Graskarper (2): andere manieren
door Co Sielhorst
Ik had een rotnacht gehad, twee aanbeten, allebei gemist. Normaal gesproken zijn dat karpers, meestal dikke twintigers, incidenteel een dertiger. De polder was gemaaid, een maaiboot ontdoet de oevers van hun begroeiing en de dagen daarna drijft het hele water vol met gras. Dat was de voorgaande avond nog niet te zien, in de loop van de nacht was die narigheid aan komen drijven. Dat verklaarde de problemen van afgelopen nacht, ik had zitten tobben met mijn lichte aasjes, dat gras was een echte nachtmerrie geworden.
Het werd langzaam maar zeker grijs, het was heel levendig aan de oppervlakte. Hier en daar werden sprieten naar beneden getrokken, komisch gezicht. Naarmate het lichter werd zag ik meer schaduwen onder het gras hangen, en allemaal gras eten. Logisch toch, een vis met die naam. Het waren net konijnen, ze pakten een spriet vast en knaagden die centimeter voor centimeter weg. Lange stengels werden vastgepakt, staken soms door de oppervlakte en verdwenen al knagend weer onder water. Er kwam een ideetje bij me op, als ze het eten zijn ze er vast ook aan te vangen, ja, ik ga proberen om zo’n beest te pesten…
Na wat geknutsel had ik een pluk gras aan de haak, het lood schoof ik omhoog tegen de dobber zodat de pluk gras naast de dobber kon drijven. Even later dreef mijn creatie tussen de andere sprieten, overal lagen nu graskarpers te grazen, dit kon wel even gaan duren besefte ik na verloop van tijd. Er lag ook zoveel gras, een spriet valt natuurlijk niet op in een heel voetbalveld. Ik raakte toch wat gefrustreerd, ook dit ging niet lukken op deze manier.
Ik wil wat nijdig de handel uit het water plukken, flikkert de dobber ook nog uit de connector, ik gooi om achter de dobber te komen de pluk gras in de richting van de dobber, dat lukt niet, ik weet het even niet meer en leg de hengel neer. Onder het gewicht van de loodjes zakt de pluk gras langzaam door de oppervlakte en verdwijnt uit zicht. De lijn kringelt er achteraan, krijgt ineens een vreemde versnelling en merkwaardig genoeg reageer ik, beweging aan de andere kant van de lijn geeft bij mij onherroepelijk mepneigingen. Een explosie onder de grasmat en ik word overeind gesleurd. Als de knallende verrassing over is kan ik nog steeds niet geloven dat dit een aanbeet geweest is, een gehaakte lijnzwemmer, kan niet anders. Na een pittige dril die vrij normaal verloopt ben ik wel heel nieuwsgierig, wat is er allemaal gebeurd?
De vis rolt het net in, natuurlijk met grote plukken gras over zijn kop. Als die hele bende opgeruimd is zie ik tot mijn verbazing dat mijn pluk gras met de haak in de bovenlip van de vis vastgenageld zit. Daar moest ik even over nadenken, deed even pijn na een nacht doorzitten. Ja, dacht ik opeens: het is gewoon een omgekeerde pop-up. Alle sprieten drijven, alleen mijn pluk viel op, al het gras dreef, dat plukje aan mijn haak zonk, daardoor werd het gepakt. Ik had dus echt een graskarper aan gras gevangen, prachtig toch. Nu wilde ik alleen nog weten of dit geen toevalstreffer was geweest. Het strijdtoneel was aardig omgeploegd dus er was geen vis meer te bekennen. Ik knoopte weer wat gras om de haak en ging op zoek naar andere vissen, vijftig meter verderop zag ik weer beweging aan de oppervlakte, daar ging de volgende worp naartoe. De pluk gras zonk langzaam weg. De bocht in de lijn sprong in een flits strak, ik stond de tweede vis te drillen. Het was dus geen toeval meer.
Er sloop weer een idee binnen, iets met de vliegenhengel. Of het ethisch verantwoord was kon me niets schelen. Op een vliegenhengel worden doorgaans insectenimitaties aangeboden. Ik ging een plantenimitatie maken. Ik ging direct naar huis. De hele tent ging op zijn kop, alles wat groen was ging op een grote hoop, zelfs een paar groene sokken. Ik had al een poosje geen vliegen meer gebonden dus dat gereedschap lag niet direct voor het grijpen. Een uur later lagen er toch een paar groene creaties waar een graskarper misschien wel wat in zou kunnen zien. Nog even een zinktest, de groene grap was zelfs bereid om langzaam te zinken, dat kon niet mooier. Ik was er klaar voor, ik had niet geslapen de afgelopen nacht en dat begon ik toch wel te voelen. Alles was in gereedheid voor het vliegenexperiment, dus een paar uurtjes rust kon geen kwaad.
