TotalFishing

De laatste zeebaarsloodjes, of…?

Door Joop Folkers

Het is en blijft altijd weer de vraag: gaan we nog… óf gooien we de handdoek in de ring dit seizoen? Toen ik mijn vismaat vorig weekend op de beurs in Utrecht tegen kwam, spraken we min of meer af dat we, gezien het weerbeeld, toch nog een allerlaatste poging met de boot wilden wagen om een echte dikke “herfstzeebaars” aan de schubben te komen!

Op zoek naar de echte dikke ‘herfstzeebaars’.

Eigenlijk tegen beter weten in, maar gesterkt door de gedachte dat ik zowel maandag als dinsdag nog enkele mooie vissen vanaf de kant had weten te vangen, hielden we het weerbericht voor de komende dagen in de peiling en leek het volgens de voorspellingen woensdag 10 november te moeten gaan lukken!

De wind zou, althans volgens de vele weersvoorspellingen, zwak tot matig (kracht 4) uit richtingen tussen noord en noordoost blazen. Een uitgelezen kans zo bleek al snel, want de dag erna zou de bekende hel losbreken waarbij de wind stormachtig zou worden. Omdat het hoge water pas in de namiddag viel, besloten we rond een uur of tien te starten met onze ‘najaarsexpeditie’.

Uitgelezen kans voordat de hel zou losbreken.

Getooid met Noorse mutsen en dikke warmtepakken gingen we op pad voor die ene dikke ‘boem’! Het was met een graad of 9. Niet echt koud, maar volgens de buienradar hadden de weergoden nog een behoorlijk portie regen voor ons in petto.

Wat die regen betreft mochten we niet klagen; we hebben slechts één buitje gehad. De grootte van de druppels zal ik maar niet verraden, maar omdat we onze regenbroeken hadden vergeten, waren we al snel doorweekt. We kwamen tenslotte voor een echte dikke, sterke najaars stekel en die moest er dan komen ook!

Na ruim een uur werd mijn Salt & Pepper Culpritshad getrakteerd op een forse dreun gevolgd door een korte, maar felle run. Onder luid gejuich verscheen onze eerste najaarszeebaars boven het schepnet. Zo, mijn dag kon al niet meer stuk. Mijn ‘10 november-baars’ was binnen en daar gingen we uiteindelijk toch voor nietwaar!

Dikke najaarsbaars op de culprit….

Echter, het zou nog spectaculairder worden. Mede omdat we door de toch best wel felle noordenwind weinig mogelijkheden tot verkassen hadden,werd besloten om op één stek door te blijven vissen, daar we eigenlijk alleen op die stek ons kunstaas nog op een redelijke manier aan konden bieden.

Ik verving mijn shad voor een ‘good old’ gebonden jigkop voorzien van een parelmoer gekleurde Gator. In plaats van ver uit de zij te gooien, besloot ik mijn kunstaas nu eens rondje onder de boot te laten maken. Juist op het moment dat mijn vernuftige stukkie kunstaas, voortbewogen door de stroom, recht onder de boot verscheen werd het op een verschrikkelijke dreun getrakteerd en ging onze gestekelde vriend direct met een noodgang ervandoor!

..... Maar ook op de ‘good old’ gebonden jigkop met gator.

Mijn God, wat een hak en dan die spectaculaire run. Ik kneep ‘m werkelijk toen dit monster besloot om terug te zwemmen naar de strekdam waar we lagen. Ik kon in mijn hengel hangen wat ik wilde, maar was gewoon kansloos tegen het geweld wat deze grote vis - want dat kon niet missen - tentoonspreidde.

De ene na de andere run volgde en het enige wat ik kon doen was bidden, mijn lijn strak houden en in mijn hengel blijven hangen! Hoeveel minuten deze fantastische dril heeft geduurd durf ik niet te zeggen, maar dat ik blij was op het moment dat deze dikke 80-er van circa 5 kilo in het schepnet lag, kun je rustig van me aannemen!

Al snel bleek de gebonden jigkop voorzien van een Gator, het uitgelezen stukje kunstaas deze dag. Binnen een tijdsbestek van pakweg een uur vingen we maar liefst 11 prachtige, sterke herfstbaarzen. Jammer genoeg nam de wind daarna behoorlijk toe en besloten we zeer voldaan huiswaarts te keren.

Uiteraard houden we het weerbericht nog een paar dagen nauwlettend in de gaten, wie weet. Misschien zit er net als een aantal jaren terug nog wel een heuse ‘Sinterklaasbaars’ aan te komen? Mááárrr…, wat er de komende weken nog te gebeuren staat, weten we uiteraard nog niet. Dit was in ieder geval een sessie die met gouden letters wordt bijgeschreven in ons ‘visdagboekkie’!

Stekelze, Joop