Extrêmement dur in de Extremadura? (8)

De Allrounder 

Extrêmement dur in de Extremadura? (8)  

Door Bart Debaes 

Ik ga me bij de anderen vervoegen, deels om te weten of zij goed vangen, en deels om te weten met welk systeem. Tom doet vooral met zijn worm-imitaties de beste zaken. Danny lukt het met kleine plugjes, en Maikel probeert van alles uit. Hij is best wel een inventieve visser. Het verschaft hem duidelijk genoegen als hij kan vangen met iets wat niemand anders probeert.

Al vangen zijn experimenten niet altijd als de beste, toch zijn ze telkens wel goed bekeken, en (ter plaatse) goed bedacht. Maar bovenal blijft hij een vertikaler in hart en nieren. Dat hij dus ook hier deze visserij uitprobeert, verwondert me helemaal niet. Dat hij echter met slechts 80 centimeter water onder hem, ook een paar mooie blackbassen kan verschalken des te meer.

Vertikaal op de komodoshad op 80 centimeter water.

Bovenal wil hij niet aan de slag met Spaanse systemen. Tom eigenlijk ook al niet. Hij kreeg al een tijdje een paar imitatiekikkers van Justo, maar wil ze uit principe niet aan zijn speld hangen. Onze gids vangt er nochtans bijna al zijn vissen mee.

Ik test graag systemen uit, van welke oorsprong ze ook zijn, dus ben ik blij dat ik zo een bruine kikker mag monteren. Het legt me geen windeieren. Ik heb de indruk dat de grootbekbaarzen dit aas met minder argwaan komen halen. Het is duidelijk dat kikkers op hun dagelijks menu staan.

Waar ik vandaag al een paar achtervolgers had die niet wilden toehappen, heb ik dit met dit aas niet. Ik weet nog een plekje waar ik zowel vandaag als gisteren een achtervolgende vis had, die ik echter niet gehaakt heb gekregen. Het lijkt me een uitdaging om het met de kikker opnieuw te gaan proberen.

Het is hier zo ondiep dat ik te voet over de bodem kan stappen. Ik denk de vis te weten liggen, en de worp gaat netjes naar die stek. Ik gooide blijkbaar precies op zijn kop, want gelijk als het aas valt, wordt het al gegrepen. Met de lijn nog op mijn vinger sla ik aan, helaas in het luchtledige.

Bij de volgende poging komt de vis even resoluut de hap pakken, maar weer wordt niets gehaakt. Ik weet dat de haak die ik gebruik wel wat klein is voor die grote hap, en vermoed dat de missers daar hun oorzaak in vinden. Dat wordt enigszins bevestigd door de grootte van de kolken die ik zie als de vis mijn rubber komt halen. Een grote roofvis is dit zeker niet.

Ik besluit om eens na te gaan wat er gebeurt als ik niet direct aansla. Ik wacht een paar seconden voor ik aantik, in de hoop dat de vis wat beter zal zwelgen. De vis lost zijn prooi in die tijd niet, en dit keer hangt hij toch aan de haak. Het is inderdaad geen 'bak', maar dat ik deze opgelegde uitdaging tot een goed eind kon brengen leverde me veel genoegen op.

Geen grote, maar wel veel visplezier.

De rest van dit ondiep deel levert me, net als gisteren, verder geen beten op. Ik peddel terug naar de rest. De wind is nu volledig afgevallen, Maikel is het open water ingetrokken met zijn bijgeknipte Chinese plug. Ze levert hem ook vandaag weer vis op.

Weer op de goedkope Chinees.

Ik ga bij Tom gaan liggen. Dat is de stek waar ik gisteren met de popper uitstekend ving. Daar de wind weg is en de zon schijnt, lijkt het me een prima idee om de Spitting Rover weer uit te halen. Ik had hem teruggeëist van de ‘ontlener’, en had hem gisterenavond heel goed weggeborgen.

Met de twee 'kastaars' in de buurt leek me dat veiliger. Tijdens de Ierlandtrips is het namelijk ook schering en inslag dat uw beste kunstaas plots spoorloos uit je dozen verdwijnt! Vreemd genoeg blijkt het steeds op te duiken in iemand anders doos, en vaak pas nadat deze laatste er goed mee heeft gevangen, krijg je het terug.

