Een dag met hindernissen
Door Berthil Bos
Je kent het waarschijnlijk wel, er zijn van die visdagen waarbij het niet allemaal van een leien dakje gaat. De ene keer verspeel je om de haverklap kunstaas of werp je de ene na de andere pruik en de andere keer zijn er weer andere irritaties die de gehele dag aanhouden. Toch kan je uit een dergelijke dag je leer momenten halen of zijn de daarop volgende sessies ware geluksdagen.
Afgelopen week was er weer een dergelijke dag die ook wel weer een goed moment in zich had. Ik zou een dagje het grote water opgaan met vismaat Peter, om Esox Lucius uit de tent te lokken. Dat het een dag met veel hindernissen zal worden, was vanaf de trailerhelling eigenlijk al te merken.
De jachthaven, waarvan we dachten dat deze vroeg open zou zijn, deed zijn poorten een uur later open...We konden ons in ieder geval in alle rust voorbereiden. Dachten we tenminste, want na een snelle ter water lating, toen we uiteindelijk konden traileren, vergeet Peter zijn lichtbalk, die hij op de boot had gelegd eraf te halen en deze dondert er dan ook snel af en is beschadigd.
De auto wordt weggezet en even later varen we het water op en bij de eerste worp gooi ik een pruik waar je met recht U tegen kan zeggen. "De dag begint goed" zeg ik tegen Peter, die zijn eerste volger probeert te triggeren.
Ook dit lukt niet en wat we ook proberen, geen enkele vis laat zich meer zien. We gaan naar een volgende stek, maar die is niet zo eenvoudig te vinden, want nu is de GPS van slag, wat het op een dergelijke plas allemaal wat moeilijker maakt.
Eenmaal op de plek, komt de eerste aanbeet op mijn shad, die ik nog net door de dichte planten kan sturen. Natuurlijk mis ik deze na een dergelijk dramatisch begin. We kijken elkaar aan en vragen ons af wat er nog meer kan gebeuren.
Dit hadden we niet mogen zeggen, omdat ook de Electro of beter gezegd de I-Pilot er de brui aan geeft. We beginnen er zowaar om te lachen en dat is geen goed teken. De wind blaast natuurlijk ook nét van de verkeerde kant, waardoor mooie driften moeilijk te maken zijn.
Maar goed, we laten ons niet kisten en ook deze hindernis wordt genomen. Omdat er nu eigenlijk niets meer stuk kan gaan, geeft dit ons een goed gevoel en er wordt geconcentreerd verder gevist.
Zelfs de foto’s hebben last van deze dag vol hindernissen.
Ik hou tijdens het vissen altijd mijn omgeving in de gaten, want dat helpt mij bij het vinden van de snoek als deze actief is of de aasvis verraadt zich. Nu trekt iets anders de aandacht. Een eind verderop zwaait iemand naar ons, die met zijn boot ligt aangemeerd bij een eiland op dit water.
We varen er voor de zekerheid maar naartoe, want je weet maar nooit wat er aan de hand is. Op het water dien je elkaar te helpen als dit nodig is en het is maar goed dat we even zijn gaan kijken.
Wie goed doet, goed ontmoet.
Twee mannen liggen hier al een tijdje met motorpech en de jachthaven die ze gebeld hebben, heeft nog geen boot tot zijn beschikking om te helpen. Dat wij ook al geruime tijd de grootste pech hebben vertellen we maar niet en we nemen het oude kruisertje op sleeptouw.
We hebben de heren netjes afgeleverd in de haven en kunnen na anderhalve uur verder gaan met de speurtocht naar snoek. Ondanks dit tijdverlies en een pijnlijke arm van het touw vasthouden, zijn Peter en ik tevreden met de hulp die we konden aanbieden en die je altijd MOET geven.
Na dit sleepavontuur zijn de visgoden ons ineens beter gezind en beginnen we ondanks het materiaalpech toch nog leuk te vangen. Hoe zeggen ze dat ook al weer, ‘’ wie goed doet, goed ontmoet’’ geldt ook in de hengelsport.
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
