TotalFishing

Gigant der giganten (deel 2)

We gaan ervoor

Door Berthil Bos

We gaan beginnen en de eerste worp is een feit. Langzaam vis ik, met de hengeltop omhoog, het rubber terug. Dit kan hij maar een meter of twee doen, want twee behoorlijke kaken nemen het kunstaas in de houdgreep.

Na een korte dril blijkt de dreg toch niet goed te zitten en verspeel ik mijn eerste metervis die dag. Wat een begin en de door mij gehanteerde aanpak blijkt weer succesvol te zijn, ondanks het verspelen.

Eerste worp en eerste verspeelde behoorlijke snoek is een feit.

Arjan vist de lange sloot af die een eindje verderop afbuigt de landerijen in. Ook hier zie ik mogelijkheden en dus ik loop langs Arjan richting volgende hotspot. Ik vis dus niet door op mijn eerste stek, omdat ik de rust daar weer wil laten terugkeren. Later zal ik hier zeker weer terug keren.

Ik ben Arjan net voorbij of een geweldig gespetter is er achter mijn te horen. De vliegenlat buigt diep door en ook mijn vismaat staat een metervis te drillen. Het is altijd mooi om een vis net onder de oppervlakte te fotograferen, dus ik schiet al een paar plaatjes.

Dit is maar goed ook want even later is de vis verdwenen met streamer en al. Materiaalpech heeft ervoor gezorgd dat ook deze snoek niet wordt geland, maar we zijn in ieder geval goed bezig en het plezier straalt van ons af. De streamer is gebonden op een weerhaak loze haak dus veel schade zal hij niet aanrichten.

Vlak voor het verspelen kan ik nog een plaatje schieten.

Twee grote vissen binnen een kwartier, dat is beginnen met een climax. Arjan en ik vangen ieder nog een vis, totdat we de polder verder willen verkennen. We stellen de routeplanner in en vissen hier en daar de omgeving af.

Ik speurend naar snoekhoudende stekken, waardoor ik mij sneller verplaats dan mijn vismaat. De techniek die hij gebruikt blijkt deze dag ook goed te werken, want we vangen ieder ons visje.

Het is natuurlijk wel zo, dat als het blijkt dat de één een betere strategie gebruikt de ander, je zo flexibel moet zijn om je aan te passen. Het blijkt dat de vangsten op de stukken waar de wind geen vat op het water heeft, dus in de luwte liggen, beduidend beter zijn.

Mooie lichte kleisnoeken, die onderscheidend kunstaas volop aanvallen.

We zijn nu halverwege de visdag en besluiten even aan te gaan bij een horecagelegenheid om wat te nuttigen en een beetje op te warmen. Het kost je wat vistijd, maar deze onderbreking kan ook resultaatverbeterend werken.

Tijdens een dergelijke onderbreking nemen we, onder het genot van een bord patat met kroket, de afgelopen uurtjes even door en komen tot de conclusie dat de wat grotere vissen zich bevinden in het stukje polder waar we als eerste zijn begonnen. De rust zal daar wel weer teruggekeerd zijn en met een gevuld buikje of beter bij ons passend buik, gaan we richting eerste hotspot.

Gelukkig worden er ook leuke vissen gehaakt.

Het stukje water licht er nog steeds rustig bij, ondanks dat de wind iets is aangetrokken. De luwte is toch een vismagneet in de winter, want de groenjassen zijn alweer actief in dit gedeelte van de polder en zeker niet de kleinsten.

Arjan maakt bizarre momenten mee met een dame die constant zijn gluiperige streamer volgt, maar bij de oever telkens afdraait, een wolk kleimist achterlatend. Hij verwisseld zijn streamer en een natuurgetrouwe zilveren variatie moet het nu doen.

Deze imitatie van een zilveren visje doet de metersnoek besluiten om niet meer te wachten tot de oever, maar direct over te gaan tot arrestatie. Tot twee keer toe kan de haak geen houvast vinden en Arjan geeft het op.

Natuurlijk wist Arjan ook nog diverse kleisnoeken te foppen.

Ik heb dit tafereel op een afstandje gevolgd en besluit toch nog een poging te wagen. Ik verwissel mijn kunstaas voor een Swimbait van Lucky Lures, de Esox Junior, die je uiterst langzaam kan vissen, zodat hij geruime tijd in het gezichtsveld blijft van de rover. Dit kunstaasje ziet er ook nog eens geweldig natuurgetrouw uit en heeft een actie om U tegen te zeggen.

Grote snoek eet kleine snoek, wat tijdens de eerste worp meteen duidelijk wordt. Ook ik mis hem, maar hij heeft waarschijnlijk geen haak gevoeld. Bij de tweede poging gaat het wel goed en de dril kan beginnen, althans dat denk ik. Weer schiet de dreg los en weg is de vis.

Ik kan mij wel voor de kop slaan, want bij nadere bestudering blijken de dreggen die ik er op heb gezet een maatje te klein. Ik schrijf hier potjandorie regelmatig over en nu gebeurd mij dit zelf. Ze komen niet buiten het lichaam en dat verkleint de kans om goed te haken. Het lijkt een klein detail, maar in de praktijk zijn deze dingen o zo belangrijk. We komen tot de conclusie dat deze vis vandaag niet te vangen is en gaan verder.

Morgen in deel 3 komt de climax die alle climaxen overstijgt.