan wederom terugkijken op een geweldig mooi visavontuur van bijna 4 maanden, waarbij ik weer veel heb geleerd en veel nieuwe stekken heb gevonden met soms prachtige verrassingen! Eén van die verassingen was de fenomenale brooktrout-visserij in Argentinië.

Het is inmiddels half april en het seizoen loopt al op zijn eind. Hoewel het ’s nachts al akelig koud kan worden, wil ik toch nog 1 keer een kampeertrip maken. Geïnspireerd door het artikel van Pascal van Akkeren “Patagonia DIY” besloot ik dat het doel ditmaal bronforel moest worden.

Chileense Gauchos (cowboys) onderweg.

“Crossing” het Andesgebergte.

Het gebied waar ik wil gaan vissen ligt op zo’n 5 uur rijden vanaf Coyhaique en het watersysteem bestaat uit 2 grote meren die met elkaar verbonden zijn door een korte rivier. Ik besluit mijn geluk eerst op een van de grote meren te beproeven. Nadat ik mijn hengel heb opgetuigd valt me direct de extreme helderheid van het water op, alsmede het razendsnel en stijl aflopende talud. Zoals altijd op nieuw water, voel ik ook nu weer die gezonde spanning. Ik denk dat de meeste vliegvissers zich hier wel in zullen herkennen. Heb ik de wel de juiste vlieg? Vis ik op de juiste diepte?

Het duurt echter niet lang voordat ik mijn eerste vissen vang. Het zijn mooie, slanke regenboogforellen tot zo’n 50 centimeter lang, die vechten voor wat ze waard zijn. De op de Argentijnse pampa altijd aanwezige loeiharde wind blaast ook nu weer meedogenloos over de vlaktes, vandaar dat ik gekozen heb voor een strakke hengel in de klasse #8.

Loeiharde wind op de pampa.

Gelukkig vind ik een plek, waar ik in de luwte van een grote rots toch nog enigszins uit de wind kan staan. Dan weer een aanbeet, zou het een… JAAAAA, een “brookie!”, en eentje van mooi formaat ook!!!

De eerste “Brookie”.

Wat geeft het toch een goed gevoel als je iets nieuws probeert, en alle puzzelstukjes blijken tezamen te vallen!

Schitterende kleuren.

De volgende morgen besluit ik het op de (uitstroom)rivier te gaan proberen. Zo vanaf eind maart breekt de tijd aan dat de (bron)forellen vanuit de diepe, heldere en vooral koude meren deze rivier beginnen op te trekken voor hun jaarlijkse forellenbruiloft. De vissen verzamelen zich massaal in de diepe “pools” en het zijn vooral de prachtig gekleurde mannetjes die ontzettend agressief reageren op - aan zinklijnen geviste - felrode en oranje streamertjes.

Gewoonweg schitterende beesten.

Op sommige pools is het compleet feest en vang ik me een slag in de rondte! Ik vis een aantal dagen op de bovenloop van deze schitterende rivier die toch een paar honderd kilometer lang is.

De bovenloop.

Het oorspronkelijke plan was, na deze succesvolle visserij, Chili weer binnen te rijden via een 70 kilometer noordelijker gelegen grensovergang. Ik pak de kaart er nog eens bij en zie dan dat de Chileense rivier waar ik vorig seizoen enorme grote bruine forellen ving, eigenlijk niet eens zo heel ver weg is. “Life on the Road” betekent terplekke plannen maken, en ik besluit mijn oorspronkelijke plan te wijzigen en richting het zuiden te rijden.

Onderweg passeer ik een brug, en het is een vaste gewoonte van me om dan even snel uit de auto te springen om te kijken hoe het water erbij ligt. Ik zie een paar kleine forelletjes spetteren aan de oppervlakte, maar heel erg aantrekkelijk ziet het ondiepe water er onder de brug niet uit, een enorme misvatting zo zou later blijken! Langs de rivier loopt een (erg slechte) weg en ik besluit deze een stukje stroomopwaarts te volgen. Zo’n 5 kilometer verder trek ik mijn waadpak aan en ga ik op verkenningstocht. Het is zo’n typische “walk and wade creek” en ik vang er leuke vissen op hopper en dropper(nimf) aan een #4-hengel.

Walk and Wade creek.

Heel veel tijd heb ik echter niet omdat het tegen 19:00 uur al donker begint te worden. Ik ga op zoek naar een kampeerplek en vind al snel een mooie beschutte plek om mijn tent op te zetten.

Kamperen…

De volgende morgen sta ik vroeg op om wederom dit schitterende riviertje te bevissen. Ik begin op het punt waar ik gisteren gestopt ben en ik vang al snel een grote regenboogforel!

Regenboogforel.

De visserij is waanzinnig goed op deze schitterende herfstdag. Vele en af en toe ook grote forellen zien kortstondig hoe mooi Patagonië ook boven water is!

Bruine forel.

Terug naar zijn element. “Doe mij maar Patagonië onder water,” moet ie hebben gedacht.

Helaas is het ’s nachts gaan regenen en de Chileense rivier die ik in eerste instantie op het oog had, is daar enorm gevoelig voor. Het water is vrij snel bruin en ik vang slechts een paar kleine forellen. Ik haak nog wel een enorm zware vis, maar deze blijft helaas niet hangen. Het was dus wederom een zeer geslaagde trip zo tegen het einde van het seizoen, waarbij de natuur zich van haar allermooiste kant liet zien.

Martin Pescador, zo wordt deze vogel in het Chileense Spaans genoemd.

Herfstkleuren in Chili.

Bij deze wil ik iedereen bedanken die me op mijn trip gevolgd heeft. Ik heb via mail en mijn blog hele leuke reacties ontvangen en dat was dan ook mijn drijfveer om mijn visavontuur digitaal te delen met medevliegvissers.

P.S.: Op mijn blog staan filmpjes van deze vistrip.

Hasta Luego!

Gerlof