TotalFishing

Gigant der giganten (deel 3)

Een gebeurtenis die een climax overstijgt

Door Berthil Bos

Het is wat later op de dag en het begint al voelbaar kouder te worden. Vaak liggen de beste uurtjes in de winter tussen pakweg 10.00 uur en 16.00 uur. Het is vier uur geweest en we hebben tot dan een fantastische dag beleefd en ik denk al aan stoppen. Mijn vismaat wil nog even door en waarom ook niet, het is onze vrije dag.

Arjan vervolgt zijn weg met het afvissen van rechte oever, terwijl ik op weg ga na een onderbreking in dit water, die ik een eindje verderop zie.

Arjan vervolgt zijn weg met rechte stukken poldersloot en met succes.

Hier aangekomen zie ik dat de sloot hier afbuigt, maar eerst door een duiker gaat. Het vervolg van de sloot lijkt iets dieper en met de hengeltop peil ik even bij de kant. Hier staat ongeveer één meter en in het midden zal het een halve meter dieper zijn.

"Dit moet vis opleveren", denk ik bij mij eigen. Inmiddels heb ik de dreggen op Esox Junior vervangen, dus hierover hoef ik mij geen zorgen meer te maken. De eerste worpen leveren niets op, waarna ik besluit om in de buurt van de duiker een poging te wagen.

Ik laat de Swimbait iets afzakken en laat hen als het ware op de plaats zijn ding doen. Ik voel een schok en zet meteen de haak. Holy sh---, dit voelt meteen wel erg zwaar aan. Door het ondiepe water zie ik de vis vrij snel en hierdoor wordt de slip van mijn reel snel iets lichter gezet.

Ik schreeuw naar Arjan, want deze vis zal en moet geland worden. Ik heb in het begin totaal niets te vertellen, maar hoe langer de dril duurt des te groter worden mijn kansen. De kolos gaat rollen waardoor de onderlijn en een stukje dynema om de gesloten bek komen te zitten.

Ik moet de dril wat forceren, want als het dynema maar even achter iets scherps komt is het over en sluiten. Ik waag een poging met kieuwgreep, omdat het net wat ik bij mij heb veel te klein is.

Ik schrik van de immens grote kop en kieuwen. Ook de snoek schrikt en gaat er vandoor. Nu komt de waarde van een vismaat weer om de hoek, want ik vraag Arjan om het landen op zich te nemen, aangezien hij beide handen vrij heeft.

Ik maneuvreer de vis weer richting oever en Arjan, die het bij de kieuwgreep doorgaans erg voorzichtig doet door de dreggen die vaak verstopt zitten, doet het nu zonder nadenken en ik zie aan zijn gezicht dat hij denkt: "Deze laat ik nooit meer los".

Ik schrik mij dood als de vis boven water komt, omdat hij dan zijn ware grote laat zien. Het heeft gelukkig geregend waardoor het gras nat is en we leggen deze gigant op dit dekentje. Net als bij het veenmonster van 133 centimeter pakken we ondanks de adrenaline, het onthaken en fotograferen professioneel aan en staat de gezondheid van de vis bovenaan.

Grote handen lijken ineens poppenhandjes.

Snel de swimbait verwijderen en een paar plaatjes schieten, waarbij ik de vis niet horizontaal pak om de buik ontzien en niet in te drukken, omdat deze waarschijnlijk ook kuit herbergt. Het meetlint wordt gepakt en na de eerste meeting komt er een ongelofelijke 136 centimeter tevoorschijn.

In de wolken...

Ik ben in de wolken, maar mijn vismaat heeft zijn kopje er nog steeds bij. De meting is begonnen met het lipje van de rolmaat op puntje van de staartvin, maar moet beginnen met de nul van het lint. Er kan nog een hele centimeter bij op en het wordt dus 137 centimeter !!!!!! puur snoek.

Bij het terugzetten plaatst Arjan nog een droge opmerking dat er bij een meeting met de kieuwgreep zeker nog wel wat lengte bij komt. We vinden beiden gelukkig dat het wel welletjes is geweest en dat deze dame genoeg geleden heeft.

Met aangepaste dreggen is de Esox Junior een ultieme topper.

Ze herpakt zich snel en verdwijnt uit eigen kracht het grijsblauwe kleiwater in. We hebben nog een behoorlijke tijd zonder wat te zeggen aan de waterkant gestaan en tot de conclusie gekomen dat we ons ontzettend gelukkig mogen prijzen met twee van deze giganten in een Hollandse polder. Dat dit ook nog op een voor mij favoriete vistechniek is gebeurt, geeft het allemaal een extra dimensie.