Eén jaar op stap met de Tomasco (deel 4)

 

Door Johan Caneel

 

Ook Frank behoort tot de vaste gasten. Hoewel hij zelf een visboot heeft en deze regelmatig in de Nederlandse wateren laat zakken, wil hij af en toe helemaal relaxen. Dan laat hij de zaak de zaak, rijdt naar Nederland en stapt in. Voor zijn natje en droogje wordt dan gezorgd en hij kan volledig genieten van hetgeen ik hem voorzet.

 

De locaties verschillen en dat maakt het vissen voor hem nog aantrekkelijker. Hij is gewoon een hele goede visser die verschillende technieken beheerst en zijn uitrusting geeft daar ook blijk van. Met hem heb ik dan ook al hele mooie vangsten mogen meemaken. De enige meerval die tot nu toe bij het gidsen in de boot kwam had zijn plugje uitgezocht.

 

Frank met de enige meerval toe nu toe tijdens het gidsen...

 

Zoals iedere gast, en ongetwijfeld ook iedere gids, anders is, zo zijn ook de visdagen anders. Met Frank spreek ik weer over geheel andere dingen dan met de meeste andere gasten. Ik ben dan ook blij dat ik dit 'werk' mag doen. Het brengt me heel veel, vooral in de persoonlijke kontakten. Op een beurs heeft iemand me wel eens gezegd dat ik geen doorsnee visgids ben.

 

...en met een snoekbaars.

 

Blijkbaar is er dus een soort stereotype.. Dat ik nu volkomen mezelf en mijn eigen product kan zijn is pure rijkdom. Dat ik daarbij mensen als Frank ontmoet, onderstreept die gedachte.

 

Mike en zijn zwager Glenn zijn ook al een paar keer mee geweest. Mike komt uit Amerika en zijn vriendin woont in Nederland. En als hij hier is, dan moet er ook worden gevist. Eerder hebben we tijdens de winter een mooi kanalenstelsel bezocht, maar nu gaan we het grote water op. Het werpend vissen is Mike vertrouwd. En dat laat hij zien, want er komen enkele mooie vissen aan boord. Niet zo groot als enkele dagen eerder met mijn vismaat Lucien, maar zeker de moeite waard.

 

Er moet worden gevist en gevangen.

 

Pris wil samen met een vriend hetzelfde water op als een jaar geleden. Die dag kreeg ze van d’r zus cadeau. Ze vond het helemaal geweldig en was zeker niet bang voor de snoeken die we vingen. Toen had ik haar opgepikt bij een station, waar ze met de trein naar toe kwam. Nu was het een tankstation langs de snelweg waar we elkaar ontmoeten.

 

Bij de helling aangekomen zag ik dat erg druk zou worden deze dag. Vandaar dat ik in overleg met de veerbaas aangaf dat de auto’s beter een stuk verderop geparkeerd konden gaan worden. Ondertussen bracht ik de boot in gereedheid. Ik hield al rekening met een periode slecht weer. Maar voor het zover was vingen we snoeken. 

 

Zeker niet bang voor de snoeken die we vingen.

 

Ik rekende erop dat er geschikte regenkleding voorhanden was, maar dit pakte anders uit, evenals het tijdstip dat het slechte weer zich aankondigde. Een simpele plastic 'jas' kwam tevoorschijn Ik zat echter nog een flink eind van de brug, die ik in gedachten had om te schuilen. Dus snel alle spullen ingepakt en varen.

 

Maar die brug hielp niet, want de wind gierde er onder door. Pris wilde wel terug want ze kreeg het steenkoud! Dit was echter geen optie. Gelukkig had de gids nog een andere oplossing: de kroeg een eindje verderop langs de dijk.

 

Relaxed terugvaren/vissen.

 

Daar warmden we ons op met allerhande 'verwarmende' drankjes en een warme hap. Daarna scheen de zon opnieuw een konden we relaxed terugvaren/vissen. Enkele baarzen kwamen nog een kijkje nemen aan boord. En daarmee kwam een einde aan een wispelturige dag.

 

Voor meer informatie kijk op: Visgids Johan