TotalFishing

‘Groeten uit Patagonië 2011’ deel 3

Door Gerlof van den Berg

Het vissen hier is zwaar, loodzwaar! Het vele lopen, klimmen, klauteren, vallen, weer opstaan, alsmede de vele uren in de auto door elkaar geschud worden op de meestal zeer slechte wegen, zorgen ervoor dat ik behoefte heb aan een rustdag. Op zondag neem ik meestal rust.

Als ik in Coyhaique ben ga ik op zaterdag nog wel eens naar “Piel Roja”, de plaatselijke discotheek en dan wil het nog wel eens laat worden en valt het opstaan de volgende morgen meestal niet mee, door de die avond daarvoor genuttigde cervezaatjes. Rustdag dus! Als lid van de digitale vliegvisclub “Clubvan50” hebben we zondagavond altijd een chat-uurtje. Op onze site zit een chatbox ingebouwd waar elke zondagavond een stel vliegvisidioten allerlei actuele vliegvis(zaken) bespreken, tripjes worden gepland, materialen worden besproken, maar waarbij we dikwijls al snel van onderwerp afdwalen.

Een lid liet weten van de zomer af te reizen naar Wyoming. Ik stelde hem voor eens contact op te nemen met Norman Crisp, een Amerikaan die ik vorig jaar hier in Chili ontmoette en die in Wyoming een “guidingservice” runt. Op de berichten die Norman op zijn site schrijft, las ik dat ook hij wederom in Coyhaique is. Ik besloot hem even te mailen om ervaringen, stekken en technieken te bespreken. De volgende morgen om 9 uur spreken we af en besluiten gelijk maar om samen te gaan vissen.

Norman is een echte “crack”, een man met ongelofelijk veel ervaring waar ik veel van opsteek! Vissen met andere mensen is altijd goed; je ziet nieuwe dingen, andere vliegen, andere benaderingen enz. enz. Bovendien is het veel gezelliger. Ik voel me bevoorrecht met deze man te mogen vissen. We besluiten om een hoog gelegen bergriviertje te gaan bevissen.

Door de nog behoorlijke hoeveelheid sneeuw in de bergen is het niet echt een “riviertje”, maar een behoorlijke rivier. Door het water goed te “lezen” weten we allebei toch prima onze vissen te vangen. Het is een smeltwaterrivier en het water is dus erg koud. We vangen overwegend regenboogforel. Ik kom hier zeker binnenkort terug in de hoop dat het water iets lager komt te staan.

We besluiten om een hoog gelegen bergriviertje te gaan bevissen…

Het is maandag en Norman´s zoon komt donderdag in Chile om een tijdje samen met hem te gaan vissen. Wij besluiten de 2e daaropvolgende dagen ook samen te gaan vissen en kiezen op dinsdag voor een water dat voor ons beiden slechts gedeeltelijk bekend is. Het water loopt door een kilometerslange “gorge” zeg maar een enorme “canyon”.

Alleen al om daar te zijn geeft een heel speciaal gevoel. De visserij is daarnaast fabuleus, de vissen zijn niet echt groot, maar we vangen er enorme aantallen, meest op hoppers en caddis flies. Allemaal kerngezonde fario’s tot zo’n 40 cm. Op een gegeven moment bereiken we een gedeelte in de kloof die duizenden, zo niet honderdduizenden of miljoenen jaren geleden is ingestort door waarschijnlijk een aardbeving. De enorme brokstukken liggen bezaaid door het water.

Alleen al om daar te zijn geeft een heel speciaal gevoel.

“This is probably the end of the day,” zegt Norman. Ik vermoed dat de Canyon bijna op zijn einde is, dus opper ik om te proberen er overheen te komen. Ik laat mijn hengel en rugzak bij Norman achter en 20 minuten later ben ik weer terug. “We can pass it, if you’re really careful.” Norman is al een visser op leeftijd, dus ik zeg hem dat als hij te moe is, we teruggaan. Ik wil geen ongelukken. Hij wil per se zien ‘what’s around the next corner’ dus ook Norman gaat de brokstukken over. Deze man heeft een echte ‘vliegvisspirit’, in één woord klasse! We vissen na de moeilijk te passeren passage nog een tijdje verder.

What’s around the next corner…?

Er moet toch een keer een eind aan komen? Ik besluit de canyon uit te klimmen en te kijken of ik kan zien wanneer het einde in zicht komt. Eindelijk boven aangekomen zie ik het einde nog lang niet dus hier kun je dagen en dagen stroomopwaarts vissen en ik betwijfel of er ooit een ‘gringo’ zo ver de kloof is in geweest met een vliegvishengel in zijn hand.

Kloofje…

Behoorlijk uitgeput komen we na een enorme klim- en klauterpartij weer terug bij de auto. Deze dag behoorde absoluut tot mijn top 10 visdagen ooit! Wat een belevenis, avontuur en natuurschoon. Prachtige wilde bruine forellen vangen in zo’n gebied, dat is voor mij het echte vliegvissen, geweldig, ik zal er nooit genoeg van krijgen. Ik weet dat er een stukje ten noorden van Coyhaique ook een interessant water loopt. Ik ben er al eens langsgekomen, maar heb er nog nooit gevist. We besluiten om de dag vroeg te beginnen en op onderzoek uit te gaan. Wederom nieuw water dus!

Ik zal er nooit genoeg van krijgen…

De rivier begint waarschijnlijk ergens op de Chileense of Argentijnse pampa. De bovenloop is klein en herbergt ontzettend veel vis. We vangen ze tot 40 cm, maar ‘spooken’ er een aantal die een stuk groter zijn. Op zo’n water is het belangrijk met lange leaders te vissen en bij een goede pool direct de hotspot aan te pakken en niet van onderaf de pool af te vissen. De kleine vissen zullen anders de grote vissen spooken, iets dat we eigenlijk anders hadden moeten aanpakken, maar wat geeft het?

We hebben ons opperbest vermaakt. Norman is hier nog tot 22 februari. Ik probeer nog een dag met hem te gaan vissen als ik terug ben van mijn trip noordwaarts, met 2 vismaten en clubgenoten Wil en Robbert. Norman diep respect, wat een passie om op je 63ste dit soort hardcore flyfishing - want dat is het! - nog zo te beleven! Overwinteren in Chili, ‘t is weer eens wat anders dan Benidorm!

‘t Is weer eens wat anders dan Benidorm!