Weerspiegeling 87: Een mooi avontuur, maar nog steeds geen vis.

Door Fishing Guide Johan

Hoewel ik niet genoeg krijg van het vissen, tonen de vissen geen interesse in mij of de aangeboden aasjes. Dit is een verschijnsel dat nu al te lang aanhoudt. En als het nu zo was dat ik de enige zou zijn die vaker visloos blijft, ik zie mijn maten eveneens worstelen.

Een aantal keren ben ik alleen op stap geweest, maar ook de trips in gezelschap leverden doorgaans niets op. Dit maakt de uitdaging echter alleen maar groter.

Alle tijd om bij te kletsen.

Ook heb ik veel gidsdagen gecanceld vanwege het weer. Misschien maar beter ook zo, nu het zo moeizaam blijkt te gaan. Gelukkig lijkt er nu beter weer aan te komen, hoewel de  temperaturen nog tegen vallen. In ieder geval wil voor het gesloten seizoen de goede dagen optimaal benutten.

Vandaag ga ik weer eens iets geheel anders doen. Daarvoor kan ik mijn eigen uitrusting thuis laten. Frans heeft mij, naar aanleiding van de nieuwjaarswens, maanden geleden, uitgenodigd eens bij hem in te stappen. Wij kennen elkaar al jaren en waren vaker samen op stap. Ik herinner me nog de dagen dat we vanaf de kant visten en mooie avonturen beleefden. Ook met de boot hebben we leuke ervaringen gedeeld.

Nu mag ik bij hem opstappen en het enige dat ik meeneem is mijn tas met proviand en wat kleding. Het regenpak kan direct aan en ik weet dat op dit pak kan vertrouwen. Flink wat kleren eronder moeten me warm kunnen houden. Ook mijn hoofd pak ik direct goed in, want die koude wind, in combinatie met de buien die overkomen, maken het noodzakelijk.

We nemen niet teveel tijd op de kant om bij te praten. Dit kan tijdens het vissen wel. We gaan op grote snoek met giga aas. Iets wat ik wel vaker heb gedaan, maar minder imposant dan hetgeen Frans nu tevoorschijn tovert. Ik ken dit formaat kunstaas wel, maar heb het nooit zelf aangeschaft. Ook nu heb ik die neiging niet, maar het vaker inzetten van mijn groot en zwaar materiaal wordt wel gestimuleerd.

De boot gaat te water en ik houd hem netjes van de kant, want het klotst aardig. Als Frans de auto en trailer heeft geparkeerd en naar de kant kom, pik ik hem op. Dan varen we naar onze bestemming, die eigenlijk vlak voor onze neus ligt. We tuigen we hengels op en voorzien ze van een grote hap. Deze moeten de actieve snoeken verleiden tot een aanbeet. Frans is ondertussen weer de kapitein.

Er is ook nog wat te kiezen!

De side planer boards liggen klaar om op de lijn te worden gezet en als het kunstaas ver genoeg uit staat, gaan ze op de lijn en brengen het aas op grote afstand van de boot. Niet veel later worden er vier mooie lijnen door het water getrokken en bestrijken we een flink stuk water achter de boot. Zo creëren we een goede kans op ontmoetingen met esox lucius.

Wij zijn er klaar voor en gaan in gesprek, zonder de hengels uit het oog te verliezen. Omdat we elkaar geruime tijd niet hebben gezien en gesproken, hebben we heel wat bij te praten. Onze wederzijds beelden en ervaringen sluiten goed op elkaar aan en maken plaatjes compleet en begrijpelijk. Leuk vind ik het ook te vernemen dat Frans andere kanalen gebruikt om zijn kennis op te doen en te verspreiden, dan ik. Hoewel ik mezelf niet als digibeet beschouw, zie ik wel dat de keuzes, die ik bewust maak overigens, leiden tot verschillende wegen.