Deze ochtend controleerde ik als de Rover nog op zijn plaats zat, en net voor ik het water optrok deed ik een laatste check. Terwijl ik Tom al wat probeer op jutten, door aan te halen dat ik mijn ‘superpopper’ ga inzetten, grijp ik naar mijn rode doos. Ik wil met de ‘spitting bait’ mijn lievelingsboom aanwerpen.

Mijn lievelingsboom van gisteren.

Groot is mijn verbazing als ik de gele popper niet zie zitten. Hoezo? Heb ik die dan toch nog in een ander doos gestopt? Alle dozen gaan open en dicht. Ik word steeds nerveuzer. Het is toch niet zo dat ik dit stuk kunstaas in die ene doos heb gestopt die nu in de wagen ligt hé.

Opnieuw ga ik door al mijn dozen en nog een derde keer door de rode doos. Niets! Mijn vismaat lijkt medelijden te hebben met me. Hij probeert me te helpen nadenken waar ik de ‘gezochte’ kon hebben gelaten. We komen er niet uit.

De kikker gaat er dan maar weer aan. Na een tijdje boomkruinen aanwerpen, hoor ik plots achter me een enigszins bekend geluid. Ik draai me om en zie vlak naast mijn belly mijn gele Spitting Rover voorbij hoppen. Hij hangt vast aan een lijn, en die lijn loopt recht naar de hengeltop van………….Tom die zich werkelijk een breuk aan het lachen is.

De snoodaard had zijn kans tot diefstal gegrepen op het moment dat ik mijn hengels en peddels naar het water bracht. Hij had tien seconden gehad voor ik ook mijn belly kwam ophalen. Hij had me goed liggen gehad. Ik kan er goed mee lachen, hij had het dan ook prima gedaan. Maar nu wilde ik mijn hap zeker wel terug.

De hap leverde echter niet als gisteren. Zou het dan toch door het afkoelen van de wind zo zijn dat de blacks niet graag in de oppervlakte pakken? Met de worm lukt het Tom wel nog om ‘soms’ een visje te haken.

Met de worm lukte het wel nog soms.

Het is duidelijk minder dan gisteren. Is het door de afkoeling? Zelf denk ik meer dat het komt omdat we de meeste vissen in de buurt al wel hebben gevangen. Ik krijg vandaag veel meer halve aanbeten en volgers te verwerken. Het blijft wel een mooi zicht als er zich een donkere streep zich achter je aas meldt, maar de tik bij de aanbeet geeft altijd wat meer voldoening.

Ik keer terug naar de graspollen. Nu doe ik het deel aan dat grenst aan het open water. Als de vis wat dieper water opzoekt, moeten ze daarlangs. Daar de kikker vandaag het meeste vis opleverde, wordt hij weer ingezet.

Hij is al ferm ingescheurd, en ik heb er maar één gekregen, dus moet ik regelmatig de haak op een andere plaats steken om er verder mee te vissen. Een kleine Bass met veel contrast in zijn lijfkleur helpt de kikker net niet naar de filistijnen. Het rubber mag als souvenir de doos in.

Heel erg mooi gekleurde vis.

Beetje bij beetje komt de wind weer op. Danny blijft vangen met een plugje. Hij is in het open water bezig, net als Tom. Hij heeft niet moeten onderdoen met zijn vangsten ten opzichte van ons, de ‘ervarener blackbassers’.

Danny gaat goed mee in de vangsten.

Tom is overgeschakeld op een 'walk the dog' aasje vanuit de Quantumstal. Hij beleeft er veel plezier aan. Jammer genoeg voor hem mist hij nogal wat vis er op, maar het zorgt wel voor veel actie. Heel erg moeilijk raakt hij aan een tiende vis.

Om dat ronde getal te behalen, had hij nochtans al vele kansen, maar naast de missers bleven vele vissen van de haken springen, en zo gaat de teller niet vooruit hé.

Deze Quantum Top Gipsy F zorgt voor veel aanbeten.

Ik sta op acht en dat ronde getal eerst behalen lijkt me wel wat. Hmmmm, zou het zijn omdat de wind nog wat meer aan het uitkomen is en de vis nog wat dieper zit, en ik hoog gevist geen beet meer krijg? Even uittesten maar.

