TotalFishing

‘De visser nader bekeken…’ (deel 1)

Door Klaas Jan Visser

Het is vrijdagavond. De televisie doet live verslag van ‘The Voice of Idols Got Talent’. Gelaten hang ik in de bank. Vaag hoor ik in de verte mijn wederhelft iets zeggen over een kandidaat… Af en toe knik ik ja. En als dit niet de juiste reactie oproept maak ik er een gelaten “Nee joh…” van.

Het lijkt of ik langzaam uitdoof. Langzaam zak ik weg… Maar schijn bedriegt, mijn hoofd draait overuren. Morgen gaan we vissen en ik loop alle dingen nog eens na: vergunningen, fototoestel, handschoenen, zonnebril, dieplopende pluggen, shadjes… en ga zo maar door.

Als de klok tien uur aangeeft geef ik mijn lieve vrouw te kennen dat ik naar bed ga, probeer te gaan slapen. Juist, ik probeer… Zowat elk nachtelijk uur maak ik mee en mijn hoofd is nog steeds volop bezig met de dag die komen gaat. Eindelijk geeft mijn wekker 6 uur aan. Heb voor mijn gevoel echt geen oog dicht gedaan. Snel kleren aan, koffiepot op ‘activate’ en voor ik het weet ligt er voor de deur een stapel troep die niet zou misstaan als je een maand op vakantie zou gaan.

We gaan op jacht. De oerdriften waar wij als vissers mee gezegend zijn, brullen door mijn lijf. We gaan de prooi zoeken en als we hem gevonden hebben proberen we hem met alle mogelijke middelen te vangen. Die prooi zoeken doen we tegenwoordig netjes met Google Earth. Hebben we eenmaal een leuke jachtplek ontdekt, dan wordt er een heuse pilot trip gepland om dit nieuwe gebied te gaan verkennen.

Vroeger was het zo dat de buit mee naar het kamp werd genomen en hoe groter de buit, hoe hoger de jager in aanzien stond. Heden ten dage is de buit vaak een foto die, eenmaal thuisgekomen, trots aan onze eega’s wordt getoond. Steevast is het antwoord: “Mooi hoor…”

Steevast is het antwoord: “Mooi hoor…”

Nee, hier zijn wij jagers niet tevreden mee. Hier hebben we de elementen niet voor getrotseerd. Erkenning, dat willen we en zoeken we. Gelukkig hebben we het internet waarop alle gelijkgestemden elkaar kunnen vinden en elkaar de mooiste trofeeën kunnen tonen. Roepen die reacties op van: “Goed gedaan”, “Knappe vis”, enzovoorts? Ja, dan zijn we pas echt tevreden.

Nu willen we ons natuurlijk - net als onze voorvaderen - wel onderscheiden van de rest. Was dit vroeger een veer in je haar of een bont geverfd gezicht, vandaag de dag willen we ons onderscheiden met ons visgerei. Ken zelfs vissers die denken dat de vis eerst even boven water komt kijken of je wel met ‘de juiste gear’ vist, alvorens zich op het aas te storten! Net zoals jagers zijn ook wij kuddedieren die geneigd zijn alles na te doen wat een ander doet. Dat wij net zo goed ‘die ander’ zouden kunnen zijn, dat komt kennelijk niet zo snel in ons op.

Een soort natuurlijke selectie onderscheidt dan ook de vissers van de vangers: andersdenkenden - pioniers in dit geval - die wél vangen en wegen inslaan die anderen niet voor mogelijk hielden. Ze vissen met materiaal waar anderen een beetje lacherig over doen, totdat de trofeeën van deze jagers tevoorschijn komen. Nee, vissen is niet altijd vangen, dat kan iedereen die dit leest beamen. Enfin, ik dwaal af…

Plotseling hoor ik een bekende brom. De diesel staat voor de deur met daarin een bevriende oerjager die net als ik met z’n wallen onder zijn ogen de ruitenwissers aan en uit zou kunnen doen. Bij het openen van het portier spreekt hij de bedenkelijke woorden: “Gisteren stond ik echt voor een afgrond… Gelukkig ben ik nu een stapje verder…” We zijn er klaar voor en rijden lachend de donkere ochtend in.

Al snel begint de korte nachtrust ons beiden parten te spelen en gilt ons lichaam om cafeïne. Nog even volhouden. De rit wordt verder gedood met voorspellingen van wat de dag zou kunnen brengen.

Eindelijk komt ons ontmoetingspunt in zicht. We hebben met 4 boten afgesproken en storten ons zo snel mogelijk op een bak koffie… Nadat het aftreksel van bonen naar binnen is gegooid, zijn we er klaar voor. We bespreken even de tactiek van de dag, spreken af om rond de klok van 13.00 uur weer samen te komen om samen te gaan eten, en natuurlijk om de vangsten tot dan toe met elkaar te delen.

Nee, het is geen competitie houden we elkaar voor… we gaan gewoon gezellig samen vissen. En ook hier blijkt weer dat we het ene kunnen zeggen, maar toch het andere kunnen denken.

Samen varen we de haven uit de natuur in…