De haken en ogen van een Zuidelijke vistrip: deel 1

Tekst en fotografie:  Geert Luinge

Hallo vismaat. In de veertig jaar waarin ik met een hengel in de hand door Europa ben getrokken heb ik niet alleen vele prachtige vakanties doorgebracht in Noorwegen, maar ook in de zuidelijke landen aan de Middellandse zee heb ik urenlang met een hengel rondgestruind.

Aangezien ik in mijn leven als leraar gelukkig veel vakanties heb gehad (en nogal aktief ben, dus nooit stilgezeten) kan ik je wel wat plaatjes laten zien van onze vis-avonturen in het zuiden .

In de afgelopen 20 afleveringen van 'De haken en ogen van een Noorse vistrip' heb je kunnen lezen en zien hoeveel dikke  kabeljauwen, koolvissen en heilbotten we daar in het noorden boven water haalden (die serie vind je bij de 'Specials' bovenaan de homepage van TotalFishing.nl) Maar zulke successen hoef je op een eiland in de Middellandse zee natuurlijk niet te verwachten.

Dit wordt dus een vis-zoektocht van een bloedfanatieke allround-visser op vakantie in een warm zuidelijk land. Kijken of we daar wat kunnen vangen. Misschien wat nuttige tips voor als jij daar ook heen gaat ... en in ieder geval wat sfeervolle plaatjes om alvast in de vakantiestemming te komen.

Vanuit het raampje van het vliegtuig ziet de mediterrane kust er best aantrekkelijk uit en tijdens de landing zie ik meteen al een opvallende stek waar een rivier uitkomt in zee... daar ga ik de komende week een kijkje gaan nemen. Ziet eruit als een goeie stek. Het appartement waar we verblijven heeft een weids uitzicht over zee (bij de boeking extra bijbetaald voor een gegarandeerd 'seaside view') en de palmbomen op het terras geven meteen een heel ander sfeertje dan de knotwilgen bij ons in de polder.

Als we 's avonds vanaf het balkon de son in de see sien sakke genieten we van de rust en de ruimte, met op de achtergrond het tjir- tjir- tjirpende geluid van de cicades. Heel wat anders dan de snaterende eenden bij ons in de sloot. Maar mijn handen jeuken om de volgende ochtend te gaan vissen in de plaatselijke haven.
Zou ik daar iets moois kunnen vangen ?

In de komende afleveringen zie- en lees je een samenvatting van mijn ervaringen tijdens meerdere vakanties aan de Middellandse zee en omstreken. De foto's zijn gemaakt op Kreta, Corsica, Malta, Madeira, Gran Canaria, Tenerife, Mallorca en de Algarve, maar de typische visserij die je hier tegenkomt geldt voor veel meer plekken aan de Middellandse zee en op de Canarische eilanden.

Het is niet mijn bedoeling om elke keer bij de foto's precies te vermelden waar hij is genomen, want dan raken we de rode draad van ons visavontuur kwijt. Natuurlijk zijn er plaatselijk grote verschillen, maar in grote lijnen kunnen we wel een paar conclusies trekken uit de hengelsport mogelijkheden in het zuiden.

De meesten van ons liggen de hele dag te bakken op een stretcher als ze dit soort warme landen bezoeken, maar deze visser in hart en nieren barst van de energie en gaat nooit liggen luieren. Altijd met een hengel op zoek naar vis. Maakt niet uit waar. Noord of zuid ...altijd en overal: vissen ! Nee, dat zeg ik verkeerd. Het hoeft niet persé zo te zijn dat je daadwerkelijk ergens staat te vissen, maar er moet wel altijd de mogelijkheid zijn om het te gaan doen. Het gaat om de spanning van het mógelijke avontuur.

Maar er zijn grenzen. Hierboven zie je een grote rots die uitsteekt in zee,  waarop twee waaghalzen bezig zijn met proberen-te-vissen (ze zaten natuurlijk konstant vast). Maar zo fanatiek ben ik nou ook weer niet. Je moet niet overdrijven en teveel risico nemen. Wat die gasten doen is levensgevaarlijk. Een onverwachts verkeerde manouvre op zo'n vlijmscherpe lava-rots kan je je leven kosten.

Een paar visjes vangen is leuk, maar het moet wel verantwoord blijven. Vrouw en kinderen willen graag dat papa 's avonds weer gezellig de barbecue aansteekt, dus die moet niet ergens tijdens zijn hobby van een rots af flikkeren.

Daarom zijn mijn vispogingen wat bescheidener en veiliger. Gewoon met het huurautootje langs de kust rijden en proberen ergens bij het water te komen. Alleen is de zijweg richting visstek niet geasfalteerd, maar vol gaten en kuilen en hobbels en keien (dus wel graag een goeie autoverzekering afsluiten). De berm vol bloemen ziet er trouwens stukken mooier uit dan de parkeerplaats bij ons in de straat.

