Eén jaar op stap met de Tomasco (deel 3)

Door Johan Caneel

 

Casper was een jaar eerder, eveneens met zijn zoontje, mee geweest. Het was koud en we moesten toen hard werken voor een vis. Nu wilde hij samen met een vriend komen. Ik koos een klein maar mooi water en nam voor het eerst twee gasten mee in de Tomasco. Wat een genot zeg, zo’n brede boot.

 

Ik kon moeiteloos naar voren lopen, om bijvoorbeeld de Minn Kota te water te laten. Het werd een superdag!  De mannen kenden het water van het varen, maar hadden geen idee hoe het te bevissen. Nu zijn ze een stuk wijzer, maar of ze de tijd hebben gevonden die kennis in de praktijk te benutten is de vraag. Beiden zijn erg druk met hun werk en dan is het natuurlijk heerlijk als je in kunt stappen en alles voorhanden te hebben. 

 

 

Toen kwam dat moment dat René aangaf dat zijn kikker vast was geraakt bij het werpend vissen…… Ik nam de hengel over en voelde direct waaraan hij vast zat. Dus gaf ik de hengel terug met de uitnodiging om een grote vis te gaan drillen. Dat gezicht en daarna de spanning tijdens de dril. In één woord geweldig. 

 

 

Wanneer de metersnoek eindelijk is geland, begint het poseren. Dat is dus nog niet zo makkelijk. Eerst de kieuwgreep en daarna het ondersteunen en presenteren van de vis. Daar heb ik inmiddels een manier voor ontwikkeld en dan zien de platen er al snel een stuk beter uit. Het allermooiste is misschien nog wel het terugzetten. Met beleid wordt de vis te water gelaten en als het voldoende op krachten is, mag ze weer gaan. Terug in haar element, waar ze hoort.

 

 

Het bleef zeker niet alleen bij deze vis, want behalve meerdere snoeken, kwamen er ook baarzen,snoekbaarzen en een roofblei in de boot. 

 

 

Eduard komt ondertussen vrijwel iedere maand aan boord en zijn dagkaarten zijn al lang ingewisseld voor een vispas. Nu kunnen we op veel meer wateren terecht en die keuzevrijheid is wel zo prettig. Eduard is iemand die altijd staat te popelen en die als geen ander weet dat garanties op vangen niet bestaan. Eerder was hij ook een verwoed jager, met veel ervaring in Canada, maar ook in zijn eigen woonomgeving.

 

 

Deze vorm van jagen heeft hij vaarwel gezegd. Hij is een echt natuurmens en richtte zich destijds vooral op het waarnemen en weloverwogen selecteren van dieren die in aanmerking kwamen voor een trefzeker schot. Ik waardeer zijn overstap en zijn voorkeur voor het catch & releaseprincipe, want het jagen is voor mij altijd nog een onomkeerbare handeling met de dood tot gevolg en niet mijn ding.

 

 

Ik kreeg onlangs drie boeken over het leven en de jacht in Canada in handen gedrukt. Het maakte me nieuwsgierig en nu lees ik met veel belangstelling over de ontwikkelingen op jachtgebied daar in de achterliggende decennia en vooral over de beleving en avonturen van de betrokkenen. 

 

 

Graag neemt Eduard vrienden mee en wil met hen het plezier in het vissen en het genieten van de natuur delen. Zijn vrienden vis zien vangen, is voor hem zo mogelijk nog belangrijker dan dat hijzelf vangt. 

 

Voor meer informatie kijk op: Visgids Johan