TotalFishing

‘Groeten uit Patagonië 2011’ deel 6

door Gerlof van den Berg

Op de boot raak ik aan de praat met een Chileense sportvisser genaamd Christian. Samen met zijn vriendin is ook hij een vistrip aan het maken door het zuiden van Chili. Vol trots laat hij mij zijn opblaas-Zodiac zien die hij achter in zijn toch niet al te grote auto heeft liggen. Tezamen met een 4pk buitenboordmotor is dit natuurlijk een prachtig wapen in de zoektocht naar grote Fario’s. De overtocht duurt maar een minuut of 45 en al pratend over wat we al dan niet kunnen verwachten, zijn we al snel aan de overkant.

Christian staat met zijn auto voor me op de boot en voordat ik er erg in heb, is hij allang en breed uit mijn gezichtsveld verdwenen. Rustig rijd ik over de soms toch wel erg slechte weg verder zuidwaarts, met af en toe angstaanjagende diepe afgronden en ravijnen.

Angstaanjagende diepe afgronden en ravijnen.

Als ik 2 uur later in het schemerdonker aankom bij een brug, zie ik Christian zijn auto staan. Hij staat er vanaf de kant te vissen met plugjes en lepels en vol trots laat hij me 2 foto’s zien met daarop prachtige bruine forellen die hij zojuist gevangen heeft. Het is al donker als we afscheid nemen en ik ga op zoek naar een slaapplek. Omdat het hoogseizoen al achter de rug is kost het me weinig moeite om een bed te vinden voor de nacht.

De volgende morgen sta ik vroeg op. Dit deel van Chili is met name bekend vanwege zijn grote meren met daarin grote bruine forellen. Een paar jaar geleden zag ik de film “Chile’s Backcountry Browns” en het is dan ook een langgekoesterde wens van me nu eindelijk zelf op deze schitterende meren te kunnen vissen.

Lang gekoesterde droom in vervulling…

Het grote meer waar ik gisteravond langsreed op weg naar het plaatsje Villa´O Higgens, lijkt me een mooie plek om te beginnen. Snel pomp ik mijn bellyboot op en maak ik mijn spullen in orde. De spanning die ik elke keer weer opnieuw ervaar bij het aankomen van een voor mij nieuw en onbekend wate, is ook dit keer weer rijkelijk aanwezig, en waarschijnlijk zal dit de reden zijn waarom ik nooit uitgevist zal raken.

Het is bewolkt en niet al te warm. Besluit daarom te beginnen met een zinklijn met daaraan een “Pancora crab”, voor de vaste lezers waarschijnlijk geen verrassing. Voor de nieuwkomers: het is een grote Woolly Bugger met haaks op de haaksteel aan weerszijden 3 rubberpootjes ingebonden. Het is een streamer die in geen enkele Patagonië-doos mag ontbreken!

Onmisbaar voor hier, de “Pancora crab”.

De helderheid van het water valt me echter wel iets tegen. De meren in dit deel van Chili worden voornamelijk gevoed door rivieren die ontstaan uit smeltwater van het “Campo De Hielo Sur”, het zuidelijke Patagonische ijsveld, na de Noord- en Zuidpool het grootste ijsveld ter wereld. De gletsjers voeren veel sediment af, vandaar de toch iets mindere helderheid van dit grote meer. Ik vis een paar uur zonder aanbeten, maar krijg dan ineens toch die verlossende tik die op mij zo´n verslavende werking heeft.

Niet veel later land ik een mooie regenboogforel. Ik vang die dag nog 2 forellen, maar een beduidend groter aantal “Percas”. Bellybootvissen op dit soort meren is erg zwaar. Driftend met de wind mee is een genot, zeker met mijn nieuwe bellyboot waarbij ik iets boven het water zit, maar meestal moet je ook peddelend terug en dat kost toch behoorlijk veel energie door de vrijwel altijd aanwezige wind hier. Al met al een toch geslaagde eerste dag.