Dus je snapt inmiddels dat er in de vliegtuigkoffer altijd standaard een paar hengels meegaan. Die liggen de hele week panklaar opgetuigd in de achterbak te wachten op hun kans. Een lichte telescoophengel (gebruikslengte 2 meter, transportlengte 35 cm, past in de rugzak die ik deze week meeneem als we naar een bergmeer gaan) en een 2000 molentje met 2 spoelen.

Een spoel met 16 honderdste nylon voor het penvissen en een spoel met 10 honderdste gevlochten lijn voor het spinvissen. De tweede hengel is steviger, bestaat uit 7 delen, is 2.70 m lang met een werpgewicht tot 80 gram met een 4000 molen met 14 honderdste gevlochten lijn, voor het vangen van wat grotere vissen ( roggen, haaitjes, tonijntjes, dorades, barracuda's enz.)

Je zult begrijpen dat een (vis)vakantie naar het warme zuiden (meestal samen met je partner of het hele gezin) er héél anders uitziet dan een fanatieke vistrip naar het koude noorden (met een groep mannen onder mekaar). Eigenlijk zijn het twee totaal verschillende belevenissen en omstandigheden.

Hier langs de mediterrane kust heb je niet alleen hogere temperaturen en langere nachten, maar ook een andere natuur met andere dieren om je heen. De kwakende kikkers en piepende muizen die in Holland op mijn visstek rondhuppen hebben plaatsgemaakt voor zonnebadende slangen en ritselende hagedissen, en het gekrijs van de meeuwen, kraaien en eksters is vervangen door het geklepper van een koppel ooievaars op de plaatselijke schoorsteen.

Allemaal leuk en aardig, maar wanneer kan ik eindelijk een hengel uitgooien ? Zodra er een partner en/of kinderen mee op vakantie gaan blijft er sowiezo altijd minder tijd beschikbaar om als visser je ding te doen. Dat is niet erg, maar wel jammer.

Voortdurend moet er met de familie worden gespeeld, gebabbeld, gewandeld, gewinkeld, gebadderd, gezonnebaad, geluierd enzovoort ... en dat is best leuk ... maar je hengels liggen nutteloos in de achterbak en je vissershanden jeuken. Kortom: de hengelarij is meestal ondergeschikt aan het overige vakantieplezier.

Hopelijk vind je tussendoor een verloren uurtje waarin je even met een hengel in de hand kunt zitten, maar het is meestal hap-snap. Waarschijnlijk ergens op loopafstand van het appartement, bijvoorbeeld vanaf de kade in de jachthaven...

Als je met een polariserende zonnebril (die goed strak op je hoofd zit, anders valt 'ie in het water) vanaf de kade naar beneden kijkt zie je allerlei vangbare vissoorten tussen de boten en steigers zwemmen. Terwijl ik mijn pennetje in de gaten houd barst het voor m'n voeten van de vis en ik word bijna gehypnotiseerd door de golvende spiegelingen.

We gaan hier geen biologische verhandeling houden met Latijnse namen, dus ik ben niet van plan om alle vissoorten die je op de foto's ziet bij hun exacte naam te noemen, maar het zijn er veel. Alleen al de familie van de zeebrasems bestaat uit 24 verschillende soorten, dus dat wordt te ingewikkeld.

Een mooie vis ...is gewoon een mooie vis... en een andere soort... ziet er anders uit. Meer is het niet. In de natuur hebben dieren geen naam. Mensen bedenken namen om enige houvast te hebben in de grote verscheidenheid, maar ik houd het gewoon op 'een mooie vis'. Doet er niet toe hoe je hem noemt. En als je in het buitenland een andere taal spreekt hebben alle vissen toch weer een andere naam.

Wij zeggen bijvoorbeeld zeebrasem, maar een Spanjaard noemt dezelfde vis een dorade, de Italiaan noemt hem een orata, in Portugal zeggen ze dorminhoco en in Griekenland heet zo'n vis een toittoupa ... dus who cares ?

Let op... ik heb beet... Het is hier ongeveer twee meter diep, maar het water is zo helder dat ik alle vissen tot op de bodem kan zien. Ik zie ook mijn aas zweven (vlokje brood). Een school vissen zwemt er omheen en ze knabbelen eraan. Dan opeens is de witte vlok verdwenen... en mijn pen duikt onder.

Ik draai snel de bocht uit de lijn en zet de haak. Dan volgt een felle bonkige dril en er komt een spetterende zilvergestreeptezwartestipzeebrasem (ofzoiets) boven water. Gewoon een mooie vis.



Daarvan heb ik er binnen een uur ongeveer 20 gevangen, maar toen was het aas op. Zo'n schooltje knabbelende hongerlappen werkt namelijk in no time een grote zak brood naar binnen. Ik had slechts een paar boterhammen meegenomen en daarmee ook wat gevoerd, maar dat werkte ongeveer 1 minuut en dan was alles alweer op. Zulke vreetzakken.

