TotalFishing

Eén jaar op stap met de Tomasco (deel 5)

Door Johan Caneel

Zo af en toe stapt Oscar een keer aan boord. Wie kent hem niet; de man van Lureparts! We zagen weer uit naar een fijne visdag en ik kan je zeggen dat dit in gezelschap van Oscar geen enkel probleem is. Het werd inderdaad een feest. De zon deed ontzettend zijn best ons het leven zo heet mogelijk te maken.

Wij konden dit wel waarderen en de vissen raakten er deze dag evenmin door van de wijs. Aan het einde van dag stond de teller op 20. We vonden onze vissen overal en aangezien het bleke huidje van Oscar in bescherming moest worden genomen, zochten we schaduw waar mogelijk. Die schaduw was er nauwelijks, maar waar de schaduw was. daar was ook de vis.

Een echte 'kloenker'.

Zo hadden wij een feestje, die werd bekroond met een echte 'kloenker', zoals Oscar en Frans kapitale baarzen noemen.

Reinier kwam zoals zo velen op herhaling. Met dit verschil dat hij nu niet zijn eigen Marcraft meebracht. Hij wilde ook wel eens in een Tomasco varen. We hadden al allerhande wateren samen bevist, telkens om andere technieken en wateren te leren kennen.

Ook meerdere roofbleien.

Nu gingen we een rivier op om ons te kunnen richten op het brede scala aan vissen dat er gevangen kan worden. En daarin werd Reinier niet teleurgesteld. Behalve snoek, baars en snoekbaars, kwamen er meerdere roofbleien aan boord.

Reinier is iemand die ver gaat in het vissen en dan bedoel ik dat hij geen kans onbenut laat om de vissen aan de schubben te komen. Behalve dat hij graag kennis neemt van alle mogelijkheden en technieken in Nederland, gooit hij ook regelmatig een hengeltje uit in het buitenland. De platen van de mooie resultaten daar deelt hij dan weer. En daarmee wordt tevens weer gesprekstof voor een volgende trip aangeleverd.

Van een collega kreeg ik het verzoek om een Franse gast mee te nemen. Die collega was niet in de gelegenheid hem een hele week te bedienen en daarom nam ik een dag over. Omdat Mark speciaal voor de snoekbaars kwam, zocht ik een getijdenrivier op, zodat ik vrijwel verzekerd was van stroming.

Maar het leek wel of de snoekbaars volkomen was verdwenen en hetzelfde gold voor de stroming. Ik legde een flinke aftstand af met de boot om goede stekken te bereiken. Ondertussen streed Mark met de stekende zon. De pet die hij van mijn collega had gekregen, had hij niet meegenomen en de zonnebrandcrème evenmin.

Een steeds roder wordend hoofd.

Zijn hoofd werd als maar roder en die stak hij voortdurend in het water. Eindelijk wist ik een paar vissen te vangen, maar het ging er natuurlijk om dat mijn gast zou gaan vangen. Plotseling zag ik dat er enige stroming op de rivier kwam en voer direct naar een vertrouwde stek. En daar vingen we beiden in korte tijd enkele stevige snoekbaarzen.

De aanbeten waren zo hard dat Mark me kenbaar maakte dat hij ze tot in schouder voelde en dat dit gevoel geruime tijd aanhield. Plotseling was het ook weer over met de aanbeten en hadden we onze kans toch maar mooi benut. Ik denk dat Mark zich deze dag nog wel enige tijd zal herinneren, al was het alleen al vanwege de zon op zijn hoofd!

Als visgids heb ook wel eens de behoefte alleen op stap te zijn. Dat biedt me de mogelijkheid me helemaal op het vissen te concentreren en nieuwe dingen uit te proberen.

Aan kleine plugjes ving ik een mooie variatie aan riviervis: winde...

Zo’n dag diende zich aan toen twee gasten op het laatste moment afhaakten. Dan ben ik genegen om te kijken welke kansen/ mogelijkheden mij dit biedt. In dit geval viel de keuze dus op de dag alleen.

...snoekbaars...

Ik heb zitten dropshotten op de grondels. Het hengeltje dat ik eens aangereikt had gekregen om te testen en ik veel te slap vond, bleek voor deze visserij erg geschikt. Ieder klein trillinkje kwam door.