TotalFishing

‘De visser nader bekeken…’ deel 3

Door Klaas Jan Visser

Het is half januari en de kleine ijstijd is weer voorbij… tenminste daar lijkt het op. De ‘Horrorwinter’ lijkt weer ver weg, en wat mij betreft houden we dat zo.

De lange donkere dagen voor kerst maken eindelijk plaats voor langere dagen, en het is te merken… of zou dit maar zo lijken? Enfin net toen we de eerste visdag van het jaar gingen plannen werden mijn plannen gedwarsboomd door een heel klein miniscuul wezentje dat zich virus noemt.

Dus vanaf die tijd staat al de passie, hartstocht en driften op een waakvlamstand. En pas na een week voel je je pas weer optimaal… man een week uit je leven… heb er voor mijn gevoel al zo weinig, of anders gezegd, ik plan iets te veel denk ik. Maar goed, het ‘wij-gevoel’ wordt in deze dagen van niet-vissen toch gevoed door middel van sms’jes, mails, en wat al niet meer.

Onze voorvaderen hadden ook dat WIJ-gevoel. Vooral bij de jacht was dit onontbeerlijk; je bent met een roedel nu eenmaal in het voordeel, zoals de Bijbel al zegt: ‘het is goed dat de mens alleen zij, maar het is beter met meerdere te zijn’, een enkel koord is makkelijk te breken, maar een touw van meerdere koorden is vele malen sterker.

Bij mezelf merk ik ook het WIJ-gevoel heel sterk en ik denk dat meerdere gelijkgestemden je een echt groepsgevoel geven. Neem nu een vereniging, club of koor (nu is een koor zonder gelijkgestemden denk ik ook geen koor)…

Het schijnt dat vooral op jonge leeftijd de drang naar het vormen van groepen en doen zonder denken erg groot is. Dit is dan ook de reden dat de dienstplicht vanaf 18 jaar was, op die leeftijd neem je makkelijker dingen aan en is de groepsdrang het grootst.

Er is zelfs een proef gedaan met volslagen onbekende mensen. Er waren 100 mensen in een zaal waarvan 50 met witte pet en 50 met rode pet. Er werd gevraagd willekeurig bij diegene te gaan staan waar je je mee verbonden voelt… Zonder woorden stonden de 50 witte en 50 rode petten keurig van elkaar gescheiden. Dus alleen de kleur van een pet brengt al het wij-gevoel naar boven! In Amerika heb je de Bloods en de Crips, maar dat gaat nog even iets verder dan het WIJ-gevoel…

En wij vissers hebben dat ook, al kunnen we als roofvissers soms best wat minderwaardig naar die malle witvissers kijken… en andersom geldt dat natuurlijk ook.

Maar ik ben blij dat we het water weer op kunnen. De plannen zijn gemaakt, de wateren uitgekozen en waar ik vroeger een hele dag alleen op het water doorbracht, hebben we nu een hele roedel om ons heen verzameld. We vissen dan ook als roedel, veel nieuwe kennissen en vissers die ik spreek hebben eenzelfde club om zich heen verzameld en doen dan ook gezamenlijk allerlei activiteiten.

Vissen is zoveel meer dan vangen.

Even gezellig naast elkaar dobberen in een of ander Fries vaartje en dan van dampende koffie genieten terwijl de locals nog op een oor liggen, dat is het ultieme WIJ-gevoel.

Klaas Jan Visser