Eerste nachtvorst een feit

In vrijwel het gehele land heeft het de afgelopen nacht licht gevroren. Gelukkig bleef de temperatuur hier rond de twee graadjes hangen dus houd ik nog effe moed voor een volgende zeebaarssessie! Misschien wordt dat aanstaande woensdag als de weergoden zich tenminste aan hun woord houden. Met een zwakke west-noordwesten wind moet het te doen zijn. 

 

Vorig jaar ving ik vanaf de kant (tijdens de 'strijd' om mijn Sinterklaas baars) de laatste stekel op 31 november en verspeelde ik de allerlaatste vis op 2 december. Of ik dit jaar ook zo fanatiek zal blijven weet ik nog niet maar dat ze hier in het Europoortgebied nog steeds rondzwemmen is wel zeker!

 

Afgelopen vrijdag zag de windverwachting er goed uit dus werd er niet getwijfeld en voeren we rond 06.00 uur de haven uit op weg naar misschien wel het laatste zeebaarsavontuur van dit seizoen. Bij aankomst bleek dat we niet de enige boot waren. Terwijl een waterig zonnetje door de laaghangende bewolking probeerde te prikken werd al snel duidelijk dat de eetlust van onze stekels niet optimaal was! Sterker nog, na een aantal stekken fanatiek te hebben afgevist stond de teller nog steeds op nul aanbeten! Zouden ze al zijn weggetrokken of…? 

 

Een waterig zonnetje probeerde door de laaghangende bewolking te prikken.

 

Dat is en blijft altijd weer de vraag waar je geen antwoord op krijgt. Het is een kwestie van zoeken en doorzetten. Aan het eind van zo’n dag worden de prijzen verdeeld en kun je de balans opmaken. Na vier uur 'aanbeetloos' te hebben rondgevaren zakte de bekende moed ons toch wel behoorlijk in de schoenen!

 

Ineens ging het effe los...

 

De andere twee bootjes hadden inmiddels de handdoek in de ring gegooid en die van ons lag eigenlijk al klaar, toen we besloten toch nog één keer terug te gaan naar de stek waar zowel de andere boten als wij deze ochtend waren begonnen. Als we onze dieptemeter moesten geloven bevond zich nu wel degelijk een berg vis op deze stek. Dat gaf de burger weer de nodige moed, zeker toen we precies een halve minuut later allebei met een kromme hengel stonden! 

 

Was deze dag de kers op het toetje?

 

Na vijf uur vissen konden we eindelijk onze eerste aanbeten noteren! Het bleek al snel om twee dikke vissen te gaan dus onze dag kon eigenlijk al niet meer stuk. Onze dieptemeter had het gelijk aan zijn zijde want keer op keer werden zowel onze pluggen als shads getorpedeerd door zware vissen. Ruime zestigers afgewisseld door enkele vissen die de 80 centimeter aantikten. Was dit dan onze bekende kers op ons toetje…?

 

Rond drie uur besloten we weer richting haven te varen.

 

Na ruim een uur supersport was de prettrommel weer leeg en moesten we het doen met een enkele zeebaars die ons kunstaas tot vlak aan de boot volgde om daarna weer snel in de diepte te verdwijnen. Het was inmiddels drie uur geworden en compleet voldaan werd dan ook besloten om op ons gemakkie de haven weer op te zoeken.

 

Wie weet kunnen we het aanstaande woensdag nog een keer dunnetjes overdoen!?

 

Stekel ze,

Joop.