TotalFishing

‘De Van Roie/ Stoutjesdijk Heilbotexpeditie 2010’ (deel 2)

Door Leo Stoutjesdijk

Na een snoeiharde dril van minimaal 20 minuten zagen we de heilbot in het heldere water vanuit de diepte omhoog komen. Geen grote, maar tien kilo woog deze zeker. Na het onthaken en wat foto’s schieten door onze privéfotograaf Vera, ging deze prachtige en krachtige vis meteen terug het water in en verdween weer in de diepte.

Kveite! Die even later weer terug in de diepte gleed.

Ook ik kreeg na een poosje een aanbeet. “Sh*t… hij is weg…” Haalde op dat moment mijn Sotbait op en na zo’n 15 slagen kreeg ik een ongelooflijke dreun op mijn top. Mijn vinger kwam zelf tussen de railing van de boot en mijn hengel klem te zitten… Direct begon de slip werkelijk te janken. 30, 40 Meter lijn vloog van mijn molen af , daarna ging het even langzamer waardoor ik even kon bijkomen van de klap en het gegier en van de adreline door mijn lijf.

De dril kon nu beginnen en na nog een run of 3 kwam wederom een mooie heilbot naar de oppervlakte, echt prachtig om te zien! Foto’s werden gemaakt, maar geloof me, foto’s zijn mooi, maar in werkelijkheid is het veel mooier en indrukwekkender. Een schitterende vis van een kleine 14 kilo. Enkele heilbotten werden nog gevangen waarvan Jonas de grootste tot dan toe, maarliefst 17 kilo.

Nu was het Marc die in de ankers ging. Dit was een andere aanbeet, een andere kromming van de hengel en een ander kaliber vis die meer lijn van de molen nam. Na enige tijd moest ik zelfs de boot wat opvaren omdat het geringe aantal meters lijn op de molen van Marc toch wel zorgwekkend werd. Snel opvaren en opdraaien waardoor er gelukkig weer wat lijn op voorraad is.

Na meer dan 1,5 uur vechten kwam er een reus vanuit de diepte… Man, man, man, wat een vis, en dat op een 30-200 grams spinstok en een molen van de 5000-serie echt onwerkelijk en niet te geloven. Nog een half uur en 4 runs later gaf de heilbot zich eindelijk gewonnen.

Man, man, man… wat een vis.

Deze moest zo voorzichtig mogelijk aan boord komen, want we wilden deze even wegen. Op de kop af 37 kg. Prachtig. Catch and release is Marc’s motto dus zwom deze knappe heilbot als snel weer terug de diepte in. High fives vlogen door de lucht, deze missie was volledig geslaagd! Deze avond vingen we maar liefst 11 heilbotten die allen weer terug zijn gegaan naar hun domein.

We waren hondsmoe. De stroming was weg en we hadden honger. Inmiddels was het 22.00 uur en we hadden de gehele dag flink lopen zwoegen… We voeren een baai in op ongeveer een uur van onze stek, een baai die ik nooit meer zal vergeten. In de jaren rond 1800 verwerkte hier nog Nederlandse walvisvaarders hun vangsten. Aan veel dingen kan je daar nog de restanten van zien. Een machtig gevoel gaf me dat, dat ik dit mag meemaken, fantastisch.

Op deze plaats gingen we een aantal van onze gevangen vissen - zeewolf en koolvis – barbecueën. Een plaats met prachtige groene bergen, watervallen en rotsen met geweldige kleuren. Een geweldige vismaaltijd met brood werd er geserveerd, vers van de haak. Echt, daar kan niets tegen op en heb dan ook niet gegeten maar echt zitten bunkeren. Daarna nog lekker bijgepraat, tegenwoordig heet dat ‘chillen’ dacht ik. Terug op de boot vielen we snel in slaap en zouden we omstreeks 07.00 uur vertrekken om de stek wederom te gaan bestoken met onze Cutbaits en andere softbaits.

Ook machtig mooie wolven.

De ochtend was aangebroken qua tijd, want nogmaals, aan de rest merk je het niet, het blijft licht. Meteen werd het gezicht met water aan dek gewassen, ontbeten en wegwezen, om op tijd op onze stek te zijn. Eenmaal daar aangekomen liep er een klein stroompje en konden we meteen beginnen. Perfect.