Ik diep de Tiny-Buster op. Dit is een mini-jerkbait waar ook de grote roofvis vaak moeilijk kan van afblijven. Het is zijn eerste Spaanse kans die hij krijgt, en hij grijpt die ten volle aan. Hoog gevist levert het me aanvankelijk ook geen beten op. Als ik het kleine ding echter eerst een seconde of twee laat zinken, zit het blijkbaar op de juiste diepte. Het levert me nog wat losschietende, maar ook mijn twee laatste vissen op.

Mijn laatsten komen op de Tiny buster.

Net na Toms triomfantelijke kreet: “Here comes number ten” kan ik namelijk net hetzelfde roepen. On-afgesproken was het al voelbaar geweest dat hij me vandaag op aantallen wou verslaan. Het is voor mij dus extra leuk dat ik de gelijkmaker kan binnenhalen.

Ik houd het nu voor gezien, en laat me op de ondertussen stevig aangewakkerde wind weer afzakken naar het ondiepe. De rest van de afstand gaat weer te voet, het scheenbeen, weet je wel. Met de wind mee hoor ik Tom dan plots nog triomfantelijker roepen dat hij er nog één aan heeft. Ik zie hem van ver springen, en hoop stilletjes dat hij er alsnog af gaat.             

Jumping Jack Flash.

Dat gebeurt niet en Tom straalt. “Verschil moet er zijn hé Birdy”, roept hij me toe. Het is een sneer die ik met veel plezier terug kaats als we ’s avonds het totaal van de trip optellen, want daar ligt hij 4 stuks achterop.
 
Maikel komt vandaag aan het meeste vissen. De twaalf stuks op veel diverse manieren gevangen gaven hem veel voldoening. Opnieuw had de goedkope Chinees voor vis gezorgd op het wijd. Dit keer was het de onverknipte versie geweest die had bewezen dat kunstaas niet altijd duur moet zijn om te vangen.

De onverknipte Chinees.

Het is nu over, ons wacht de niet-aanlokkelijke taak van inpakken, en wegwezen. Gelukkig hoef ik me niet te bekommeren om de bellyboat, en aanverwanten. Een laatste keer werkt gids Justo dit karweitje voor me af. De man heeft zich prima van zijn taken gekwijt.

Het is overduidelijk dat hij liever zijn klanten laat vangen dan dat hij zelf vist. Moesten er mensen zijn die graag van zijn diensten gebruik willen maken, dan is hij te bereiken via: extremapredatorfishing@gmail.com of surf even naar hun site: http://www.extremafishingspain.com.

Ik hoop dat die kans zich (ook nog voor ons) nog lange tijd zal kunnen voordoen, want er is in de Spaanse politiek veel heisa rond het gegeven om alle uitheemse dieren om zeep te helpen. Dat daar de snoek, de blackbass, de meerval, snoekbaars en baars bij horen, is voor de sportvisserij geen goed nieuws.

Economisch gaat het in die streek al niet zo goed en als de sportvisserij ook al zou wegvallen, zou dat nog maar eens een klap zijn voor deze mensen. Wie zich een beetje in deze problematiek wil verdiepen verwijs ik naar de FB van de visgids: “Justo Ramos Camarero”. Je vind er ook stukjes waar je een petitie kunt ondertekenen tegen het doden van deze niet inheemse vissen.

Jammer dat wij een niet zo goede weerweek troffen, maar ja dat zal wel altijd het probleem blijven als je een buitenlandse vistrip plant. De week na ons vertrek was het normaler weer, en werd er uitstekend snoek en blackbass gevangen. Er kwamen ook diverse karpers op kunstaas. Visgids Craig stuurde ons een filmpje van die week met zijn vangst van een 30lbs+ karper.

Het moet spannend zijn om op een lichte hengel dat soort van sterke vissen te drillen. Het zal echter voor een volgende keer zijn. Dan gaat zeker ook de vliegenlat mee, want die Iberische barbelen op de vliegenhengel moet de max zijn.

Zonsondergang boven de badkuip.

Maar dit laatste 'badkuipje' van vandaag doe ik dan zeker ook opnieuw aan, op jacht naar de ‘kleine’ blacks. Jammer dat het niet aan mijn achterdeur ligt, want ik zou er met plezier vaak gaan genieten van de plaatselijke zonsondergangen.