TotalFishing

Denemarken, april 2010 en een paar weken later (slot)

Tekst en fotografie: Jelle

Twee magere dagen van vissen liggen gelukkig achter ons en het lijkt allemaal een beetje aan te trekken. We komen weer een beetje in de zeeforel en kunnen de week toch nog met een goed gevoel afsluiten, zeker gezien de toch wat taaie omstandigheden.

Bijna alleen maar wind vanuit het oosten.

Donderdag keren we terug naar de stek waar we vertrouwen in hebben. “Gewoon blijven staan,” zeg ik tegen mezelf, “ze moeten vanzelf een keer langskomen in de aankomende uurtjes.” En zo gebeurde gelukkig ook. Eindelijk weer eens even die hengel lekker krom krijgen en wat gestomp voelen. Heerlijk, heb ik best gemist de afgelopen dagen.

Binnen een kwartiertje tijd drie vissen achter elkaar en nog een kolker die de vlieg niet goed doorpakte. Maakt ook niet uit, het is weer goed zo. We keren voldaan terug naar huis, lasagne eten… kijk ik naar uit.

Een paar vissen maken al snel een paar vrijwel kale dagen goed.

Vrijdag wordt met een knap aantal vissen een heerlijke afsluiter. Ruud ving nog een prachtvis in topconditie van 52 en zelf nog een tweetal vijftigers gelost vlak voor m’n neus. Ze hingen even, maar wisten zich al snel te ontdoen van de haak. Jammer, maar heb ze in ieder geval nog even van dichtbij mogen bekijken.

Met een magere zon was het toch knap koud en bijna klappertandend ging ik toch maar door omdat de aanbeten aanhielden.

Het was een heerlijke week, zeer zeker. Toch gingen we nog niet geheel tevreden naar huis. We waren te vroeg, een knap aantal weken te vroeg. We moeten over enkele weken teruggaan om betere omstandigheden en mogelijkheden te treffen.

Begin mei keren we dan ook terug. Nu voor een aantal dagen, geen gehele week. We startten de eerste dag met behoorlijk mooi zeeforelweer. Niet teveel wind, af en toe een zonnetje en overwegend bewolkt. Het is al veel beter dan een paar weken geleden, én… snel verscheen de eerste zeeforel al aan de haak. Zou het uitkomen waarop we hoopten?

Zou het brengen waarop we hoopten?

We kregen ook gigantisch veel missers en al snel kwamen we te weten dat die afkomstig bleken te zijn van geep. Landen lukte nog niet, maar we zagen ze wel! Hartstikke leuke vis om er zo bij te hebben, zeer zeker. Houdt je in ieder geval de hele dag scherp! Ondertussen vingen we ook enkele prachtig zilveren zeeforelletjes en Ruud pakte, net als ik, uiteindelijk de eerste geep op de vlieg ooit.

Prachtige dieren met behoorlijke kracht.

Moet geweldig zijn om te vangen op een viertje of vijfje.

De volgende dag liep ik een stern of visdiefje tegen het lijf. Even de hengel aan de kant en neerknielen op het kleine bruggetje om de camera te pakken. Vind dat prachtig om zo’n dier in z’n element te zien. Kijken hoe ie z’n prooi benadert en zich vol erop stort. Vaak tevergeefs, soms met succes.

Geduldig kiest hij zijn doel…

… om vervolgens met een noodgang naar beneden te gaan.

Met de vleugeltjes nog net boven water was het afwachten of hij te pakken heeft gekregen waar hij voor dook.

Dit keer met een lege snavel terug de lucht in.

Om vervolgens weg te vliegen omdat ik toch wel heel dichtbij kwam.

In de middag werd al binnen enkele worpen, op een nieuwe stek, een haast kogelronde, maar perfect uitziende 55-er geland. Het begon er echt op te lijken dat de vis veel actiever was. Het water voelde ook aanmerkelijk warmer aan en er was ook meer voedsel in het water te zien. Ook een prachtig getekende 45-er volgde al snel vanaf dezelfde plaats. Super om zo even heerlijk in de vis te zitten.

Op de laatste visdag pakte Ruud al direct een zeeforel, waarvan we eerst dachten dat het geep zou zijn, ze zaten er tenslotte behoorlijk dik. Een knappe exemplaar van boven de 50 in mooie conditie. Even een plaatje schieten en weer terug het water in. Al snel bleek zeeforel aan de andere kant te trekken.

Een dappere vijftiger in blije handen.

Diezelfde middag weer teruggegaan naar onze vertrouwde punt, of beter; de punt waar we een enorm vertrouwen in hadden. Had al een paar aanbeten van een geep gehad en een vis gehaakt waarvan ik vrijwel zeker was dat het m’n dikste ooit was. Een tiental meters lijn verlieten de reel in korte tijd en het voelde zwaar en krachtig.

Minuten gingen voorbij en de vis kwam dichterbij… geep… in de zij gehaakt. Niet te geloven wat voor een kracht zo’n dier kennelijk kan ontwikkelen wanneer ie zo gehaakt is, echt bizar. M’n droom was dus voorbij, de geep werd ontdaan van de haak en teruggezet.

Onze Deense vrienden kwamen ook aan en vergezelden ons; gezellig de laatste dag met elkaar doorbrengen. Wat vissen en dan de bbq in de hens, verse worsten happen met brood en kartoffelsalat.

Eerst nog wat vissen voordat het heerlijke diner zich zou aandienen. Eenieder koos langs het kansrijke gebied zijn plek en viste het secuur af. Stond zelf te midden van al het gezwiep van de vliegenlatten en achtte mezelf vrij kansloos totdat… een beuk. Dacht nog even dat het geep kon zijn en besloot dan ook zeer zeker niet in de valkuil te lopen waar ik even tevoren met open ogen in was gestapt. De kracht bleef doorzetten, ging onophoudelijk door… meters… nog een paar… een paar winnen… en een stel weer geven.

De eerste blik. Een dikke staart… Formaat ‘nog nooit gezien’… Een trophy? Ja, absoluut! Nu begreep ik dan ook eindelijk waarom die Denen met van die achterlijk grote netten op hun rug rondlopen. Hier moet je wel zo’n net voor hebben. Teruglopen naar de kant, wat we voorheen met kleinere vis deden en nog geen problemen gaf, is nu zeker vragen om een afknapper. De planten geven genoeg gelegenheid voor de vis om zich te ontdoen van de druk. Een korte uitvlucht zal de tippet vrijwel zeker doen breken.

Beretrots dat ik deze zilveren pijl in handen mocht houden. Een meer dan fantastische en memorabele ontmoeting.

’s Avonds, zoals beloofd, op uitnodiging van de Deen Thomas, met z’n allen genieten van overheerlijke worstjes van de barbecue. En die smaakten beregoed!

De avond en trip zitten er daarmee op. Het waren diverse dagen in alle opzichten, maar de vis was duidelijk meer aanwezig en in grotere aantallen dan een paar weken geleden. Word je de ene keer fijntjes geconfronteerd met haast onverklaarbare visserij, het andere moment is alles weer weggepoetst en sta je gewoonweg te genieten van eersteklas visserij.

Het blijft een omstreden visserij dat zeeforellen, maar zo is maar weer gebleken: een verrassing kan zo maar ergens op de loer liggen en daar doe je het dan ook voor. Genieten van prachtige dieren, ongeacht maat of gewicht… alhoewel het eerlijk gezegd wel meer dan heerlijk is om eens zo’n zeldzame beer in handen te mogen houden! Meer dan tevreden kunnen we dan ook terugkeren.

Nog een laatste ronde met een laatste plaat. Het is fantastisch afgesloten zo.