Op dat moment vingen we de ene na de andere mooie schelvis, zulke grote had ik nog niet eerder gevangen en allen zwemmen deze weer. Op deze stek totaal geen kabeljauw gevangen of andere soorten dan op heilbot en schelvis na. Na een aantal mooie heilbotten te hebben gevangen gebeurde het onwerkelijke. Een trage aanbeet die ik niet kon plaatsen, nadat ik de haak had gezet ging deze ervandoor, niet snel, maar gewoon rustig en gestaag.

Marc sprak: “Let op Leo, dit is een grote dus zet alles scherp… Dit kan een tijdje gaan duren.” En het ging een tijdje duren… een dril van meer dan 2 uur! Met 11 runs deed vertrok de vis van 60 tot 100 meter diepte. Eindelijk kon ik het gevaarte zien komen vanuit de diepte. Ongelooflijk wat een plaat vis van ongeveer 1.70 m.

Mooi formaat schelvis.

Vera had het toestel gepakt om onvergetelijke foto’s te gaan maken, maar het noodlot sloeg toe. Doordat er al vele foto’s waren gemaakt was nu ook de reserveaccu leeg. Een keuze moesten we maken: halen we het dier aan boord om aan de kant foto’s te maken of onthaken we de heilbot buitenboord en zetten we hem direct terug.

We waren er snel over eens. Het is toch geen recordvis dus om voor een paar foto’s zo’n mooi dier te doden… Nee. Tenslotte ging het om de sport en ik heb van deze krachtpatser gewonnen. Het geschatte gewicht door Marc was tussen de 60 en 80 kilo. Wat een fantastisch om mee te maken!

Nadat we de vis buitenboord onthaakte zwom deze meteen terug de diepte in en vierden we echt een feestje. We voelden ons allen aan boord echt rijke mensen om dit te mogen aanschouwen, machtig is het om zo’n mooi dier terug in de natuur te laten gaan en hem in de donkere diepte te zien verdwijnen. Na daarna nog enkele schelvissen te hebben gevangen was het tijd om terug te gaan naar huis. Als kers op de taart nog vele verschillende walvissen mogen aanschouwen tijdens deze verre tocht, ronduit fantastisch om te zien.

Kers op de taart…

De derde dag was het weer iets aan het veranderen. De temperatuur ging omlaag van 17 naar 10 graden. De wind was nu ook iets aangetrokken, maar desalniettemin gingen Marc en ik het water op. Vera moest werken en Jonas was nog te moe om weer mee te gaan. Wij voeren naar een stek waar allerlei soorten vis aanwezig zouden zijn, en dat klopte als een bus…

Dit keer viste ik met de pilker van ABU Speedjig, kleur blauw/zilver met een gewicht van 150 gram. Ongelooflijk wat heb ik daar, en later ook Marc, een vis mee gevangen en echt alle soorten. Denk dat de actie en de reflectie van de kleuren daarvan de oorzaak was. Ook gedurende de vierde dag deed deze pilker uitstekend zijn werk.

Mooie wolven heb ik er gevangen deze week en veelal met deze pilker, maar ook de kabeljauwen waarmee ik tevens een nieuw eigen record zette met 28 kg. Heel veel vissen gevangen van tussen de 10 en 20 kilo en een negental vissen boven de 20 kilo, is wat me lang zal bijblijven van deze trip. Natuurlijk en alle credit naar Marc, wat verstaat deze man zijn vak en als hij deze kennis niet had, dan vang je nooit zulke vissen.

Dat ik dit mocht meemaken… Geweldig!

De laatste dagen waren mindere. Wind, veel regen en de temperatuur was nu teruggezakt naar 5 graden. Toch deze dag gevist, alleen dan wel in het Breikvikfjord, hier lagen we nog een klein beetje in de luwte en vingen we nog een 50-tal koolvissen. Niet groot van formaat, maar ze gaven een supersport, waarna ze weer de vrijheid kregen. Heerlijk gevist en het zat er bijna op, het weer werd nu slechter en slechter.

Ook dit is noord Noorwegen. Een mooiere en grilligere natuur is er bijna niet dan op het mooie Sørøya, waar ik wederom m’n hart heb mogen vullen met m’n passie. I will be back!

I’ll be back!