TotalFishing

De Lofoten, een visbelevenis temidden van puur natuurgeweld ! (deel 3)

Door Luc Mom

De eerste sessie, een gezucht van jewelste!!

Eindelijk zaten we dan lekker op “ons” fjord te vissen toen ik binnen een paar uur al een gezucht van jewelste hoorde. “Was jij dat”, zei ik tegen Yvonne. Misschien nog een beetje moe van de reis of opgewonden door mij in mijn neanderthalerviskleding?

Wat een wereldervaring!

Nee, zij was het niet, maar het bleek een school bruinvissen te zijn die ons verwelkomde op het fjord door hun uitgeademde lucht met kracht uit hun spuitgaten te blazen. Geweldig!! Wat een wereldervaring! Ze scheerden werkelijk rakelings langs onze boot, maar bogen door hun sonarsystemen, die gelukkig van een goed merk waren, net op tijd weer af. Na hiervan bijgekomen te zijn en het gezucht van de bruinvissen langzaam verdween in de verte, weer overgegaan tot het vissen.

Lekker van start met prachtige schollen.

Yvonne doet het lekker rustig aan zoals altijd en gaat lekker van start met zeepieren waar ze prachtige schollen en scharren mee vangt. Ik gooi zoals gewoonlijk weer van alles tegelijk in de strijd. Een hengel met een strip vis slepend over de bodem, en een hengel met een shad van 112 gram met daarboven een teaser in de vorm van een rode gummi-makk.

Altijd goed voor dikke vis weet ik uit ervaring. Van Yvonne heb ik echter geleerd dat ik me beter op een soort visserij kan richten tegelijk, want als er iets fout ging, of je kreeg op allebei de hengels beet, was het meteen kermis op de boot. Een wijze les, maar of ik me hieraan kan houden?

Yvonne haalde de ene schol na de andere uit het water en liet mij even vertwijfeld kijken naar mijn eigen uitrusting.

Maar ook prachtig gekleurde zeedonderpadden kwamen naar boven.

Omschakelen of doorzetten, was de gedachte. Even omschakelen werd het in de vorm van het vissen met zeepieren. Het blijft toch moeilijk om steeds maar naar mijn blonde vismaat te kijken die iedere keer weer met een gekromde hengel stond. “Ik heb er weer één hoor!!!” galmde het door het fjord.

Natuurlijk gun je het blonde wezen haar visje, maar soms is de maat vol!!

Meteen een dikke schol van 50 cm dus dat ging lekker, en er zouden er nog vele volgen.

Daarna toch maar weer terug naar mijn “dikke vis”-systeem. Eindelijk gaf onze dieptemeter op 20 meter water op een drempeltje dat afliep naar 25 meter een hoop vis aan.

Het scherm zag zwart van de vis, dus dit moest wel wat opleveren. Ik zei dat tegen Yvonne, maar toen stond mijn hengeltop al gekromd richting water.

Heerlijk, dat gedreun op je top. Eindelijk werd ik weer een beetje rustig van binnen en begon de visadrenaline die altijd weer vraagtekens oproept of het vissen zou lukken of niet, weer wat te zakken.

Met een voldaan gevoel en een aantal vissen die meegingen voor de maaltijden in de vakantie, voeren we weer terug naar ons huisje. De kop was eraf en het vertrouwen in het bootje en de apparatuur begon weer te groeien. Nu moest het weer ons ook een beetje welgezind zijn zodat we ook de diepere visdrempels aan de buitenkant van het fjord met onze kleine boot konden bereiken.

Dat deed het de eerste week niet en werden we tussen de mooie opklaringen door geteisterd met sneeuw, regen, en een pittig windje wat ons “veroordeelde” tot de binnenzijde van het fjord.