De haken en ogen van een Zuidelijke vistrip: deel 3

Tekst en fotografie:  Geert Luinge

Welkom terug bij mijn pogingen om een visje te vangen op een warm eiland in de Middellandse zee. Ik had je verteld dat ik in de plaatselijke haven een school flinke barracuda's had zien zwemmen, maar daar mocht je niet vissen van de policia.

Toch kon ik het de volgende ochtend niet laten om even (zonder hengel) te gaan kijken of ze er nog zwommen, nou en of !

Het waren er zeker meer dan honderd en ze draaiden langzaam rondjes tussen de steigers. Prachtig... maar hier mag ik dus geen hengel uitgooien. We moeten op zoek naar een andere stek.

In de haven ligt een professionele commerciele visboot waar je een ochtend, middag of hele dag kunt opstappen. Er wordt op zo'n boot een heel regiment aan hengels geinstalleerd en dan heb je meestal drie mogelijkheden.

De eerste is: je huurt in je eentje de hele boot af, alle hengels zijn voor jou en elke vis die gehaakt wordt mag jij drillen. Al het overige werk wordt gedaan door de schipper en de deckhand, maar jij mag drillen en hebt de vis officieel gevangen zodra de deckhand de leader pakt. Dus je zit als een vorst, je vist met meerdere hengels en maakt kans op een grote sterke marlijn of tonijn. Geweldig. Maar wel duur !

De tweede mogelijkheid: je huurt met meerdere vissers zo'n boot af. Dan wordt nog steeds al het werk gedaan door de bemanning en de vissers mogen ombeurten een lootje trekken om de volgorde van drillen te bepalen. Dat kan voor jou dus heel vervelend uitpakken.

Als je met 4 man op zo'n boot zit en je bent op zoek naar grote vis, dan is het aantal aanbeten meestal schaars. Dus dan loop je het risico dat er op de hele dag slechts 3 vissen gevangen worden terwijl jij nummer vier in de rij bent. Dat is geen vissen, dat is 3 keer wachten plus 3 keer niksdoen plus 1 keer vet balen. En jij hebt evenveel betaald als die andere gasten, dus dat voelt niet eerlijk.

De derde manier van zeevissen op een boot is: iedereen aan boord heeft een eigen (huur) hengel, iedereen vist aktief mee, heeft urenlang zijn eigen hengel in zijn hand en mag/moet zelf alles doen, je vangt- en onthaakt zelf allerlei (meestal kleinere) vissen, de schipper doet weinig (die zorgt voor een lekkere lunch aan boord, zodat 'ie wat kan bijverdienen), vrouw en kinderen kunnen mee en iedereen heeft lol (zolang de golven geen spelbreker zijn).

Geef mij maar die laatste manier. Mag ik lekker alles zelluf doen. Maar als jij genoeg centen hebt en wel een gokje wilt wagen om een ècht grote vis te haken... dan is dit zeker een uitgelezen kans. Er zwemmen hier hele grote big-game vissen rond, die vele malen sterker zijn dan onze Hollandse snoeken, snoekbaarzen en karpers.

Dan is er nog een manier om de zee op te gaan: Whalewatching. Of beter gezegd: hopen dat je een paar dolfijnen ziet. De kans op een grote walvis is meestal klein. Die zwemmen langs de kust (afhankelijk van het seizoen) en kunnen lange afstanden afleggen. Dat is heel wat anders dan de Hollandse zeehonden die met z'n allen elke dag op dezelfde zandbank liggen. Ik ben meegeweest met zo'n whalewatchingtrip.

Het was lekker om op zee te zijn (hoewel ik geen hengel bij me had en er een forse deining stond), maar we zagen geen walvissen en nul dolfijnen... en wel een heleboel kotsende toeristen over de railing hangen.

Ik geef toe dat de foto niet helemaal eerlijk is, maar ik verzeker je dat de dame met het rode jasje haar hele ontbijtbuffet in zee heeft gestort. Toen zag ze zelf groen en geel. Dus dat was niet zo gezellig. Wat waren ze blij toen we weer aan wal kwamen !

Bij aankomst in de haven zag ik een speervisser die met zijn vangst uit het water opdook. Natuurlijk moest ik even kijken wat hij gevangen had. Tja, daar had je dus een paar barracuda's, maar ... niet gevangen aan de hengel.

Nou vind ik snorkelen byzonder mooi, maar speervissen gaat mij net iets te ver. Bij ons in Holland is het (terecht) verboden, maar in zuidelijke landen wordt het best veel gedaan. Ik ben tijdens mijn snorkeltochten heel wat speervissers tegengekomen die een flinke buit aan vis boven water haalden, maar dat gaf me meestal nieuwe energie om daar terplekke een hengel uit te gooien. Tja, speervissen of hengelvissen... het grote verschil is dat je een gespeerde vis niet ongedeerd kunt terugzetten en een gehaakte vis meestal wel. Daarom hou ik het bij hengels.

Tenminste ... dat bracht me wel op een stout idee...: Zou het mogelijk zijn om zwemmend te vissen? Dus met de lijn in je hand het aas voor de bek van een vis hangen en hem dan manueel drillen ? Samen met mijn zoon heb ik een onderlijn gemaakt met afhouder en een haak met een stripje vis en dat hebben we - al snorkelend- onderwater voor de neus gehangen van lipvissen en zeebrasems. Dat lukte wel een paar keer, maar het was een hele toer om tijdens de dril niet zelf in de draad verstrikt te raken en vooral het onder-water-onthaken van een spekgladde vis (terwijl je hapt naar adem en trappelt om boven te blijven) is een moeilijke gymnastische oefening. Lang niet zo makkelijk als gewoon vanaf de kant met een vlokdobbertje.

