TotalFishing

‘Groeten uit Patagonië 2011’ deel 4

door Gerlof van den Berg

Ik krijg bezoek van 2 clubgenoten, Wil en Robbert. Wil heeft hier vorig jaar ook al 3 weken samen met me gevist en wist dus wel een beetje wat hij kon verwachten. Het plan was om eerst een paar dagen rond Coyhaique te gaan vissen om vervolgens noordwaarts te reizen om elke dag op een ander water te vissen. De eerste dag besluiten we eerst een meertje te bevissen en in de middag een groot meer met joekels van regenboogforellen.

Joekels van regenbogen…

De volgende dag besluiten we een riviertje bij Coyhaique te gaan bevissen. Deze was echt in topvorm, ideale waterstand en glashelder water. Prachtige droge vliegvisserij dus. De trip die we wilden gaan maken is best lang. Het is dan ook de hoogste tijd om te vertrekken na de eerste succesvol verlopen visdagen. De eerst volgende stop is een meertje waar onder de juiste omstandigheden een “worldclass” droge vliegvisserij mogelijk is. We vissen er vanuit bellyboten, maar het weer wil niet echt meewerken.

Mooie bruintjes.

De vissen azen met zonnig weer op de vele aanwezige libelles en grijpen de grote Chernobyl Ants dan met heel veel bravour, soms wel een meter het water uitspringend. We vangen allemaal wel wat vissen, maar echt wild is het niet met dit slechte weer. We besluiten om ’s middags een dichtbij gelegen meer te bevissen waar Robbert en ik duidelijk meer succes hebben dan op het eerste meertje. We vangen er prachtige en vooral loeisterke vissen op “pancora crabs” aan snelzinkende lijnen.

Daar past wel een hapje in…

Omdat het weer erg slecht is besluiten we om een “Quinzo” te huren voor de nacht in plaats van onze tenten op te zetten. Het is een soort hut die veel gebruikt wordt voor traditionele Chileense barbecues. De volgende ochtend regent het wederom pijpenstelen. Ik vertel Robbert en Wil dat we over een uurtje waarschijnlijk in de volle zon staan te vissen op een mooie pampastream. Ze keken me wel een beetje ongelovig aan, gezien de weerssituatie bij vertrek. Eenmaal de Andes overgestoken kom je in een soort “microklimaat”. Het waait er veel harder, maar er valt veel minder neerslag.

Quinzo

In de afdaling naar het “Pampagebied” bleek mijn vermoeden juist, de lucht werd blauwer en blauwer. Om een echt succesvolle hoppervisserij te hebben was het echter nog wel iets aan de koude kant. Het is daarom altijd belangrijk om op de situaties in te blijven spelen en Robbert en ik schakelden over op het “downstream swingen” met kleine woolly buggertjes. Een schot in de roos zo bleek, want al snel kregen we aanbeet na aanbeet.

De meeste vis lag vrij ondiep in de riffles en op deze plekken vingen we een behoorlijk aantal vissen. Om het volgende visgebied te bereiken moeten we een steile bergpas over, ik rijd daar liever bij daglicht. Wij zijn weer terug de Andes over in westelijke richting en het weer is wederom zeer slecht. We besluiten om de nacht maar door te brengen in een “hospedaje”, een verblijf bij mensen aan huis.

IJsvogel XXXXXL…

De volgende morgen steken we de hoge bergpas over met over het algemeen zeer slechte en smalle wegen. Het weer is gelukkig aan het opknappen. In het volgende plaatsje aangekomen bleek er een dorpsfeest gaande te zijn. Nadat wij eerst wat gevist hadden in het fjord, zonder succes overigens, besloten we ons in de feestvreugde te mengen. Het werd laat die nacht en de volgende ochtend stond er een groot meer op het progamma.

Ik ving er prachtige grote fario’s. De vissen lagen allemaal onder boomstammen die in het verleden in het water zijn gevallen. Ik zag Robbert en Wil wel in de verte, maar ik kon ze dat niet vertellen helaas. Op een volgende trip gaan er zeker “walkie talkies” mee, om elkaar beter op de hoogte te kunnen houden van goed werkende technieken.

Knappe formaten bruine forellen.

De rivieren die in dit deel van Chili stromen zijn enorm groot en eigenlijk alleen te bevissen met driftboten. Zo bevissen we nog een aantal wateren in de buurt, merendeels meertjes. Van Chris, een Amerikaanse vismaat van me, heb ik vernomen dat er op een paar uur rijden nog een mooi riviertje moet stromen met brooktrout! We besluiten er heen te rijden om er te gaan vissen. Ik vang een paar mooie vissen en ook Wil en Robbert vangen leuke aantallen overwegend kleine brooktrout.

Mooie vissen blijven het!

We besluiten dat dit het meest noordelijke punt van de trip zal zijn en steken de volgende morgen de grens over met Argentinië. Aangezien ik de auto nog niet op mijn eigen naam heb staan, besluit de Argentijnse douanebeambte me maar eens de stuipen op het lijf te jagen en hij begint allerlei gebaren te maken dat ik in de boeien geslagen word. Volgens mij had de man die avond ervoor niet echt goed geslapen en behoorlijk diep in het glaasje gekeken.

Gelukkig kon ik hem mijn verkoopcontract aan hem voorleggen. Het zal hem gespeten hebben dat hij niet alleen was, want zijn collega vertelde hem dat dit een rechtsgeldig document is om de grens over te kunnen steken.

Prachtig, adembenemend uitzicht.

We rijden in Argentinië naar een gebied waar veel is gefilmd voor de legendarische “Troutbum Patagonia” film. Als je de kans hebt moet je die film echt gaan bekijken! Ondanks dat het eigenlijk wel veel te warm is, beleven we er een paar dagen spectaculaire zichtvisserij op grote cruisende regenboogforel. De laatste week vissen we op rivieren rond Coyhaiqe in overwegend schitterend weer.

Knappe bruine.

Het was een supermooie trip met overwegend mooi weer. De afstanden zijn wel behoorlijk en de auto was wel wat klein voor 3 man met volledige visuitrusting, maar we hebben ons alle drie supergoed vermaakt!

Beetje weinig ruimte voor 3 man.

Ik blijf nog een paar dagen hier rond Coyhaique waarna ik naar het zuiden afreis. Gisteren heb ik met Norman een ongelofelijke visdag beleefd. Meer daarover in een volgende update.

We gaan weer een tweetal weken ‘internetarm’ gebied in…