Terugrijdend richting het kleine dorpje, valt mijn oog op een hostel genaamd “El Mosco”, oftewel De Vlieg! Kan het toepasselijker? De eigenaar is een gemigreerde Spanjaard en heeft het geheel samen met een paar locals vanaf de grond af zelf opgebouwd. Het mooie van “life on the road” is het niets van te voren plannen en het nooit precies weten waar je terecht zult komen. Dit hostel blijkt het leukste verblijf tot nu toe in Chili. Door de gemoedelijke sfeer en zeker niet in de laatste plaats door de avontuurlijke bezoekers die ik er tegenkom.

Zo tref ik er een Argentijnse vader die met zijn zoon en dochter, net als ik, een vistrip aan het maken is door het zuidelijk deel van Chili. Pa was dit jaar wildcard-deelnemer aan de Parijs-Dakar rally (die sinds 2 jaar in Chili en Argentinië gehouden wordt) en geeft me wat nuttige 4x4 wheel drive-tips. Ik tref er een Australiër die in Canada een auto heeft gekocht en daarmee via Alaska de lange weg helemaal naar Ushuaia op Vuurland heeft afgelegd, de meest zuidelijke stad op aarde. (http://www.dangrec.com)

Een fransman die er al een paar dagen verblijft, is al 6 jaar bezig zijn weg over de wereld te vervolgen op een oude Cannondale mountainbike. Een Amerikaan die bezig is een boek te schrijven en zich daarom een tijdje wil afzonderen van de hectische westerse maatschappij. Ik denk dat hij voor wat dat betreft wel een goede keus heeft gemaakt, want er heerst in dit deel van de wereld een serene rust.

Verder zijn er nog wat fietsers die de beroemde Carretera Austral af hebben gefietst, volgens kenners de mooiste weg ter wereld. Zelf heb ik over ongeveer 90% van deze weg gereden en ik twijfel eigenlijk geen moment aan de waarheid van deze bewering.

Hoewel het ‘s avonds een gezellige boel is en het behoorlijk laat wordt, sta ik toch weer vroeg naast mijn bed. Naast het hostel woont Alfonso, een Chileen die in Coyhaique werkzaam is als kok. Hij heeft een Cataraft in zijn tuin staan en zodoende raakte ik al snel met hem aan de praat. Hij probeert wat bij te verdienen als gids in de regio.

Alfonso.

Ik vertel hem dat ik naar Villa O’ Higgens ben gekomen om voornamelijk op de meren en lagunes te vissen met een bellyboot en vraag of hij nog tips voor me heeft. Hij vertelt me dat hij niet de beschikking over een auto heeft en vraagt me of hij mee mag. Ik vind dit uiteraard geen probleem en samen gaan we dus op pad. Ik kom dankzij Alfonso op wateren die ik in mijn eentje in zo’n kort tijdsbestek waarschijnlijk nooit gevonden zou hebben. Zeker niet omdat ik ook al niet over een goede kaart van de regio beschik.

Anders nooit gevonden.

Al snel haak ik een pracht van een fario. Hier wil ik absoluut een foto van hebben. Niet vanwege zijn formaat, maar wel om zijn uitzonderlijk fraaie stippenpatroon. Ik peddel terug naar Alfonso en net als hij de ontspanningsknop in wil drukken springt de vis uit mijn handen… Ik vis ruim een week op deze meren en meertjes en vang vele en ook grote bruine forellen.

Geweldig stippenpatroon.

Ronduit prachtige vissen verschijnen aan de vlieg.

Op mijn laatste (vis)dag besluit ik om Alfonso in te huren als gids met zijn Cataraft. De (echt) grote meren zijn eigenlijk alleen optimaal te bevissen met een boot, omdat de echte hotspots (instromende rivieren!) vaak te ver weg liggen. Hij vaart me naar een plek waar een korte rivier het meer instroomt.

We treffen er een zichtvisserij aan zoals ik het in Chili nog niet vaak heb meegemaakt.

Kraakhelder water met fantastische mogelijkheden.

Voordat ik vertrek besluit ik om nog een tripje te maken naar een van de grootste en hoogste gletsjers van Zuid Amerika, een enorme ijsmassa van wel 80 meter hoog en honderden kilometers lang.

Wat heeft dit deel van de wereld toch ongelofelijk veel moois te bieden qua natuurschoon.