Het werd pas echt spannend toen we onder een rots een dikke murene zagen zitten. Ik heb geprobeerd hem uit zijn schuilplaats te lokken, maar hij keek me heel link aan en vertrok geen spier. Daar trapte hij niet in. Hij had ons in de smiezen. Vissen zijn veel slimmer dan de meeste mensen denken.

Het werd ook link toen we weer aan wal gingen, want er zweven hier (vooral aan lager wal) soms zeer giftige kwallen in het water. Daarom stonden we de volgende dag bij de duikshop om een wetsuit met lange pijpen en mouwen te kopen.

Tegenwoordig snorkelen we zelfs met handschoenen, badmuts en sokken in onze flippers, want ik ben ooit in aanvaring gekomen met een vreselijk gemeen stekende kwal en dat wil ik geen tweede keer meemaken. Voor kwallen moet je echt oppassen en uitkijken. De EHBO is in zo'n geval: spoelen met heet water, insmeren met azijn of citroensap en de huid scheren met een scheermes om de laatste netelcellen te verwijderen.

We zouden een eindje verderop gaan kijken of ik ergens een hengel kon uitgooien. Maar ja, vissen is maar één van de vele leuke dingen die je kunt doen tijdens een vakantie. We kwamen langs een kraakheldere inham waar je makkelijk bij de zee kon komen en prachtig snorkelen. Daar zag ik tientallen bonte lipvissen, zilveren zeebrasems en stekelige zee-egels (oppassen!) en ook een sepia , je weet wel, zo'n prachtig gecamoufleerde zeekat die binnen een paar tellen van kleur kan veranderen.

Dat zijn pas gave beesten ! Ik weet nog hoe die grote ogen me onderwater aankeken. Een hypnotiserend alien. en deze foto heb ik later gemaakt in een aquarium, maar als je ze onder water in het wild tegenkomt zijn ze nog veel mooier. Die ogen ...

Toen we moe waren van het gesnorkel en alle vis-gerelateerde-observaties in ons geheugen hadden opgeslagen... werd het (volgens de familie) tijd voor een touristische attraktie, namelijk een grot. Nou heb ik ooit gehoord dat er grotten bestaan waarin vissen zwemmen, maar ik liet de hengels toch maar in de achterbak liggen. Even kijken hoe mooi de natuur er ondergronds uitziet. Nou, dat zag er wel anders uit dan bij ons in de kelder.

Na het avondmaal (zelfgebakken dorade) heb ik nog even tijd om in de haven te gaan kijken, want ik heb vandaag nog niet genoeg gevist (mijn dokter zegt dat ik veel moet gaan vissen!). Maar het is inmiddels te donker voor de barracuda's (denk ik) en aan de kade tref ik een bont gezelschap van inboorlingen die vissen op pijlinktvis/calamares. Je ziet de inktvlekken op de kade.

Ook tijdens het binnenhalen van zo'n inktvis kun je getrakteerd worden op een spuit zwarte inkt in je gezicht of over je kleren. De speciale felroze fluo inktvis-plugjes deden het prima en hun emmers zaten vol met calamari. Die lui eten morgen dus gebakken inktvisringen. Die kúnnen erg lekker zijn, lekker krokant van buiten en zacht van binnen. Maar als je ze verkeerd bakt worden ze zó taai, dat het lijkt alsof je op een oud condoom zit te kauwen.

Toen ik met mijn felle koplamp vanaf de kade naar beneden scheen zag ik weer een murene wegkronkelen, een zeekomkommer rondkruipen (raar apparaat) en er zwommen een paar gepen aan het oppervlak.

Tegen de vertikale kademuur liepen heremietkreeftjes en liggend op mijn buik kon ik er een paar te pakken krijgen. Die zijn ook bruikbaar als aas ! Als je ze (net als garnalen) kookt in zout water en de heremietkreeftjes uit hun schelp haalt, is het een stevig aas dat goed op de haak blijft zitten en bijna alle vissen vinden het lekker.

Als ik terugloop naar huis kom ik langs een felle lamp die in het water schijnt. Een school van vele duizenden harinkjes (of zoiets) krioelt in het lamplicht. Eerst zwommen ze rustig rondjes met z'n allen, maar plotseling duikt er van onderen een roofvis door de zwerm en de visjes stuiven opzij. Op de foto kun je de cirkel zien die veroorzaakt wordt door een jagende barracuda.

Ik monteerde bliksemsnel een staaldraadje, hing aan de speld een slank blauw plugje en liet dat door de school harinkjes zwemmen ... Niets. Ik wierp tientallen keren naar plekken waar ik de barracuda's zag jagen, maar ze pakten het niet. Dan maar gauw een ander kunstaas eraan. Andere kleur, ander formaat, met een ratelplug, met een spinner, met een lepel, met een streamer, zonder staaldraad... alles heb ik geprobeerd.

Zelfs mijn hele collectie aan haring/makreel paternosters heb ik tussen de wegschietende harinkjes op en neer gewapperd, maar... geen ene barracuda die erin trapte. Potver...

Inmiddels was het diep in de nacht en de hoogste tijd om naar huis te gaan. Hier moet ik zeker nog eens terugkomen ! Die nacht heb ik erg slecht geslapen. De vraagtekens in m'n hoofd bleven rondzingen.

Waarom pakken die barracuda's helemaal niks wat er in mijn kunstaastrommel zit? Waarom krijg ik ze niet te pakken ? Wat doe ik fout ? Genoeg om over na te denken. We zijn van plan om morgen in het binnenland bij een stuwmeer te gaan kijken met een telescoophengel in de rugzak.

Dat avontuur vertel ik je de volgende keer.

Vakantiegroeten van : Geert Luinge

g.luinge2@upcmail.nl