De temperatuur van het zeewater is hier natuurlijk veel hoger dan in het noorden, dus de verbranding en energiebehoefte van vissen is groter, ofwel: de vissen hebben hier meer honger dan in het noorden. Dat verschil was meteen te merken. Morgen moet ik in ieder geval meer lokvoer meenemen en misschien ook ander aas.

Het blauw-groen-geel gestreepte lipvisje dat mijn laatste broodvlok pakte zag er trouwens veel mooier uit dan de loodgrijze brasems bij ons in het kanaal. Maar wat gebruik je als aas? In de supermarkt verkopen ze bakjes met gekookte garnalen in de koeling en daar is de meeste vis gek op, maar het is kwetsbaar en wordt gauw van je haak geknabbeld.

Je kunt op de markt ook verse vis en/of garnalen kopen, maar daarmee moet je echt voorzichtig zijn. Als die een paar uur naast je op de kade in de zon hebben gelegen zijn ze akuut bedorven en als je dan niet goed je handen wast ben je later aan de hotseflots.

In mijn vistrommel zit ook een potje oranje forel-deeg en rode siliconen wormpjes en siliconen zagers. Dat blijft wat steviger op de haak zitten, dus daarmee gaan we het vandeweek eens proberen.
Ik heb ooit de fout gemaakt om in de vliegtuigkoffer een bak met maden mee te nemen, maar dat werd me niet in dank afgenomen.

Om te voorkomen dat de maden zouden gaan zweten had ik de verpakking luchtig open gehouden (gaatjes in het deksel) en gelukkig kropen er geen losse maden tussen de kleren van mijn vriendin, maar de koffer stonk wel akelig naar ammoniak en die lucht heeft de rest van de week ook in de koelkast gehangen. Tja, in warme landen moet je je aas goed koel houden, anders verdwijnt het als sneeuw voor de zon, maar daar zijn de meeste huisgenoten niet blij mee.

Het wordt tijd om terug naar huis te gaan, dus ik ruim mijn spulletjes op, babbel wat nog wat met een visserman (die vertelde dat hij gisteren een zeeschildpad had gezien), wandel een stukje langs de kade en kijk nog eens in het water...

Maar ... potverdikkie ! ... wat zie ik daar nou ? Er komt een school barracuda's langszwemmen !! Je kunt het aan de foto niet zien, maar het waren jongens van 60 cm lang. Eerlijk waar. Mooie sportvissen!

Mijn bloeddruk stijgt akuut en ik zoek in de rugzak haastig naar een lepeltje of plugje, maar die liggen dus nog in het appartement. Wie rekent er nou tijdens zijn eerste visuur al op een school barracuda's ? Ik niet.

Dus... morgen kom ik hier zeker terug ! (als het mag van mama) De avond valt hier in het zuiden helaas veel eerder dan in het noorden, dus we moeten ons haasten om op tijd te zijn voor de zonsondergang. Dat is altijd weer een mooi moment van bezinning. Omdat je dan zo goed kunt zien hoe snel de zon ondergaat, of beter gezegd: hoe snel de aarde draait.

We gaan deze week ook nog een keer sterrenkijken. Dan zie je pas echt hoe nietig en klein jij eigenlijk bent. Dus gewoon 's nachts ergens op je rug in het gras (of op het strand) gaan liggen (uit de buurt van stadslampen) en kijken naar de sterrenhemel. Wachten tot je een 'vallende ster' ziet. Soms zie je er tientallen in een uur... en dan mag je altijd een wens doen... Mijn wens is: voor U allen gezondheid, geluk en vrede op aarde, voor mijzelf graag een paar barracuda's.

Later op de avond pikken we nog een terrasje op de gezellige boulevard en prettig aangeschoten slenteren we wat langs de kade. Instinctief kijk ik dan altijd in het lamplicht in het water naar de bodem. Onder een oude vissersboot liggen een heleboel lege schelpen en een paar grote vissekoppen op de bodem, maar ik kan niet zien welke soort het is. Opeens zie ik iets kronkelen... verdraaid... daar zwemt een murene !

Zou je die ook met de hengel kunnen vangen? Of kruipt die meteen terug in zijn hol en zie je hem nooit meer terug maar je snapt dat ik van die engerd in het donker niet zo gauw een foto kon maken, maar later deze week zijn we gaan snorkelen en toen heb ik wel onderwater-foto's kunnen maken.
Die laat ik je zien in een volgende aflevering.

Toen we terugkwamen bij het appartement lag het zwembad er maagdelijk bij. Er heerste een heel ander sfeertje dan bij ons in de Amsterdamse achtertuin. Dus toen hebben we op het terras nog een laatste alcoholische versnapering genuttigd... Maar op een gegeven moment zou ik toch zweren... dat ik in het zwembad een paar barracuda's zag zwemmen !  Het werd tijd voor een tukkie.

Vakantiegroeten van : Geert Luinge

g.luinge2@upcmail.nl