Toen ik aan ‘t eind van de dag wakker schrok kon ik haast niet wachten om naar het water te gaan. Na een kwartier rijden stond ik weer op de plek waar ik de afgelopen morgen de graskarpers had gevangen. De vliegenhengel was al opgetuigd, snel een paar proefworpjes, dat ging lekker. Even later sloop ik naar de eerste azende graskarpers, ze plukten nog steeds grassprieten van de oppervlakte. Beheerst landde de groenvlieg in de buurt van een paar vissen. Vrij snel zoog de groene pluk zich vol water en zakte traag door de oppervlakte. Binnen tien seconden zag ik de leader schokken en langzaam strekken, nerveus en iets te hard zette ik de haak, het water ontplofte, ik had de grootst mogelijke moeite om de boel heel te houden. Dat was topsport, helemaal toen ik ontdekte dat ik geen landingsnet mee had genomen. Dat werd nog een hele klus, die vis moest volledig uitgedrild worden om hem met de hand te kunnen landen. Na een minuut of tien was het zover, ik kon de vis tegen de kant krijgen en met de hand vast houden om te onthaken. Kleine tachtig centimeter, pond of achttien, echt vuurwerk…
Zoveel manieren om het spannend te maken. Ik stuur de boot zo naar mijn stek dat ik in de uitloop flink wat graan uit kan strooien. Stevige strepen in diverse richtingen. Als de boot uitdrijft naar de plek waar ik wil vissen stuur ik de punt tussen twee flinke rietplukken, ik maak een touwtje vast aan een boomstronk, mooier kan het niet. Er zitten al verschillende vissen in deze hoek. Dat kan nooit lang duren. Binnen een half uur lopen de eerste bellenbanen over mijn stek.
Ik vis met een bruine broodvlok, een stevige pluk die ik zonder lood makkelijk twintig meter weg krijg. Ik ben al helemaal gewend om naar de lijn te kijken en zo een aanbeet te signaleren. Heel af en toe overvalt een vis me omdat het zo flitsend snel gaat, nu schrik ik ook als ik ineens een ram op de hengel krijg. De eerste gaat tekeer als een duivel, van alle driltips werkt er niet één, als een dolle jaagt het beest over de voerstek. Komt me niet zo goed uit op dit moment. Zo’n paniekzaaier als eerste vis jaagt de boel helemaal op stang. Wel spannend, een vis die niet reageert zoals de meeste anderen. Het duurt inderdaad vrij lang voordat nummer twee langskomt. Hier en daar drijven wat losse vlokken en stukken korst die ik rond de boot gestrooid heb. Ik hou dat natuurlijk steeds in de gaten. Terwijl ik de oppervlakte afscan flitst de lijn tussen mijn vingertoppen uit, ook een prima beetregistratie, het lijkt wel of je in schrikdraad grijpt. Nummer twee doet zijn best. Vrij snel daarna komt de derde, schiet los, jammer.
Ik zie nu steeds vaker vissen aan de oppervlakte. De zon is al een poosje weg, het licht gaat de zon nu ook achterna. De wind is helemaal weggevallen. Aan de oppervlakte gaan wat vissen zoeken, rondslingerend brood ontsnapt aan de druk van het windje en verspreidt zich over de plas. Ik ga proberen een vis te onderscheppen met een drijvende korst. Touwtje los, een duwtje en ik dobber de plas op. Nog even wat korsten in de rondte, dit wordt echt leuk met zoveel actieve vissen aan de oppervlakte. Er gaat een korst op de haak, niet te ver weg, het is nu helemaal donker, moet dus volledig op de tast, lijn tussen de vingers. Langzaam maar zeker drijft de boot in de richting van de bomenrij, griezelig donker hier, vleermuizen maken hoekige bewegingen, ze komen zo dichtbij dat ik af en toe de wind voel die ze met hun vleugels maken. Een gezinnetje bosuilen houdt contact in de bomen die over het water hangen. Wat een sfeertje.
Ineens krijg ik een stroomstoot, er gebeurt iets aan de andere kant van de lijn, er staat weinig lijn uit dus ik tik beheerst vast en zit weer een hard vechtende vis te drillen, de woeste rukken tussendoor maken onmiskenbaar duidelijk dat het weer een graskarper is.
Prachtige visserij is dit, helemaal alleen op de plas, alle zintuigen op scherp, geen onnodige fratsen, alleen een hengel in de hand en lijn tussen de vingers. Werkt perfect en is razend spannend. Ik ben weer erg laat thuis vanavond vrees ik.
(Slot)
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
