TotalFishing

Drie uurtjes Landtong

Door Willem

.......wel, niet, wel niet. Eigenlijk was ik erg moe en was het wijs geweest lekker te gaan slapen. Maar met de deceptie van afgelopen zaterdag nog vers in het geheugen (strandvissen met oostenwind en zonder branding is oliedom), moest er deze week vis op de kant komen. Om hier zoveel mogelijk zeker van te zijn, koos ik voor het ondiepe stuk van de Landtong: in het donker bijna altijd vangst verzekerd.

Om kwart voor tien reed ik van huis weg, twijfelend of mijn bed geen betere optie was geweest. Even snel aas oppakken op de zaak. Gelukkig was er een bestelling niet opgehaald, waardoor ik toch voldoende mee kon nemen voor een paar uurtjes. Binnen vijf minuten na aankomst stond de feeder in de steun. En niet veel later de strandhengel voor de langere afstand.

Het eerste uur een paar mooie tikken, maar bij het binnen draaien geen vis en wel veel wier. Verder eenmaal onderlijn in de knoop met de gevlochten lijn, eenmaal de wartel van mijn loodje afgebroken, eenmaal de feedertop het water in gegooid, eenmaal het toplichtje afgegooid. Zo'n uurtje dus… "Nee toch," dacht ik, "had ik beter….."

Maar het tij zou keren. Het begon met een langdurige aanbeet op de strandstok. Bij het binnen draaien bleek het om de kleinste zeebaars van Nederland te gaan.

Na het terugzetten de feeder opgepakt, die de op één na kleinste baars van Nederland opleverde. Vis is vis denk je dan, maar hier dekken we de tafel niet voor.

Bijna klokslag twee uur voor hoog water een paar klappen op die feeder waar je U tegen zegt. Zou het toch gaan gebeuren?

Wat draait dat zwaar dacht ik. Maar toen de trillerige weerstand van een platvis die zich rond trekt. Tong! twee stuks en ruim aan de maat. Dat valt alvast niet tegen! Snel in de emmer en de lijn terug het water in. Ook de strandhengel stond flink te stuiteren. Maar bij het binnendraaien, geen vis.

Dit ging zo een paar keer door. Nog een keer van onderlijn gewisseld met grotere haken, want het kon ook baars zijn die niet goed haakte. Die hoorde je trouwens overal jagen, kort voor de kant.

Drie mooie klappen op de feeder en weer een maatse tong! Die onderlijnen van Pim werken zeker. Steeds haalde ik op het zelfde plekkie, nog geen 40 meter uit de kant, een mooie maatse tong naar boven, wat best aardig sport geeft op een feederhengel.

De strandstok ook maar eens wat dichterbij en ook daar kwam een tongetje op. Deze mocht weer zwemmen. Na een druk uurtje tong trekken vond ik het welletjes en ging de vis schoonmaken, dan geeft het thuis niet zo'n troep. Net toen de laatste weer terug de emmer in ging, twee zaklampen op de dijk.

Ojee, dacht ik, die ene was exact 24 centimeter, maar zonder kop niet meer natuurlijk. Gelukkig waren meneer en mevrouw agent niet uit op pesterijtjes. Na een korte meetsessies nam hij van me aan, dat ondermaatse vis echt terug gaat. Wellicht dat de zichtbare meetlat op mijn koffer en opgeruimde stek hieraan hebben bijgedragen.

Nog terwijl we stonden te praten boog de feeder als een hoepel zo krom. Een paling en een flinke krab. In vertrouwen dat ik de paling zou terugzetten vertrokken de agenten.

In gedachten inventariseerde ik nog even de vangst voor het verslag: acht tongen, waarvan zeven maats en een zelfs 35 centimeter en lekker dik, twee kleine zeebaarsjes, twee botten, een paling en twee noordzeekrabben. Niet slecht voor drie uurtjes vissen.

Vanavond even rust en morgen weer met de dobber op de baars.

Groet Willem

Tip: De feederhengel was steeds beaasd met kleine stukjes half rottende zagers! (en natuurlijk aan Pim zijn verzwaarde onderlijn, welke gewoon weer mee naar huis ging.)