Ik heb er vrede mee en wil dit zo houden. De manier waarop en het materiaal waarmee Frans vist spreken voor zich. In gedachten laat ik mijn eigen spullen de revue passeren en zie geen drang hierin iets te veranderen. Bovendien heb ik nog zoveel spullen liggen die nog nooit zijn gebruikt, dat aanschaf van nog meer en veelal dure spullen, niet in overeen stemming zijn met het huidige niveau van mijn hebzucht. Ik heb eigenlijk niets meer nodig!

Tijdens de lunch, in de luwte, mogen ze even uitrusten.

De dieptemeter geeft Frans een mooi beeld van de trajecten die hij kan varen, met behoud van voldoende diepte, zodat het aas de grond niet raakt en feitelijke alleen actieve vis kan worden bereikt. Daarom ligt die enige andere visboot dan ook danig in de weg. Juist op een smal diep stuk menen zij hun verticale aasjes in te moeten zetten. Dus maken wij een extra rondje en zien dan dat zij voldoende ruimte hebben gemaakt om hen met onze breed uitstaande lijnen te kunnen passeren.

De bevestiging dus dat deze visserij in de drukke tijden op het water uitgesloten is. Je hebt veel ruimte en diepte nodig en die heb je zomers domweg niet. Anderzijds heb je in dit jaargetijde dus wel de kans erop uit te trekken, waar je voor uitsluitend verticalen, thuis zou blijven.

Op de dieptemeter zien we prachtige bogen in het diepe water, maar dan bij de grond. Passieve vissen dus en daar zijn we niet naar op zoek. Spannend is het een paar keer als we zien dat ons aas wordt gevolgd. Dit kan natuurlijk alleen maar voor het kunstaas dat zich dicht bij de boot bevind. Maar het gebeurt dus wel en dan waarschijnlijk niet alleen bij datgene dat voor ons zichtbaar is. Teleurstellend is het de vis telkens weer weg te zien draaien of zich weer laten zakken.

De tijd van de voorjaarsstormen.

Wij hebben verder heel veel tijd om ons te vermaken met het verorberen van slaatjes, koeken en soep. Beiden hebben we het e.e.a. meegebracht en maken het gezellig. Frans heeft één keer een tik op een hengel waargenomen en daar blijft het bij. En af en toe krijgen we een bui over ons heen, die afhankelijk van de richting waarin we varen, harder aan komt.

Wanneer het ene planer board niet meer goed wil volgen, halen we alles binnen halen om te zien wat er aan de hand is. En jawel, ons vermoeden klopt, er is een lijn gehaakt. Het blijkt om een karperlijn te gaan en de flinke bonk lood met haak komt al snel binnen. Wij willen de hele lijn uit het water verwijderen en beginnen deze binnen te halen, hetgeen een eindeloze missie blijkt te zijn.

Er komt werkelijk geen eind aan. Wij turen de oevers af om te zien af we niet de spoel van een molen staan leeg te trekken. Niet dus! Ligt er dan een hengel onder water, waarvan de lijn komt? Er lijkt geen eind aan te komen, maar gelukkig houdt het eindelijk op. Zo dit is de moeite waard zeg en wij zijn blij dat we dit hebben kunnen verwijderen, want dit hoort hier echt niet thuis.

Aan het decor mankeerde niets.

Hierna zetten we nog geruime tijd door, echter zonder enige actie. De kou begint ook meer en meer door te dringen en wij besluiten dat het mooi is geweest. De heftige luchten zeggen ons dat het weer ook niet snel meer zal veranderen en wij besluiten de boot uit het water te nemen. Daarvoor halen we eerst alles binnen en ruimen het op.

Ik zet Frans weer af op de kant en wacht tot de trailer gereed staat om op te varen. Met de fenders aan de achterzijde weten we de boot van de kant te houden en even later ligt deze perfect op de trailer. Niet veel later nemen we afscheid en spreken we af het nog eens over te doen, waarschijnlijk met andere aasjes en met mijn boot. En zo houdt ik lol in  het vissen en alles dat dit met zich brengt.